Artsen mogen beroepsgeheim doorbreken bij huiselijk geweld

Artsen en hulpverleners kunnen voortaan gevallen van partnergeweld melden aan het gerecht zonder hun beroepsgeheim te schenden. De zwijgplicht wordt via een wetsverandering omgezet in spreekrecht.

Vroeger waren artsen en hulpverleners gebonden aan beroepsgeheim wanneer ze geconfronteerd werden met partnergeweld. Ze konden de betrokkenen hoogstens aanraden om hulp te zoeken. Nu liggen de papieren anders. De zwijgplicht verandert in spreekrecht wanneer partnergeweld vermoed of vastgesteld wordt. De patiënt hoeft daar zelfs niet mee in te stemmen.
‘Het betekent concreet dat bijvoorbeeld een huisarts een afweging zal moeten maken hoe hij het best op partnergeweld kan reageren', zegt professor Liesbeth Stevens van de Leuvense universiteit op Radio 1. ‘Hij kan het trachten op te lossen met slachtoffer en dader of oordelen dat het niet meer mogelijk is en externe hulp vragen door naar het gerecht te stappen.'
Eén vrouw op de zeven is in ons land slachtoffer van partnergeweld. Slechts een kleine minderheid van de slachtoffers durft of wilt klacht indienen.
‘Het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen is enorm verheugd met de wetsverandering', zegt directeur Michel Pasteel. ‘Het is een nieuw instrument ter bescherming van de slachtoffers van partnergeweld en een belangrijk signaal voor de uitbreiding van de multidisciplinaire samenwerking in de strijd tegen partnergeweld.'

Bron: De Standaard, 01/03/2013

Commentaar:

Partnergeweld is en blijft ontoelaatbaar. Eén vrouw op zeven is hier het slachtoffer van, dit vind ik veel en echt niet kunnen. Vaak zijn ze dan ook nog eens bang om klacht in te dienen of willen ze dat hun partner niet aandoen omdat het toch nog steeds hun ‘geliefde’ is. Hierdoor ben ik van mening dat het goed is dat artsen en hulpverleners kunnen ingrijpen en zelfs zonder toestemming van de patiënt naar het gerecht kunnen stappen. Met deze wetsverandering hoop ik dat het partnergeweld de dieperik in gaat.

Het is zeker een stap in de goede richting tegen het partnergeweld. Slachtoffers zijn vaak bang om partnergeweld aan te geven, dus het is zeker positief dat de artsen nu het spreekrecht hebben. Maar langs de andere kant vraag ik me af of mensen het dan nog wel gaan toevertrouwen aan hun dokter. Ik denk dat vele slachtoffers enkel met hun huisdokter er over kunnen/konden praten, omdat ze zeker waren dat deze het geheim hielden. Dus misschien gaan bepaalde slachtoffers het gewoon aan niemand meer vertellen en kunnen ze hun verhaal niet meer kwijt. Enfin, over het algemeen vind ik het wel een zeer goed idee! Ik hoop dat partnergeweld hierdoor fel zal verminderen! Als uit cijfers blijkt dat dit zo is, zal ik me toch afvragen of er niet gewoon minder mensen zijn die het gemeld hebben. We shall see!

Het beroepsgheim van een dokter is in vele situaties heel nuttig, maar in het opzicht van huishoudelijk geweld biedt het vaak geen oplossing. De patient heeft er geen baat bij dat de dokter hier in alle talen over zwijgt. Als de begeleidende arts niets kan ondernemen, dan is dit frustrerend voor beide partijen. De arts zou eigenlijk een diplomatisch figuur moeten zijn tussen het gezin en de politie. Slachtoffers van huiselijk geweld moeten beseffen dat er door hun verklaring naar een oplossingen kan worden gezocht.

Op het eerste zicht zou het misschien mensen kunnen afschrikken, maar wanneer je de stap zet om het aan je huisarts te vertellen dan hoop je eigenlijk al dat het probleem wordt aangepakt. De wijziging van de wet heeft het over spreekrecht, en niet spreekplicht. Het is belangrijk dat de huisarts en de patiënt samen naar een oplossing gaan zoeken.

Op zich vind ik deze verandering een stap vooruit, maar buiten het feit dat slachtoffers hun vertrouwenspersoon dreigen te verliezen denk ik ook dat dit zwaar kan zijn voor de dokters. Vroeger moesten zij niet wikken en wegen, want ze mochten niks zeggen. Nu moeten zij goed nadenken, geval per geval, wanneer er wel of niets gezegd wordt. Dit is denk ik toch wel een zware taak voor de dokters.