In Rwanda vindt een referendum plaats over een grondwetswijziging waardoor president Paul Kagame aan de macht kan blijven tot 2034.

In Rwanda is een referendum gestart waarin de bevolking zich kan uitspreken over een grondwetswijziging. Indien de meerderheid 'ja' stemt, kan de huidige president Paul Kagame aanblijven tot 2034.

6,4 miljoen Rwandezen kunnen vandaag antwoorden op de vraag: 'Gaat u akkoord met de grondwet van de Republiek Rwanda zoals deze in het jaar 2015 is gewijzigd?' Volgens Human Rights Watch (HRW) ziet het ernaar uit dat de meerderheid deze vraag met 'ja' zal beantwoorden. De grondwetsherziening kwam er dan ook op initiatief van de bevolking. Meer dan 3,7 miljoen inwoners - meer dan 60 procent van de stemmers - tekenden een petitie waarin ze hun akkoord gaven voor een grondwetswijziging.

Artikel 101 van de Rwandese grondwet zegt namelijk dat iemand maar twee keer na elkaar president mag zijn. Dit maakte het Kagame, verkozen in 2003 en 2010, onmogelijk zijn ambt te verlengen.

'Pas 10 dagen op voorhand werd de datum van het referendum bekendgemaakt. Een erg korte periode voor de bevolking dus om zich te informeren', stelt de mensenrechtenorganisatie HRW.

Oppositie

Hoewel Kagama duidelijk steun geniet bij een deel van de bevolking en ongetwijfeld het referendum "wint", is het moeilijk in te schatten hoe Rwandezen echt denken over hem. Zijn partij, RPF, domineert namelijk alle aspecten van het politieke en publieke leven. De vrijheid van meningsuiting is erg beperkt in het Centraal-Afrikaanse land. Opposanten worden bedreigd, aangevallen en soms zelfs gedood. De Rwandese media worden gedomineerd door regeringsgezinde stemmen, al zijn er enkele private radiostations die verschillende uitzendingen hebben gewijd aan de constitutionele hervormingen.

Bijna alle officiële politieke partijen in Rwanda staan achter de grondwetsherziening, op de kleine Groene Democratische Partij na. Zij voerde echter geen campagne voor "neen" omdat zij de tien dagen tussen de aankondiging van de volksraadpleging en de stemming zelf een te korte periode vindt. Naast het RPF zetelen nog enkele andere partijen in het parlement, maar zij nemen niet de traditionele rol van oppositie op zich.

Economische vooruitgang

De 58-jarige Kagame is sinds het einde van de genocide in 1994, toen zijn rebellengroep RPF een einde bracht aan de brutale moorden door de Hutu's, de belangrijkste machtspersoon in Rwanda. 800.000 mensen kwamen in die periode om het leven, de meesten waren Tutsi's. Zelfs voor Kagama in 2000 president werd - met 95 procent van de stemmen - werd hij al als minister van Defensie en later als vicepresident gezien als dé man die in het land de touwtjes in handen had.

Kagame wordt door veel Rwandezen gezien als de leider die stabiliteit en economische vooruitgang bracht, na een periode van brutaliteit en conflict. Critici zeggen dat hij zowel de oppositie als de media monddood heeft gemaakt. (AVE)

Bron: Knack (http://www.knack.be/nieuws/wereld/r...mal-636551.html)
Datum: 18/12/2015


Mening:
Persoonlijk acht ik het nooit gezond voor een land, om een persoon voor zo'n lange periode aan de macht te hebben. Dat dus een persoon voor zo'n lange periode het land mag besturen als een soort van dictator.
Wel acht ik het niet onlogisch dat Kagame voor stabilieit in het land zorgt, voor een soort van rust waardoor de bevolking onder zijn bewind onbevangen en zonder al te veel zorgen kan leven. Men kan uiteraard de vraag stellen of de bevolking wel voldoende kennis of inzichten heeft om hierin een mening over te vormen.

Als de bevolking geleefd wordt, als het ware gehersenspoeld, zullen ze niet beseffen dat ze onder een dictatoriaal bewind terecht (gaan) komen.
Het referendum lijkt me dan ook weinig democratisch en alleen maar voor de schijn, om zo aan de buitenwereld te kunnen aantonen dat de bevolking hem steunt.

Ik ken het land niet voldoende om te stellen of het er 'goed' leven is, maar als er weinig interne problemen zijn vanaf zijn bewind durf ik wel te stellen om dit zo te laten en niet zomaar 'als het alwetende Westen' het regime gaan omverwerpen met als gevoilg een onstabiel, steeds weer in oorlog verkerend, land te creëren.