In een reportage van de Franstalige RTBF is te zien hoe twee journalisten ‘geïntimideerd’ worden door medewerkers van premier Charles Michel. Reden? Een kritische vraag aan het adres van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, die deze week in ons land te gast was. Bovendien gaat het niet om een alleenstaand geval. De Europese Journalistenfederatie (EFJ) en de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ) reageren verontwaardigd.

In een zondag uitgezonden RTBF-reportage is te zien hoe Erdogan tijdens en na een kort perspunt de vraag krijgt waarom de Turkse journalist Mohammed Ismael Rasoel nog altijd in een Turkse cel zit. Niet alleen weigeren zowel Erdogan als Michel vragen te beantwoorden, twee RTBF-journalisten krijgen daarop dreigende taal te horen.

‘Klaar en duidelijk’

Michels woordvoerster Aurélie Czekalski dreigt een mail te sturen naar Jean-Pierre Jacqmin, directeur informatie bij RTBF, ‘als dit op antenne gaat’. Die woorden werden op beeld vastgelegd, en dat zinde Czekalski’s collega Frédéric Cauderlier niet. ‘Jullie kunnen dit maar beter niet uitzenden, is dat duidelijk?’, beet hij Godaert toe. ‘Als zij (Czekalski, red) in het item opduikt, is dat een zware fout en blijft dit niet zonder gevolgen. Wil je op deze manier werken? Doe gerust zo voort, maar dan zal het voor ons niet lang duren. Ik zeg het je klaar en duidelijk.’

Frédéric Cauderlier ontkent dat hij de RTBF-ploeg wilde intimideren. 'Ik kan erkennen dat de toon misschien niet gepast was', geeft hij toe. Hij legt zijn reactie uit door de 'redelijk gespannen' sfeer vanwege de veiligheidsmaatregelen en de vertraging op de planning. Volgens hem hebben enkele RTBF-journalisten de regels niet gerespecteerd en wou hij vooral het portretrecht van een kabinetsmedewerkster bewaken.

‘Jammerlijke reflex’

Dat Michel en Erdogan tijdens het persmoment vragen weigerden te beantwoorden vindt de EFJ op zich al bedenkelijk. ‘Dit soort unilaterale communicatie zou simpelweg geboycot moeten worden door de pers’, zegt EFJ-topman Ricardo Gutiérrez. ‘Journalisten zijn er om vragen te stellen in naam van de publieke samenleving. Hen muilkorven is een jammerlijke reflex.’

De Europese Journalistenfederatie (EFJ) heeft de intimidatiepogingen aangeklaagd bij de Raad van Europa. ‘Onze collega’s van de RTBF hadden alle reden om de opgelegde stilte voor journalisten te doorbreken’, zegt Gutiérrez. ‘En ze hadden gelijk dat ze discreet de uitspraken filmden van de leden van het kabinet van meneer Michel, die getuigden van een verwerpelijke houding ten aanzien van de pers. Deze beelden zijn ontegensprekelijk van openbaar belang. Ze moesten getoond worden.’

Niet het eerste geval

De afgelopen weken meldden zich al verschillende in België werkende Turkse journalisten bij de VVJ omdat hen het werken bemoeilijkt werd, onder meer tijdens het staatsbezoek van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan.

‘Dat nu ook een Belgische minister hierin meegaat, vinden we extra erg’, zegt Pol Deltour, nationaal secretaris bij de VVJ, die hierrond overleg zal plegen met de Franstalige journalistenvereniging. De EFJ heeft bij de Raad van Europa al de ‘verschillende intimidatiepogingen’ vanuit het kabinet-Michel aangeklaagd.

In het overleg met zijn Franstalige collega’s zal Deltour van de VVJ ook de lijst van meldingen bespreken die de afgelopen weken bij de VVJ zijn binnengekomen. ‘Zo kreeg een journalist van het regeringkritische Zaman Vandaag geen accreditatie voor de evenementen rond het staatsbezoek’, zegt Deltour. ‘Uiteindelijk is dat toch gelukt, maar dan via de Belgische lijst van journalisten.’

Volgens Deltour gaat Turkije bijzonder driest tewerk als het aankomt op persvrijheid. ‘Ik heb niet meteen weet van andere landen die hetzelfde doen’, zegt Deltour.

Bron:http://www.standaard.be/cnt/dmf20151012_01914843

Mening: Dat de heer Erdogan in eigen land niet al te veel (openlijke) kritiek van de pers moet vrezen, geloof ik graag. Dat er in ons land sprake is van gelijkaardige praktijken, vind ik erg spijtig. Zo'n staatsbezoek moet meer zijn dan een acte de présence vol rozengeur en maneschijn; wanneer onze pers (en onze bevolking) vragen heeft bij het beleid van zo'n staatshoofd moet hij ook geconfronteerd kunnen worden met deze kritiek.
De heren hebben misschien dan wel het recht om geen antwoord te geven op deze vragen, het afdreigen van de journalisten die ze stelden is meerdere bruggen te ver. Uiteraard moet er een zekere mate van respect zijn wanneer men staatshoofden interviewt, maar de manier waarop hier gecommuniceerd werd naar deze journalisten toe, staat haaks op ons idee van persvrijheid.
De boodschap was duidelijk: zulke vervelende vragen stellen gaat jou je job kosten. Ik ben blij dat hier ook beelden van zijn, zodat de hele kwestie bij wijze van spreken ontploft in het gezicht van hen die de journalisten het zwijgen wilden doen opleggen. Er zullen altijd 'vervelende' journalisten zijn, maar liever duizend vervelende vragen dan één die niet gesteld mag worden.