‘Niveau lerarenopleiding moet nog hoger'


BRUSSEL - De Vlaamse opleidingen leveren kwaliteit, maar het kan beter. Dat geldt vooral voor centra voor volwassenenonderwijs. Bijna vijf jaar duurde de oefening om alle ‘specifieke lerarenopleidingen' in Vlaanderen te controleren op kwaliteit. De resultaten van die ruime visitatieronde werden gisteren voorgesteld aan de academische wereld.


Een ‘specifieke lerarenopleiding' wordt aan een hogeschool, een universiteit of aan een centrum voor volwassenenonderwijs aangeboden en stoomt in hoofdzaak pas afgestudeerde studenten klaar om voor de lagere of de middelbare klas te staan. Maar tussen de verschillende aanbieders bestaat een immense variëteit aan types opleidingen, terwijl de basiscompetenties nochtans duidelijk en decretaal gedefinieerd zijn. Om alsnog ‘maximale gelijkvormigheid' na te streven en een minimum aan niveau te garanderen, kreeg de koepel van de Vlaamse universiteiten en hogescholen (VLUHR) in 2006 de opdracht een uniform beoordelingskader te ontwerpen.

‘Met het geleverde werk is een basislijn getrokken, die het mogelijk maakt kwaliteit te beoordelen', zegt Kristien Arnouts, voorzitter van de visitatiecommissie. ‘Nu is het een kwestie van de lat nog hoger te leggen.'

Een boodschap die vooral geldt voor de centra voor volwassenenonderwijs. Die scoren, in vergelijking met de andere instellingen, het slechtst. Maar de reden daarvoor laat zich snel raden: te weinig werkingsmiddelen in tegenstelling tot het takenpakket.

Maar ook de hogescholen, die vaak kleinschalige opleidingen aanbieden, kampen met gelijkaardige problemen: een gebrek aan financiën en een laag personeelsbestand.

Om de kwaliteit te garanderen, raadt de VLUHR daarom aan om ‘na te denken tussen een breed aanbod en voldoende schaalgrootte'. Impliciet is dat een argument om het mes te zetten in het aantal lerarenopleidingen.

Voor de toekomst pleit de VLUHR ook voor nieuwe criteria die rekening houden met een steeds veranderende maatschappelijke context. Zoals meer aandacht ontwikkelen voor democratische waarden. Of meer oog hebben voor multiculturaliteit en taalheterogeniteit.


DS, 18-12-2012

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik stel me toch vragen bij dat uniform beoordelingskader.
Vele van de huidige licentiaten (die ik natuurlijk helemaal niet wil bekritiseren) hebben een mindere didactische achtergrond, t.o.v. zoals wij (prof. Bachelors) die krijgen. Volgens mij is dat toch nog een probleem dat men zeker moet herzien. Iemand die de vroegere ‘D-cursus’ heeft gevolgd, moest echter maar 20 uurtjes lesgeven na het behalen van zijn masterdiploma en kon vervolgens beginnen in de 3de graad. (Dit is volgens mij nu nog altijd zo?)

Ook wordt er in het artikel gezegd dat hogescholen die vaak kleinschalige opleidingen aanbieden, kampen met gelijkaardige problemen als in het volwassenenonderwijs. Dit door een gebrek aan financiën en een laag personeelsbestand.
Men pleit ervoor om na te denken tussen een breed aanbod en voldoende schaalgrootte.

Ik heb hierover volgende visie:
Wij zitten hier in Vorselaar op een hogeschool die gelegen is in een klein boerendorpje. Dat is net een van de factoren die onze school zo sterk maakt. Bij ons geldt het menselijke. Het iedereen kent iedereen fenomeen. Leerlingen zijn geen nummertje voor de docenten. Het is net dat wat in de toekomst moet behouden worden!
Het echter is nog maar de vraag of dit zo zal zijn onder de nieuwe structurele wijzigingen (Thomas More).

Een vraag naar onze opleiding (een kritische houding kan immers nooit kwaad )

Gaat onze opleiding in Vorselaar er ook niet wat op 'achteruit'? Een docent komt in het 3de jaar slechts 3 à 4 keer op bezoek.
Te groot worden is geen stap vooruit!

__________________
All we are same..
Give peace a chance!
~ John Lennon