Frederik De Brant (27) studeerde communicatiewetenschappen aan de UGent en is copywriter bij het Antwerpse reclamebureau These Days Y&R.


Beste Zweden, coalitieleden,

Ik heb nog nooit gestaakt, en ben dat in de nabije toekomst ook niet van plan. Vandaag ga ik gewoon werken. Maar dat betekent niet dat ik daarom jullie regeringskoers goedkeur, zoals Zuhal Demir in haar opiniestukje beweert (DM 10/12). En misschien ben ik niet alleen.
Uiteraard kan ik me enkel baseren op de gesprekken in mijn vriendengroep. Die gaan heus niet alleen over de Europese successen van Anderlecht. Ze gaan steeds vaker over politiek. De teneur: we zijn teleurgesteld in de toekomst die de Zweedse coalitie voor ons uittekent. Indexsprong, loonstop en afgeschafte woonbonus bieden ons niet veel perspectief. We zijn op zoek naar een beetje hoop en visie, maar vinden alleen een blauwdruk met een donker randje: eentje van een maatschappij waarin de kloof tussen rijk en arm alleen maar groter dreigt te worden. We zijn ontgoocheld omdat het regeerakkoord met geen woord over ecologie rept, maar wel miljoenen bespaart op onderwijs.
Met de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 heb ik vrede. Zolang ik niet getroffen word door vroegtijdige dementie, kan ik mijn job uitoefenen. Ik heb er niet eens al mijn ruggenwervels voor nodig, stel je voor. Mijn vriendin en zus, die hun brood verdienen met het heffen van koters van 15 kilo 't stuk - ze zijn kleuterjuf - denken daar enigszins anders over.
an komt nu het moment waarop jullie Zweden erop wijzen dat al deze maatregelen noodzakelijk zijn. Tot op zekere hoogte willen we dat aannemen. Maar wat steekt, is dat de besparingen zó eenzijdig zijn. Dat werknemers en kleine ondernemers méér belastingen betalen dan Colruyt op een miljoenenwinst. En dat er voorlopig geen intentie is om daar wat aan te veranderen. Ook al is 85 procent van de Vlamingen pro vermogenswinstbelasting. Omdat alle besparingsmaatregelen misschien ietsje minder drastisch zouden zijn als de lasten iets eerlijker gespreid worden. Jullie antwoord voelt als een natte dweil in het gezicht: "Sorry, dat staat niet in het regeerakkoord.

- "Ja, maar..."

- "Sorry, staat niet in het regeerakkoord."

Hoewel politieke onvrede hen bindt, hebben mijn vrienden nog iets gemeenschappelijk: ze staken vandaag niet. Ook bij ons is vandaag een werkdag zoals alle andere. Geen piketten, geen brandende palletten, iedereen wordt op kantoor verwacht. Ook ik ga aan de slag.
Dat betekent dat u mij noch mijn vrienden protesterend in de straten van Brussel zult aantreffen. Een eenduidige verklaring heb ik daar niet voor. Misschien is het defaitisme omdat jullie de indruk wekken geen millimeter van het regeerakkoord te zullen afwijken. Of is het eigen aan een ongesyndiceerde generatie, zeker in sectoren die geen vakbondstraditie kennen zoals de mijne. Of misschien ontbreekt de urgentie, omdat de besparingen op dit moment nog niet voelbaar zijn, de kloof tussen arm en rijk niet zo zichtbaar en ecologische problemen nog niet echt tastbaar. Maar langzaamaan groeit de twijfel over de toekomst.
Ik hoop dat jullie een niet te starre balans opmaken van deze stakingsdag. Dat jullie niet louter een opdeling maken tussen stakers en niet-stakers: tussen mensen die volgens jullie staken tegen de toekomst en mensen die akkoord gaan met deze regeringskoers.
Het is niet omdat we niet staken, dat we ons geen zorgen maken. Want samen met elke euro snijden jullie ook stukje voor stukje de hoop op een betere toekomst weg. Ik zal daar vandaag op het werk geregeld aan denken. Ik hoop dat jullie er ook even aan denken eens het sociaal overleg van start gaat.

Bron: http://www.demorgen.be/binnenland/het-is-niet-omdat-ik-niet-staak-dat-ik-me-geen-zorgen-maak-a2152359/ 15/12/2014

Eigen mening: Ik ben het eens met deze opinie. Dat de pensioenleeftijd wordt opgetrokken tot 67 jaar heb ik ook geen probleem mee maar dit is niet voor iedereen hetzelfde. Maar mensen die bijvoorbeeld in de haven werken, die kunnen dit gewoon niet aan. Die mensen breken letterlijk. Als men niet mee gaat staken wil dit niet zeggen dat je je geen zorgen maakt. Het is ook niet dat als je nu of een van de vorige stakingen effectief hebt gestaakt dat je tegen de toekomst bent. Ik denk dat er met staken niet veel wordt opgelost, als ik zo naar de tv kijk. Het kost veel geld en de regering lijkt toch niet te luisteren, maar zo weten ze natuurlijk al wel dat een groot deel van de bevolking er niet mee akkoord is, dat doet in mijn ogen al veel.

Ja, ik vind ook dat er iets moet gebeuren. Dat er iets moet veranderen aan de beslissingen van onze regering. Dit treft ons allen zeer. Maar moet dit dan door het hele land plat te leggen?

NEE, DANK U!

Voor mij alvast niet, integendeel. Ik gruwel van al die volwassenen, ouders, grootouders die het land op stelten zetten voor ons bestwil. Luister goed: WIJ WILLEN DEZE GRUWEL NIET! Door het land plat te leggen maak je alleen maar meer schulden. De staat verliest, werkgevers maken enorm verlies, iedereen raakt gefrustreerd op elkaar… en wat haalt het uit? Niets.

Waarom zijn wij niet in staat om op een volwassen manier onze eisen als burger kenbaar te maken aan de regering. Dit is toch niet zo moeilijk. Ik wil niet dat er gevochten, gerebelleerd wordt voor mijn rechten. Voor mijn toekomst moeten er geen onschuldige slachtoffers te maken. wanneer dit echt moet, dan onderga ik liever de negativiteit van de regering.

Ik ben het eens met I*ngeborg. Ook ik vind dat er iets moet gebeuren en dat er meer overleg moet zijn. Het land daarvoor platleggen, inderdaad, neen...

Ik ben ermee akkoord dat als je wil staken en je de overheid wil duidelijk maken dat je het meent, maar daar hoeven anderen geen last van te ondervinden. Diegenen waarvoor ze staken, in het bijzonder, is de middenklasse en de lagere klasse. Deze mensen kunnen het zich niet permitteren om niet te gaan werken, terwijl de rijke klasse dit wel kan. Dus het land platleggen en mensen verhinderen naar het werk te komen, is dat écht de beste oplossing?

Ik kijk er met een teleurgestelde en bezorgde blik naartoe...

Staken kost geld. Burgers die gaan staken voor veranderingen doen dit om van zich te laten horen dat ze het niet eens zijn met de huidige situatie waarin ons land zich bevindt. Het is hun goed recht om dit te doen, maar het kost enorm veel geld en dat is juist waar de hele kwestie om gaat. Er is veel geld nodig en staken maakt deze nood alleen nog maar groter.
Ik begrijp de stakers natuurlijk wel: het is bijna hun enige manier om hun stem te doen gelden.
Toch hoop ik (voor het welzijn van ons land) dat de stakingen ophouden en dat politiek en vakbondsafgevaardigden samen rond tafel gaan zitten en tot een oplossing komen die voor iedereen 'gunstig' is. Een zeer moeilijke kwestie als je het mij vraagt, maar er moet wel iets gebeuren. Minister van Werk Kris Peeters wil alvast met een open houding communiceren met het volk.
Ik heb in ieder geval geen goed gevoel bij de toekomst van deze financiële crisis.

Ja, staken is niet de ideale oplossing. Maar wat is het alternatief? De vakbonden zijn door uitspattingen van bepaalde personen in een slecht daglicht gekomen. (Kijk naar de vakbondsvrouw die de H&M op stelten zette.) Er mag niet vergeten worden dat de vakbonden opkomen voor de rechten van de gewone werknemer. Indien zij er niet zijn, wie doet het dan? Ik denk dat de vakbonden te weinig hebben aangetoond welke redenen er zijn tot protest tegen de huidige regering. Tot nog toe zien we zelfs binnen de partijen ongelijkheid omtrent de verdeling van de lasten. Dit creëert terecht misnoegdheid bij de bevolking. Het belang van sociaal overleg mag niet onderschat worden.

Deze eerder rechtse regering staat weer in het kader van het creëren van voordelen ten opzichte van de vrije markt. Het ingrijpen van de staat wil men tot het minimum beperken en als we kijken naar het verleden zien we dat dit nefast kan aflopen. De bankencrisis is daar een mooi voorbeeld van. En laat deze bankencrisis één van de oorzaken zijn van de huidige staatschuld waarvoor deze regering nu drastischere maatregelen moet voorzien.

Pas op, ik wil hiermee niet zeggen dat ik tegen ondernemerschap ben. Want zonder ondernemers zijn er geen jobs. Daarom moet men een compromis trachten te sluiten waarin iedere partij zich min of meer kan vinden.

Ik zou het zelf niet beter kunnen verwoord hebben. Ik ben ook geen staker, dat zit me niet in het bloed. En gewoon gaan meelopen om niet naar school te moeten gaan of de flauwe plezante te gaan uithangen, dat zie ik niet zitten. Natuurlijk ga ik ook niet akkoord met wat de regering allemaal van plan is maar ik denk ook niet echt dat die stakingen daarbij gaan helpen. Ik heb net het gevoel dat het staken een hype is geworden, gewoon om niet te moeten gaan werken en dat vind ik heel erg. De stakers nemen hun toekomst eigenlijk zelf niet serieus dan, waarom zou de regering dan serieus reageren op die stakingen? Ik denk dat er betere manieren zijn om een punt duidelijk te maken. De brief die deze jongeman geschreven heeft bijvoorbeeld, rechtuit en toch zeer beleefd. Hij bekijkt het vanuit verschillende hoeken en veroordeeld niet maar geeft toch zijn eigen mening. Ik denk dat ze dergelijke acties meer gaan appreciëren. Misschien moeten we allemaal een uitgebreide brief schrijven over waar we niet akkoord mee gaan?