‘Busramp Sierre was geen ongeluk’

De busramp in het Zwitserse Sierre was geen ongeval, maar werd veroorzaakt door een bewust daad van de chauffeur. Dat zegt Selma Eikelenboom van het onafhankelijke forensisch onderzoeksbureau IFS: ‘Wij denken dat de stuurbewegingen die hij heeft gemaakt om tegen de muur aan te rijden, bewust zijn geweest’.
IFS, een onderzoeksbureau met wereldfaam, hield op vraag van een groep ouders recent een volledige reconstructie van de busramp in Sierre. Een identieke bus legde eenzelfde traject af om definitief antwoord te krijgen op de vraag of buschauffeur Geert Michiels (34) met opzet tegen de tunnelwand is gereden.

Uit de eerste resultaten van die reconstructie blijkt nu dat de chauffeur twee gecontroleerde stuurbewegingen moest maken om tegen de muur te botsen. ‘Een onoplettendheid of een appelflauwte zijn geen acceptabele oorzaken’, zei forensisch onderzoekster Selma Eikelenboom maandagavond in het Nederlandse tv-programma Eén Vandaag. Volgens haar is het zeer aannemelijk dat de chauffeur met opzet tegen de muur reed onder invloed van antidepressiva.

Bij de busramp in maart 2012 kwamen 22 kinderen, vier begeleiders en de twee buschauffeurs om het leven. De Zwitserse autoriteiten hebben de piste van een wanhoopsdaad van de buschauffeur nooit volledig uitgeklaard. Een groep van 14 ouders vroeg het Zwitserse gerecht een half jaar geleden om een reconstructie, maar procureur Olivier Elsig weigerde dat. Daarom schakelden de ouders zelf het onderzoeksbureau IFS in.

Bron: De Standaard

Mening:
Ik begrijp dat de ouders van de kinderen een antwoord willen om deze gebeurtenis een plaats in hun leven te geven. Maar ik vraag me af of het een goed idee is om hier nog steeds over door te blijven gaan. Ook voor de naaste familie van de andere kinderen. Dit geeft ze niet de kans om dit af te ronden. En vooral voor de familie van de buschauffeur is dit zeer pijnlijk. Ze worden geconfronteerd met fouten die gemaakt zijn en die kunnen ze niet meer recht zetten.

Voor de ouders die toch zoeken naar vragen van wat er juist gebeurd is, kan dit eindelijk de afsluiting betekenen waar ze naar op zoek waren. Het kan ze helpen om dit beter te kunnen plaatsen. Maar het gaat hun kinderen niet terug brengen. Door hieraan vast te houden zal het misschien lijken dat hun kinderen nog ergens bij hen zijn. Maar het kan zijn dat ze na dit alles ze echt gaan beseffen dat ze hun kinderen kwijt zijn. Ik hoop dat dit voor de ouders een goede afsluiting is en hen helpt om de tragedie te verwerken.

Ik vind het best wel vreemd dat het zo lang geduurd heeft vooraleer men duidelijk zicht heeft gekregen op de oorzaak van dit ongeval. Volgens mij hadden ze dit toen ook al wel moeten kunnen inzien, aangezien er geen nieuwe informatie is. Door zo lang te wachten met het melden van de oorzaak, is het voor de familie en vrienden van zowel de buschauffeur als van de inzittenden veel moeilijker om om te gaan met hun verlies. Ze hebben misschien nachten wakker gelegen door te zoeken naar mogelijke oorzaken en nu ze misschien eindelijk een beetje rust hadden gevonden in hun hoofd, komt er opeens in het nieuws dat men de oorzaak heeft ontdekt.
Moest ik een van deze ouders zijn, dan zou ik toch nog wel willen weten hoe het komt dat mijn kind gestorven is, ook nog na een hele tijd. Mensen blijven namelijk vaak zoeken naar een oorzaak tot er een gegeven wordt. De familie en vrienden van de buschauffeur zouden dit misschien liever niet geweten hebben, zij hadden het waarschijnlijk liever blijven steken op een stuurfout of dergelijke.