Nooit zo weinig adoptieaanvragen

(02:00)
Nog nooit hebben zo weinig kandidaat-ouders zich gemeld voor een adoptiekind. Vorig jaar ging het om 351 aanmeldingen in Vlaanderen, in één klap 37 procent minder dan een jaar eerder. Ook het aantal effectief geplaatste adoptiekinderen is in een jaar gedaald van 240 naar 205 (-15%).


"De langere wachttijden, gemiddeld 4,5 jaar, schrikken sommige ouders af", bevestigt Leen Dubois van Kind en Gezin.

Is er wat mis met het Vlaams adoptiebeleid? Wie de cijfers bekijkt, is geneigd dat te denken. Zowel de buitenlandse adopties (van 205 naar 180) als de binnenlandse adopties (van 35 naar 25) zijn vorig jaar gekelderd.

Lange wachttijden

Er zijn de langere wachttijden, maar ook een aantal adoptiediensten hebben een tijd stilgelegen. "Dat was het geval in Kazachstan, waar het aantal adopties sterk is teruggelopen", zegt Dubois." Bijna zes op de tien adoptiekinderen komen uit Ethiopië. Ook Kazachstan (22), Polen (12) en China (12) blijven populaire herkomstlanden.

"Een kind adopteren in Vlaanderen, het blijft een hindernissenparcours", getuigt Vlaams parlementslid Else De Wachter (sp.a), die zelf al zes jaar wacht op een eerste blik van haar adoptiekind. De Wachter lag aan de basis van het nieuwe Vlaamse adoptiedecreet dat begin volgend jaar van start gaat. "Dat decreet moet de wachttijden aanpakken en ouders sneller duidelijkheid geven over waar ze aan toe zijn. Ook als ze geen kans maken."

WB

Foto: JHS
Vlaams parlementslid Else De Wachter mag in de komende weken haar adoptiekind voor het eerst zien. Zes jaar heeft ze erop gewacht.

Bron: http://www.gva.be/nieuws/binnenland...eaanvragen.aspx

Eigen mening: De inhoud van dit artikel verbaasd me niet. Zoals in het artikel vermeld wordt: de wachttijden zijn in ons land veel te lang. In het artikel wordt er gesproken over een gemiddelde wachttijd van 4,5 jaar. Ik vind het logisch dat deze wachttijd veel mogelijke adoptieouders afschrikt. 4,5 jaar is slechts het gemiddelde, het kan dus nog een aantal jaren langer duren voordat deze toekomstige ouders hun adoptiekindje mogen verwelkomen. Hierbij moet je ook nog rekening houden dat bij deze mogelijke adoptieouders, een heel aantal zit dat eerst geprobeerd heeft om zelf zwanger te geraken. Wanneer dit niet lukt, en de kinderwens is groot, dan gaan beginnen ze soms te denken of adoptie al dan niet geschikt is voor hen. In hun ogen kunnen deze mogelijke ouders dus al enkele jaren 'verloren' hebben. Als hier dan nog deze lange wachttijden bij komen, ben ik ervan overtuigd dat dit daadwerkelijk een heel aantal toekomstige en ook geschikte adoptieouders kan afschrikken.
Uiteraard is er voldoende tijd nodig om de mogelijke ouders grondig te screenen voordat een adoptie kan plaatsvinden. Toch denk ik dat bij een positief resultaat van de screening, de adoptie sneller kan plaatsvinden dan na de gemiddelde 4,5 jaar.
Hopelijk wordt er dus snel iets gedaan aan deze lange wachttijden.

Mij verbaast dit ook niet. Het is schandalig hoe lang koppels moeten wachten vooraleer ze hun adoptiekindje kunnen krijgen. In de meeste gevallen hebben deze mensen een vurige kinderwens, maar door al de screenings en processen die volgen, raken heel wat mensen ontmoedigd om een kindje te adopteren. Koppels zullen waarschijnlijk andere manieren proberen om een kind te krijgen zoals bijvoorbeeld IVF of draagmoederschap. Kinderen uit het buitenland zijn er alleen maar bij gebaat wanneer ze in een warm gezin terechtkomen. Ouders zijn dolgelukkig wanneer ze een kind kunnen adopteren. Twee serieuze redenen om te werken aan het versnellen en het versoepelen van de adoptieprocedure.

4,5 jaar is inderdaad lang als je moet wachten op een kind. Maar ik denk dat, als je echt een vurige kinderwens hebt, je dit er wel bij neemt.
Komt er nog bij dat er bij een adoptieprocedure enorm veel komt kijken. Allereerst een voorbereidingsfase van 20 uren. Hierin staat de adoptiedriehoek en het respect centraal. De adoptieouders krijgen pedagogische en psychologische informatie over de opvoeding van het kind en ze krijgen informatie over de procedure en de juridische aspecten van de adoptie.
Ten tweede is er de geschiktheidsprocedure, hier stapt de adoptieouder naar een rechtbank die zich moet uitspreken over het feit of de ouders al dan niet geschikt zijn voor een adoptiekind. In deze face komt er ook nog het maatschappelijk onderzoek: allerlei gespreken met psychologen en psychiaters, de hele familie de gescreend wordt en noem maar op.
Als deze procedure gedaan is komt er uiteindelijk de eigenlijke adoptieprocedure. Hier wordt dan beroep gedaan op een officieel adoptiebureau of je kan de adoptie zelf realiseren.
Deze procedure duurt al snel één jaar. Dus dan zit je nog aan 3,5 jaar. Reken hierbij dat je bij de adoptieprocedure nog wat 'voorkeuren' kan geven (jongen-meisje, leeftijd,...) en eer er een kindje gevonden is. Dan zit je al snel aan 2,5 jaar. Daarna komen er nog alle bezoeken bij aan het kind en aan het weeshuis waar je gaat adopteren. 4,5jaar is echt niet zó lang hoor!

Ikzelf heb een adoptieprocedure van dichtbij meegemaakt, deze procedure heeft bijna 6 à 7 jaar geduurd. Maar de ouders waren dolblij toen ze samen met hun kind voor de eerste keer voet op Belgische bodem gezet hebben. Het heeft lang geduurd maar ze namen de lange wachttijd er gewoon bij. Als je echt een kind wilt, dan is de wachttijd slechts een 'détail'. Akkoord, de procedure zou misschien wat sneller kunnen verlopen als je goedgekeurd bent, maar dit hangt ook grotendeels af van het land waar je wilt adopteren en hoe snel de administratieve papiermolen in dat land gaat.

Ik denk dat het ergens normaal is dat er een daling is. Hoewel de lange wachtlijsten hier waarschijnlijk een grote rol in spelen denk ik dat er ook nog andere factoren zijn die hiervoor zorgen. De landen waarvan de adoptiekinderen vandaan komen worden welvarender, wat ervoor zorgt dat deze mensen zelf voor het kind kunnen zorgen (familieleden). Tegenwoordig mag je in meer landen adopteren wat er voor zorgt dat er meer binnenlandse adoptie plaatsvindt. Deze twee factoren zorgt er al voor dat het ‘aanbod’ van adoptiekinderen al geminderd is.
Daarnaast denk ik dat de lange wachttijden en vooral ook het prijskaartje van een adoptie ervoor zorgt dat mensen andere manieren gaan zoeken om een kind te krijgen.

Net zoals Summa denk ik dat het inderdaad meespeelt, deze ontzettend lange wachttijden, maar zeker ook het prijskaartje is van onnoemelijk belang.
Ook zijn er steeds verbeteringen van andere mogelijkheden om aan de kinderen te geraken.
Zoals Yana aanhaalt hebben we draagmoederschap en IVF.
Adoptie zal zeker nog een optie blijven voor vele koppels met een kinderwens, maar ik begrijp dat de wachttijden verschillende koppels afschrikken.

Ik begrijp het dat mensen gaan afhaken wanneer ze de wachtlijsten zien om een kind te adopteren. De wachttijd is zo lang dat je op tijd moet beslissen om een kind te adopteren. Ik zou het hier ook moeilijk mee hebben want de moment dat je het tijd vindt om een kind te krijgen moet je nog gemiddeld 4,5 jaar wachten op je kind. Het is natuurlijk wel normaal dat men goed gescreend moet worden alvorens men een kind krijgt en dat dat veel tijd in neemt is dan ook normaal. Ik denk dat Summa ook gelijk heeft dat de welvarendheid van bepaalde landen hier een grote rol in speelt.