Een dag geleden kwam een einde aan het leven van de vermaarde oorlogscorrespondent Horst Faas. In de halve eeuw die hij voor persbureau Associated Press werkte, wist hij indrukwekkende beelden te schieten van oorlogen en revoluties, maar ook van de Olympische Spelen. Het meest bekend werden zijn foto's van de oorlog in Vietnam, waarin de ontreddering en de wanhoop van zowel burgers als regeringstroepen zijn vereeuwigd. Met zijn werk sleepte hij vier gerenommeerde prijzen in de wacht, waaronder twee Pulitzers. Faas stierf op de leeftijd van 79 jaar. Een greep uit zijn oeuvre.

Bekijk: http://www.nrc.nl/inbeeld/2012/05/1...aaf-horst-faas/

Mening:
Oorlogsfotograven hebben een erg belangrijke functie. Ze laten zien hoe het er aan de frontlinies echt aan toe gaat. Regeringen kunnen veel vertellen over de oorlogen die ze voeren, ze bepalen wat ze aan de bevolking over de oorlog laten weten en wat ze laten zien.
Fotografen als Horst Faas laten met behulp van foto's die zowel gruwelijk als prachtig zijn de emoties zien van diegene die middenin de oorlog zitten. Onschuldige burgers die niets te maken hebben met overheidsbetrekkingen maar die wel de dupe zijn van vreselijke gebeurtenissen.

Ik ben het zeker eens met Yoeri. De foto's hebben een eerlijkheid, die de censuur in het land mogelijk verborgen wil houden en zijn dus belangrijk voor onze objectieve beleving van wat er in de wereld gebeurt. Ik heb echter nog een aanvulling bij zijn mening: deze fotografen doen veel meer dan enkel een beeld geven van het heden. Ze zijn er opdat wij de verschrikking die een oorlog is, nooit zullen vergeten. Vaak genoeg stel ik me de vraag of de kans op een nieuwe oorlog niet met rasse schreden dichterbij komt, naargelang de mensen die de vorige (wereld)oorlog hebben meegemaakt, er niet meer zijn. Mensen van de vorige generatie verdwijnen, de herinneringen aan de oorlog zijn niet meer de onze en de stap naar een nieuwe oorlog lijkt kleiner. Natuurlijk moet zoiets voorkomen worden.