Elementenjagers



Alle in de natuur voorkomende elementen zijn bekend. Wie toch nieuwe wil vinden, zal ze zelf moeten maken.
Auteur: Rob Dunn Fotograaf: Max Aguilera-Hellweg

(…) Alles op aarde bestaat uit elementen, oftewel verschillende typen atomen. De meeste zijn miljarden jaren oud en werden bij de Big Bang en door exploderende sterren over het heelal verspreid; ze werden in de pasgeboren aarde opgenomen en vervolgens eindeloos hergebruikt – van steen tot bacterie, van eekhoorn tot president. Eind negentiende eeuw probeerde een Rus, Dmitri Mendelejev, deze elementen beter te begrijpen door ze in zijn ‘periodiek systeem’ te rangschikken naar massa en andere eigenschappen. Latere wetenschappers wisten Medelejevs rangorde in verband te brengen met de atoomstructuur. Elk element kreeg een atoomnummer, dat staat voor het aantal protonen in de atoomkern.

In 1941 hadden geleerden alle van nature voorkomende stabiele elementen op aarde ontdekt, tot en met het element met atoomnummer 92: uranium. Ze hadden alle witte plekken in Mendelejevs tabel ingevuld. Maar daarmee was het verhaal niet af, want voorbij uranium ligt een wereld aan mogelijkheden: van elementen die zo radioactief en instabiel zijn dat ze veel korter dan miljarden jaren bestaan. Wie die wereld wil onderzoeken, moet haar eerst creëren. (…)

Bron: National Geographic
Eigen mening:
Waarom willen mensen toch telkens maar meer? Wat bereiken we ermee als we nieuwe elementen bij zouden maken?
Zeker als deze heel erg radioactief zijn. Hier hebben we al genoeg problemen mee, lijkt mij. Je weet trouwens ook nooit wat er kan gebeuren als je gaat experimenteren met zo'n dingen. Nu kennen we eindelijk bijna alle geheimen van de chemische elementen, weten we wat gevaarlijk is en wat niet, en dan gaan we plots starten met het creëren van nieuwe elementen. Zolang ik nergens een artikel vind over het nut van het maken van nieuwe elementen, zal ik er geen voorstander van zijn.