Wetsvoorstel om hiv-test bij verdachten verkrachting verplicht te maken

De kamercommissie Justitie buigt zich vandaag over een wetswijziging waardoor verdachten van bepaalde misdrijven verplicht kunnen worden een bloed- of speekseltest te ondergaan.
Hiv-arts Bea Van der Gucht en haar collega’s van het UZ Gent bonden twee jaar geleden de kat de bel aan met een open brief in deze krant (DS 30 mei 2013). De boodschap? Het lage aantal aangiftes van verkrachtingen staat niet los van de manier waarop slachtoffers behandeld worden. De daders zijn ‘niet eens’ verplicht een hiv-test te ondergaan. Gevolg: bij het kleinste vermoeden van besmetting moet het slachtoffer preventief een maand lang zware en dure medicatie slikken.
Na die open brief kwam er op initiatief van kamerlid Carina Van Cauter (Open VLD) een wetsvoorstel. ‘Aangezien een bloedtest niet onder dwang afgenomen kan worden (voornamelijk wegens het risico op besmetting in weerspannige situaties, red.), zal bij weigering een speekseltest bevolen worden’, legt Van Cauter uit.
De wetswijziging komt niet alleen tegemoet aan verkrachtingsslachtoffers, maar kan ook nuttig zijn na bijt- of prikincidenten. ‘Zo gebeurt het dat mensen van de Dienst Vreemdelingenzaken fysiek aangevallen worden tijdens een uitwijzing’, illustreert het liberale kamerlid. In een context van intraveneus druggebruik, bijvoorbeeld, kan dan weer hepatitis voorvallen.
Het (zelf geamendeerde) wetsvoorstel van Carina Van Cauter sluit aan bij het recent aangekondigde actieplan van staatssecretaris voor Gelijke Kansen Elke Sleurs (N-VA) om seksueel geweld aan te pakken (DS 8 april).

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150526_01699865
Datum: 27/05/2015 om 05:59

Mening

Persoonlijk ben ik voorstander van dit voorstel. Een verkrachting is al erg genoeg voor het slachtoffer, laat staan dat de kans bestaat dat hij/zij ook nog besmet is met hiv! Dit moet verschrikkelijk zijn voor het slachtoffer en zijn/haar familie! Ik begrijp niet dat het op dit moment nog niet verplicht is om zowel slachtoffer als dader te testen op hiv, dit is toch het eerste waar een arts aan denkt? Stel je nu eens voor dat het slachtoffer door de verkrachting aids krijgt en nooit bewezen werd dat het wel degelijk van de verkrachter afkomstig is. Wie zal de kosten betalen? Wie zal als schuldige aangewezen worden? Wat mij betreft mag dit wetsvoorstel meteen ingevoerd worden. Slachtoffers hebben duidelijkheid nodig. Ze hebben het recht dergelijke zaken te weten. Het zal kwetsen als uitkomt dat de dader hiv heeft, maar ik ben er zeker van dat de slachtoffers liever weten waar ze aan toe zijn dan dat ze voor de rest van hun leven in onzekerheid moeten leven.