Verschillende kinderen verloren één of beide ouders in de terroristische aanslagen in Parijs op 13 november. Die weeskinderen kunnen nu geadopteerd worden door de Franse staat, en zo 'pupilles de la nation' worden. Dat meldt het magazine Quartz.

Staatssecretaris Laurence Rossignol, onder meer bevoegd voor familiezaken, heeft de vijftig kinderen die hun ouders in de aanslagen verloren, opgeroepen om zich op te geven voor die wettelijke status. De wet voorziet immers steun voor kinderen wiens ouders gedood werden door de vijand, stierven aan verwondingen of ziekte als gevolg van oorlog of het slachtoffer waren van een terroristische aanslag.

Die traditie dateert uit de Eerste Wereldoorlog, toen bijna 1 miljoen weeskinderen een specifieke wettelijke status kregen die hen financiële hulp en bijkomende bescherming van de overheid bood. De wet helpt ook ouders die niet in staat zijn hun familiale verplichtingen na te komen door hun verwondingen of ziekte ten gevolge van een oorlogssituatie. De overheid voorziet toelages voor basisvoorzieningen en betaalt het schoolgeld en de medische kosten tot het kind 21 wordt. Ook zijn sommige overheidsjobs speciaal gereserveerd voor de 'beschermelingen van Frankrijk'.

Welke hulp een beschermeling precies krijgt, is afhankelijk van elke specifieke situatie. Het is het ministerie van veteranen en oorlogsslachtoffers dat daarover beslist. Dit jaar werden al 33 kinderen beschermeling van de Franse staat, onder wie de kinderen van de slachtoffers die omkwamen bij de aanslagen op het satirische blad Charlie Hebdo in januari.

bron: http://www.hln.be/hln/nl/35524/Aans...nse-staat.dhtml

Mening: Eerlijk gezegd, had ik hier niet aan gedacht. Er zijn veel mensen gestorven bij de ramp in Parijs, en natuurlijk ook ouders, die zo, kinderen achterlaten. Dat is zeker een tragedie. Maar, dit artikel laat ons zien dat Frankrijk er nog een nuchtere kijk op heeft, en stapsgewijs, alles probeert op te lossen. Met de juiste prioriteiten in mijn ogen. De wezen worden opgevangen, en geplaatst in nieuwe gezinnen. hoewel ik denk dat romige meer hulp nodig hebben om hun verlies te kunnen verwerken.