De plaats in de volgorde van geboorte in een gezin heeft een impact op iemands persoonlijkheid en intelligentie. Dat stelt psycholoog Bernd Carette van de Universiteit Gent in het gezondheidsmagazine Bodytalk dat woensdag verschijnt. Een en ander is volgens Carette het gevolg van de strijd die kinderen voeren om de ouderlijke aandacht. Ze proberen deze te maximaliseren door een bepaalde niche te bezetten in het gezin.

Oudste kinderen kiezen er doorgaans voor om het gedrag van hun ouders te kopiëren en zich op te stellen als een soort surrogaatouder voor de kinderen achter hen. Eerstgeborenen zijn door de band derhalve gewetensvolle doorzetters die verantwoordelijkheid opnemen en georganiseerd te werk gaan. Benjamins moeten anders te werk gaan om de aandacht van de ouders te zoeken. Ze gaan door voor de rebel van de familie, zijn vaak warm, extrovert en hebben goed ontwikkelde sociale vaardigheden. De middelste kinderen schipperen tussen kant en wal. Het zijn sterkere onderhandelaars en goed in empathie.

Uit Noors onderzoek blijkt dat de oudste kinderen 2 tot 3 intelligentiepunten slimmer zijn dan het volgende broertje of zusje. Die trend zet zich door naar volgende kinderen. Ook de grootte van het gezin speelt een rol want hoe meer kinderen hoe minder aandacht van de ouders. Zo vertonen enige kinderen veel gelijkenis met oudste kinderen. Ook leeftijdsverschil en geslacht spelen een rol. Een eerstgeboren meisje zal gewetensvoller zijn dan de gemiddelde eerstgeborene. Eerstgeborenen zijn ook meer leergeoriënteerd (zich inzetten omdat men zichzelf wil ontwikkelen), terwijl degenen die later geboren worden eerder prestatiegeoriënteerd (aan anderen bewijzen dat men het kan) zijn.

Mening: Ik vind het altijd interessant om te horen dat er onderzoek wordt gedaan naar zo'n dingen. Zelf herken ik veel uit het artikel. Ik ben zelf de oudste thuis en merk dat ik vanaf een jonge leeftijd al de verantwoordelijkheid voor mijn jonge broers en zussen wou opnemen.
Wat me wel verbaasde is dat de oudste zogezegd 3 à 4 intelligentiepunten meer hebben. Ik vraag me af hoe ze aan deze conclusie komen.

Ik denk dat het een beetje te algemeen wordt voorgesteld. In mijn geval is het net omgekeerd, toch op vlak van verantwoordelijkheid en rebels gedrag. Ik ben thuis de jongste en ik denk dat mijn ouders mijn mening zouden delen dat het bij ons net andersom is. Als er al een extreem verschil zou zijn. Ik denk dat het moeilijk is om zulke algemene resultaten te kunnen verantwoorden wanneer de rol van de opvoeding buiten beschouwing gehouden wordt. Mijn broer en ik zijn redelijk op dezelfde manier grootgebracht en we zijn totaal verschillend maar ik denk dat dit zeker niet ligt aan de hoeveelheid aandacht die we kregen van onze ouders.

Ik denk dat de oudste kinderen zich als surrogaat ouder opstellen omdat dit ook van hen verwacht wordt door hun ouders. Vaak moeten de oudste kinderen mee helpen om de jongste in het oog te houden. Zelfs als dit niet verwacht wordt door de ouders hebben de oudste kinderen de kans om zich verantwoordelijk op te stellen ten opzichte van hun jongere broertjes en zusjes. Terwijl deze jongere broertjes en zusjes (zeker de jongste) zichzelf moeilijker een surrogaat ouder kan maken van een oudere broer of zus. Hieruit volgt dan dat de oudste kinderen meer verantwoordelijkheid zullen opnemen.

Ik ga niet akkoord dat alle oudere zussen en broers intelligenter zijn dan hun jongere broers en zussen. Ik denk dat dit afhangt van persoon tot persoon.

Ik denk ook dat wat er hier gezegd wordt over de middelste kinderen een kern van waarheid bevat.

Ik vind het leuk om dit eens te lezen en mezelf en mijn oudere broers hieraan af te toetsen maar veel geloof hecht ik niet aan dit soort onderzoek. Ik ben thuis de jongste, na twee jongens eindelijk ook eens een meisje. Ik kan jullie verzekeren dat ik nooit de rebel heb moeten uithangen om aandacht te krijgen van ouders en familie. Dat mijn oudste broer het gedrag van ouders zou kopiëren is ook niet gebeurd en mijn middelste broer is al helemaal niemand die 'kant noch wal raakt'. Dat ik de jongste ben thuis heeft mij zeker gemaakt tot de persoon die ik nu ben maar dan vooral omdat ik thuis moest opboksen tegen mijn twee oudere broers als ik mijn zin wou krijgen . Leuk zo'n onderzoekje maar ik denk eerlijk gezegd echt niet dat we er veel waarheden in gaan terug vinden!

Persoonlijk denk ik ook wel dat er enige waarheid in dit onderzoek zit. Net als Jolien merk ik ook enkele dingen die ikzelf ervaar, maar dan als de jongste dochter thuis. Het is interessant zo'n dingen te weten en hier ook op te letten, maar anderzijds is dit ook niet in elk gezin toe te passen. Als ze dit dan een algemeen beeld noemen, gaan deze andere kinderen zich misschien "abnormaal" gaan vinden. Ik denk dat je op gedrag geen vaste wijze kan stellen. Je kan misschien vele dingen herkennen, maar een echt voorbeeld lijkt me niet echt mogelijk. Studie hiernaar is dan zeker interessant en kan je veel dingen leren, maar ik denk dat dit geen einde kent.

Ik moet zeggen dat dit onderzoek in mijn geval toch niet helemaal klopt hoor. Oké, ik heb me ingezet om te zorgen voor mijn jongere broer en zus, maar voor de rest zie ik echt niet veel gelijkenissen. Ik kan natuurlijk niet controleren of ik twee à drie punten slimmer ben dan mijn broer en zus, maar ikzelf heb die indruk totaal niet. Mijn broer en zus doen allebei universiteit en zij zijn daar heel succesvol in. Het feit dat ik geen universiteit doe, is omdat ik heel veel last heb van faalangst en dat zou alleen maar erger zijn als ik unief zou doen. In dat opzicht klopt het onderzoek bij mij dus ook niet. Ik ben ook niet echt een doorzetter.