Vanaf 1 januari is het verboden voor particulieren in Berlijn om hun woning aan toeristen te verhuren. Ook in Brussel worden sites als Airbnb binnenkort aangepakt.


Stadsbestuur gaat sites als Airbnb aan banden leggen
Berlijn volgt het voorbeeld van steden als New York, Amsterdam en Parijs, die het afgelopen jaar de boomende particuliere verhuur probeerden te controleren. Oneerlijke concurrentie met de hotelsector en de misgelopen inkomsten uit ontdoken toeristen- en huurbelasting zijn de belangrijkste redenen om vakantieverhuur aan te pakken.

Met de drastische maatregel en draconische boetes tot 50.000 euro voor wie toch een toerist te slapen legt, wil het Berlijnse stadsbestuur de wildgroei aan 'illegale hotels' tegengaan. Elk jaar bezoeken meer dan 10 miljoen toeristen de stad. In vijf jaar tijd steeg het aantal overnachtingen van bijna 16 miljoen naar meer dan 22 miljoen. Steeds vaker kiezen toeristen voor een verblijf bij particulieren via websites als Airbnb.

Buren van appartementen die in een permanent hotel veranderen, zijn niet blij met de influx van de 'trollytoerist'. Die komt bij voorkeur met een lagekostenmaatschappij, duikt het beruchte Berlijnse nachtleven in en zwalpt dan terug naar zijn vakantieverblijf. Dat ligt vaak in een residentiële wijk.

Eigenaars die een cent verdienen aan de toerist die graag voor een redelijke prijs in een huiselijke setting logeert, noemen de kritiek overdreven. In de Duitse stad zijn er 12.000 woningen beschikbaar voor vakantieverhuur, op een totaal van 1,8 miljoen woningen.

In 2004 noemde burgemeester Klaus Wowereit Berlijn nog 'arm, aber sexy'. Bijna tien jaar later is de stad voor steeds minder mensen betaalbaar. De stijgende huurprijzen en de teloorgang van de sociale mix, vooral in de populaire voormalige Oost-Duitse wijken zoals Mitte en Friedrichshain, maken de toerist tot ideale zondebok.

Brussel, waar de meeste buitenlandse gasten in ons land overnachten, werkt aan ordonnanties voor alle toeristische verblijven. Zo wordt registratie verplicht en worden normen als hygiëne en brandveiligheid gecontroleerd. In Vlaanderen is registratie sinds 2010 verplicht.

De hotels zijn blij met de strengere regels voor de 'oneerlijke' concurrenten. "Het gaat hier niet langer om sympathieke huisruil", zegt Rodolphe Van Weyenbergh, secretaris-generaal van de Brusselse hotelfederatie. "Het is een heuse industrie geworden, die in een grijze of zwarte zone opereert."

Bron: www.demorgen.be

Mening:

In tegenstelling tot wat de titel van dit artikel doet vermoeden, gaat het niet om mensen die een logeerkamer ter beschikking stellen. Het gaat om een echt industrie waarbij mensen hele panden verhuren aan toeristen. Op die manier worden de dure hotels gemeden. Langs een kant begrijp ik dat de overheid hier wil ingrijpen. Uit toerisme haalt een land als Duitsland nog wel wat centen. Of de particuliere verhuur deze sector bedreigd, is een ander paar mouwen. Het zal volgens mij nooit zover komen dat meer mensen bij een particulier gaan logeren, dan in hotels. Langs de andere kant begrijp ik dat mensen voor de goedkoopste oplossing gaan. Iedereen wil graag op reis, maar niet iedereen heeft het nodige budget om in een hotel te overnachten. Voor deze mensen is de particuliere verhuur dan een mooie middenweg.

Om hier verder op in te gaan zou ik nog graag iets toevoegen. Ik heb een tijdje geleden een reportage gezien (naam en zender moet ik helaas aan me laten voorbij gaan) en deze handelde effectief over het te slapen leggen van individuen in je eigen huis. Het ging in de reportage inderdaad over een organisatie die zich in een land (ik meen me te herinneren dat dit ook over Duitsland ging) gevestigd had. Hierbij konden mensen zich aanmelden en aangeven dat ze nog een kamer beschikbaar hadden in hun huis, en bereidt waren om deze uit te lenen (tegen een zeer lage of zelfs geen vergoeding) aan rondtrekkende mensen. De bekendmaking gebeurde dan via een site of via een sticker op de deur. Ik vond dit persoonlijk nu niet echt zo'n slecht initiatief. Zij brachten ook een oudere man in beeld, die in zijn jonge jaren ook een reis had ondernomen en via aan te bellen aan huizen in verschillende steden en over verschillende landen heeft hij een groot deel van de wereld kunnen zien tegen een lage prijs. Hij vond het geweldig dat hij jonge avonturiers over de vloer kreeg en om hun eventueel een rondleiding te geven in de stad waar hij woont. Zo had de man iets om handen en 's avonds een leuk babbeltje en gezelschap in ruil voor een bed.

Eigenlijk vind ik het dan weer jammer dat ik dit artikel lees. Men wil duidelijk winst halen uit toerisme, wat ergens wel logisch is. Maar als ik dan terugdenk aan de man uit bovenstaand verhaal, vind ik het jammer dat je deze mensen de kans op sociaal contact ontneemt...