Door cellen te verwijderen die zich niet meer delen, worden muizen oud zonder verouderingsverschijnselen.

Amerikaanse onderzoekers hebben een manier ontdekt om het verouderingsproces drastisch te vertragen. Ze focusten zich daarbij op senescente cellen, cellen in rust die zich niet meer delen in nieuwe cellen. Normaalgezien worden deze cellen door het immuunsysteem verwijderd, maar hoe ouder we worden, hoe meer zich van die cellen in ons lichaam ophopen. Geschat wordt dat bij heel oude mensen 10 procent van al hun cellen senescente cellen zijn.

De onderzoekers dienden muizen, die genetisch zo gemanipuleerd waren dat ze veel sneller oud werden dan normaal, een middel toe dat hun senescente cellen verwijderde. Vervolgens bekeken ze drie symptomen van ouder worden – de vorming van rimpels, het verlies van kracht in de spieren en de vertroebeling van de ooglens (cataract). In vergelijking met gelijksoortige muizen waarvan ze de rustende cellen niet hadden verwijderd, bleven deze verouderingsverschijnselen veel langer uit.

De onderzoekers denken dat als ze ons immuunsysteem ertoe kunnen brengen efficiënter senescente cellen te verwijderen, we ooit met zijn allen oud kunnen worden zonder verouderingsverschijnselen.

Bron:Eos 7 november 2011 (ev)

Mijn mening: Het zoveelste media-bericht waaruit blijkt dat de mens toch ongelooflijk veel problemen heeft met ouder worden. Als het even kan, zouden wetenschappers de mens het liefst onsterfelijk maken. Uit dit artikel kan ik opmaken dat we in de toekomst, misschien, veel later rimpels krijgen, dat we cataract de wereld uithelpen en dat oudere mensen langer kracht zouden blijven houden in hun spieren. Ik vind dit allemaal wel leuk, maar euforisch word ik er niet van hoor. Wat is er mis met ouder worden?

Trouwens, rimpels, cataract en slappe spieren: allemaal heel vervelend; maar voor mij blijft toch de mentale gezondheid van een mens hét belangrijkste. Ik zou nog zo'n rimpelloos gezicht, sterke spieren en perfect gezicht mogen hebben, als ik me niet meer bewust ben van waar ik ben en wie de mensen om mij heen zijn, dan zou ik niet eens ouder willen worden.

Ik ben het helemaal eens met de mening van Tinne. Ik vind dat ouder worden menselijk is en dat het bij het leven hoort. Natuurlijk is het niet fijn om een eerste, tweede, derde,... rimpel of grijs haartje te zien verschijnen, maar daar is nu eenmaal niets aan te doen. Iedereen wordt ten slotte ouder en zwakker, dit is de natuur.

Ik vind zelfs dat ouder worden zijn charmes heeft. Het is een deel van het leven en als je je hier ongelooflijk zorgen over gaat maken, de rest van je leven lang, kan je niet meer genieten van de mooie dingen in het leven. Volgens mij is het leven als gepensioneerd, gezellig oudje ook wel fijn. Ik werk in het weekend in een café en ik zie daar dus veel oudjes passeren die een koffietje, theetje of warme chocomelk komen drinken. Ik vind dit echt ongelooflijk charmant om samen met je man, waarmee je oud wil worden, leuke dingen te doen, de laatste jaren van je leven.

Dus, om een lang verhaal kort te maken, ik vind dat ouder worden bij je leven hoort en dat je ook hier van moet genieten. Middelen die hier tegenin gaan vind ik dus echt overbodig.

Oud worden is een natuurlijk proces en ingaan tegend de natuur heeft altijd al meer nadelen dan voordelen opgeleverd. Onderzoek is goed, doch moet zijn grenzen kennen en zijn nut bewijzen. Het heeft geen zin te beweren dat de aarde rond is, terwijl we allen weten dat het een platte schijf is en uiteindelijk niemand beter wordt van deze beweringen. Mediageniek zijn verkoopt goed, maar zet uiteindelijk weinig zoden aan de dijk.

Ik ben het eens met de vorige reacties. Ouder worden hoort nu eenmaal bij het leven. Het is inderdaad niet leuk en ik kan er inkomen dat sommige mensen plastische chirurgie willen ondergaan omdat ze niet met enorme rimpels durven verschijnen op straat, maar om echt alle ouderdomsverschijnselen te vermijden vind ik een beetje overdreven. Er is toch niets romantischer dan samen oud worden, met rimpels en alles wat er bijhoort. Je kan beter gelukkig zijn met rimpels, dan je steeds zorgen hoeven te maken over hoe je eruit ziet. Door je hierover zorgen te maken krijg je stress en door stress kan je verschillende aandoeningen krijgen. Is dit alles het waard? Ik vind van niet. De mens moet leren om gelukkig te zijn met wie hij/zij is en met hoe hij/zij eruit ziet. Mensen hebben elkaar uiteindelijk graag om wie ze zijn en niet om hoe ze eruit zien. Als iedereen deze ingesteldheid zou hebben, zou de gemiddelde mens veel minder stress ondervinden. En trouwens: zo hier en daar een rimpeltje valt absoluut niet op. Sommige mensen staan ook met rimpels. Ik zou zeggen, trek u vooral niets aan van ouderdomsverschijnselen (en in ons geval zal dit nog wel eventjes duren voor wij deze ontwikkelen) en wees gelukkig met hoe je eruit ziet.