Op het Eternit-proces in het Italiaanse Turijn zijn de voormalige eigenaar van de cementproducent en de voormalige Belgische aandeelhouder van de zaak veroordeeld tot zestien jaar cel. Ze moeten ook tientallen miljoenen euro's schadevergoeding ophoesten aan de burgerlijke partijen. Het ging om het grootste proces ooit in verband met asbestvervuiling.
De 65-jarige Zwitserse miljardair Stephan Schmidheiny en de 90-jarige Belgische baron Jean-Louis Cartier de Marchienne uit Arendonk riskeerden een celstraf van 20 jaar, maar kregen uiteindelijk 16 jaar cel. Geen van beide was aanwezig in de rechtzaal.

De oud-eigenaar en de Belgische ex-aandeelhouder worden verantwoordelijk gehouden voor de dood van ongeveer drieduizend mensen in Italië. Het gaat om voormalige werknemers of om inwoners van de vier steden waar Eternit Italië fabrieken had.

Schadevergoeding

Ze kregen naast een celstraf ook een forse geldboete opgelegd. De rechtbank van Turijn wees onder meer een schadevergoeding van 25 miljoen euro toe aan de gemeente Casale Monferrato. De regio Piemonte krijgt 20 miljoen euro en Inail, een verzekeringsmaatschappij voor arbeidsongevallen, 15 miljoen euro. De Cartier moet ook 4 miljoen euro storten aan de gemeente Cavagnolo.

De twee veroordeelden moeten ook 70.000 tot 100.000 euro betalen aan acht verenigingen, waaronder de vakbonden en het WWF. De slachtoffers van asbest en hun families krijgen schadevergoedingen die in de meeste gevallen variëren tussen 30.000 en 35.000 euro.

Precedent

Het grootste proces ooit inzake asbestvervuiling werd van nabij gevolgd. De veroordeling schept een precedent wat belangrijk is voor veel slachtoffers en belangenverenigingen in andere landen, onder meer in Frankrijk. De veroordeling stuurt ook een waarschuwing uit naar landen die het gebruik van asbest wel nog toelaten. Over de hele wereld zouden zo'n 90.000 mensen sterven aan de gevolgen van asbest.

Eind november 2011 won in België de familie Jonckheere uit Kapelle-op-den-Bos nog een proces tegen Eternit. Het bedrijf werd veroordeeld en moest 250.000 euro aan schadevergoeding betalen aan de asbestslachtoffers. De familie verloor vijf familieleden. Eternit tekende ondertussen wel al beroep aan.

De kans is groot dat de voormalige topmannen van Eternit ook in Italië beroep zullen aantekenen.

DS, maandag 13 februari 2012,15u02
http://destandaard.be/artikel/detai...DMF20120213_081

Ik ben blij dat de families van de slachtoffers een schadevergoeding krijgen, omdat hun een dierbare verloren zijn. Toch vraag ik me nog enkele zaken af. Wisten Jean-Louis Cartier de Marchienne en Stephan Schmidheiny destijds de gevolgen van het werken met asbest? Zoja, hadden ze de werknemers en bewoners rondom daarover ingelicht? Deze zaken spelen ook een grote rol, naar mijn mening. Ik ga dus toch even terugbladeren in andere artikels over het Eternit-proces.

De schadevergoeding is naar mijn mening niet groot genoeg, De eigenaar was volgens mij wel op de hoogte van de schadelijke gevolgen van het product. Hier is geen verder onderzoek op gebeurd omdat het grote geld dat er mee te verdienen was vele mensen en onderzoekers blind maakten. Ook nu nog krijgen mensen in oude huizen te maken met de schadelijke gevolgen die zij veroorzaakt hebben.

Zou het kunnen dat het binnen 10-20 jaar rechtzaken van deze orde zal regenen? Als ik denk wat er allemaal uitgevonden is (of tenminste gecommercialiseerd) in mijn relatief korte bestaan (21 jaar) dan stel ik me de vraag of we de risico's van huidige producten wel goed kunnen inschatten.

Neem al de elektronica die wij dagelijks hanteren. Gsm, laptop, draadloos internet, bluetooth, WiFi, ... Wetenschappers zijn er vandaag de dag nog altijd niet uit wat deze technologie op langte termijn met onze gezondheid zal doen. De meeste dingen die ik daar opnoem gebruiken we nog maar dik vijf jaar op grote schaal.

Je kan je dan ook de vraag stellen of we ook niet met een beschuldigende vinger naar onszelf kunnen wijzen. Het is makkelijk om altijd de makers of verkopers van dergelijke producten als zondebok te nemen. Natuurlijk treffen zij schuld, zeker als zij wel op de hoogte zijn van negatieve gevolgen. Maar je kan ons als consument ook niet echt kritisch of geduldig noemen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zich zorgen maken over eventuele gezondheidsrisico's van de GSM. We willen allemaal zo'n ding, want het is leuk, handig, hip en weet ik veel wat. We zullen zelf ook niet zeggen: "Laat ons eerst even onderzoeken wat het effect er van is op onze hersenen." Het is natuurlijk makkelijk om als een ongeduldig kind je handen te verbranden en dan iemand anders te beschuldigen, omdat hij je niet tegenhield.

Natuurlijk is het een hele andere situatie als er bedrog in het spel is. Als bedrijven hun product voorstellen als zijnde veilig en zelfs referenties geven, terwijl ze weten dat het schadelijk is, dan kan je als consument weinig verweten worden. Dat is nu net heel de clue van deze zaak. Wist Eternit het en hielden ze het stil als pervert middel om winst te maken? Of waren ze gewoon ongeduldig en onverantwoordelijk, zoals een consument dat ook wel eens durft te zijn?

Dat alles neemt natuurlijk niet weg dat er enorm veel menselijk leed vermeden had kunnen worden, enkel door een beetje voorzichtigheid.

Als ik mij niet vergis(!!) dan was op basis van wetenschappelijke studies al wel degelijk duidelijk vanaf halverwege de jaren zeventig dat asbest verantwoordelijk was voor longvlieskanker (ongeneeslijk!!)... Ik heb het stellige vermoeden dat sommige lieden al wel degelijk wisten dat het 'rommel' was, maar desalniettemin 'vrolijk' verder zijn blijven produceren in het licht van almaar groeiende winstmarges... In dat geval: graag aan de schandpaal (en meer ook)!!

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Groot gelijk in dat geval. Leuke anekdote daarover trouwens. Ik heb een vriend die handelsingenieur studeert aan de UGent en hij heeft mij ooit een handboek laten zien waar letterlijk instond dat je ecologische rampen mag veroorzaken, als ze economisch je zaak niet schaden (iets subtieler geformuleerd natuurlijk ). Dus als de kosten van zo'n zaak kleiner zijn dan de winst, dan doe je nog een goede zaak.
Om maar aan te tonen dat dit soort praktijken geen uitzonderingen zijn van op winst beluste individuen. Het is eerder een systematische fout die in het huidige economische systeem ingebakken zit. Als voor Eternit de winsten hier groter waren dan de kosten hebben ze economisch gezien nog een goede zaak gedaan... En dat vind ik een verschrikkelijke gedachte.