Daar komt de bruid - De meeste immigranten komen tegenwoordig via een huwelijk in Vlaanderen terecht.


Ongeveer 70 procent van de Vlaamse allochtonen van Turkse en Marokkaanse afkomst trouwt met iemand uit zijn land van oorsprong. Ook migranten van de tweede en derde generatie verkiezen een buitenlandse partner boven een autochtoon of een allochtoon uit de eigen gemeenschap. Dat blijkt uit de cijfers die zijn verzameld in het boekje Huwelijksmigratie, een zaak van de overheid?. 'Er wordt nogal gemakkelijk gezegd dat allochtone ouders hun kinderen die keuze opleggen', zegt coauteur Frank Caestecker. 'Maar zo simpel is het niet. Jongens kiezen sneller voor een Turkse of Marokkaanse bruid omdat ze allochtone Vlaamse meisjes te los en te geëmancipeerd vinden. Voor meisjes is het daarentegen vaak de drang naar emancipatie die hen ertoe aanzet een buitenlandse echtgenoot te zoeken. Mannen uit hun land van herkomst zijn vaak opener en beter geschoold, en bovendien ontsnapt een meisje zo aan de traditie om bij haar schoonouders te moeten intrekken.'

Niet alleen Turkse en Marokkaanse allochtonen halen hun partner over de grens. Naast de vele huwelijken tussen Belgen en andere inwoners van de Europese Unie, is er ook een toenemende instroom van vrouwen uit de zogenaamde 'bruiddonorlanden' Thailand en de Filipijnen die met Vlaamse mannen trouwen. Opvallend is dat zij in tegenstelling tot andere huwelijksmigranten meestal niet in grote steden gaan wonen, maar in provinciestadjes en op het platteland terechtkomen. Caestecker: 'Het politieke debat beperkt zich altijd tot huwelijken tussen buitenlanders en gaat voorbij aan het feit dat jaarlijks ook honderden Belgen met een buitenlandse trouwen. Huwelijksmigratie wordt duidelijk met twee maten gemeten.'

De historicus staat ook wantrouwig tegenover het recente wetsontwerp dat het mogelijk moet maken om schijnhuwelijken met een gevangenisstraf van hoogstens één jaar te bestraffen. 'Sinds 2000 kunnen rechtbanken een schijnhuwelijk nietig verklaren, maar dat doen ze haast nooit', zegt hij. 'Ze vrezen dat die mogelijkheid in een alternatieve echtscheidingsprocedure kan ontaarden. Daarnaast hebben die rechtbanken al te veel werk en is het haast ondoenbaar om uit te maken of het daadwerkelijk om een schijnhuwelijk gaat. Zelfs als men diep in het privé-leven van de mensen binnendringt, is het nog moeilijk om met zekerheid vast te stellen of het om een schijnhuwelijk gaat. Natuurlijk moeten misbruiken worden tegengegaan, maar de onvermijdelijke collateral damage mag niet te groot worden. De mogelijkheid om een huwelijk nietig te verklaren, is een slag in het water gebleken. Criminalisering van de feiten lijkt me dan ook geen oplossing.'


Knack, 09-11-2005 (A.P.)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind het niet zo vreemd dat allochtone mensen trouwen met iemand uit hun land van herkomst.
Als ik het probleem langs de sociologische kant bekijk, is mijn redering als volgt: Veel allochtone mensen leiden in België een eenzaam bestaan. Ze kennen bijna niemand en de meesten contacten die ze hier hebben is met iemand van dezelfde origine. Als ze trouwen met iemand uit hun geboorteland weten ze zeker dat ze elkaar begrijpen en dat de mogelijke bruid met dezelfde waarden en normen is opgegroeid als zijzelf! Ook worden er huwelijken gesloten tussen bijvoorbeeld neven en nichten zo krijgt iemand van de familie ook de kans om een beter leven te beginnen in België.
Mijn mening over de huwelijken die gesloten worden met de meisjes uit Thailand is dubbel. Als beide partijen gelukkig zijn in de nieuwe situatie, sta ik er volledig achter. Maar er wordt veel misbruik gemaakt van deze meisjes. Het is een moderne vorm van slavernij en daar zou toch meer controle over mogen bestaan. We leven niet meer in de Middeleeuwen hé!

Ik heb eens een paar gesprekken gehad met mijn baas en bazin over hun cultuur. Ze komen uit India.
Bij hen staat vast dat hun dochters nooit zullen trouwen met een Belg. Ze zullen moeten trouwen met een Indiër die nog het liefst gekozen is door mijn baas. Maar dat laatste kan nog ter discussie staan.
Heel eerlijk, ik moest ff slikken en teken mezelf zeggen: "Katleen, gewoon niks zeggen. Het is hun cultuur en ge kunt daar niks aan veranderen"...

__________________

Hier kan ik nog aantoevoegen, als ik het antwoord van Claire lees, dat dat bij ons eigenlijk hetzelfde is.
Mensen van eenzelfde geloof trouwen vaker met elkaar, omdat ze dezelfde waarden en normen hebben, ze hebben hetzelfde waarop ze kunnen terugvallen en als koppel is dit echt wel een voordeel.
Ik wil daar ook nog bij kwijt, dat als de kinderen hier opgegroeid zijn en meer de cultuur van hier in zich hebben dan die van thuisuit, of als hun ouders ze gewoon Westers hebben opgevoed dit echt geen noodzaak hoeft te zijn. Ik heb een neef en nicht van Marokkaanse afkomst, beiden hebben nationaliteit Belg en Marokkaan. Nu was het zo dat mijn nicht hier een vaste vriend had (ze is hier het grootste de opgevoed en opgegroeid), terwijl haar vader in Marokko is en blijft, en hij had voor haar ginder wel een man uitgezocht en het huwelijk al gepland. Dit heeft voor discussies gezorgd, maar is natuurlijk ook weer opgelost.
Maar ik denk niet persé dat buitenlanders met mensen van hun eigen streek moeten trouwen of zullen trouwen, maar wel met mensen van hun eigen cultuur. Een Turk kan perfect de cultuur van het westen hebben.

Het gaat hier natuurlijk over het fenomeen huwelijk. In een huwelijk verstaan we de liefde en verbondenheid tussen twee mensen.
Ok, dat wil ik nog aanvaarden, maar zoals we al te vaak meemaken de laatste jaren zijn er ontzettend veel schijnhuwelijken. Maar ik zou hier al een paar onderscheiden willen maken.
Ten eerste vind ik het perfect mogelijk dat iemand van allochtone of autochtone afkomst zijn partner zoekt in het buitenland. Het is niet dat iemand van allochtone afkomst is dat hij/zij niet geschikt is of niet in het land mag verblijven. Allochtonen kunnen perfect de cultuur van het land waarin ze gaan wonen kennen, aanvaarden en zich op enkele gebieden aanpassen. Tenslotte, België blijft een multi-cultureel land waarin alle mensen welkom zijn.
Ten tweede zouden we eigenlijk ook strenger moeten zijn tegen deze genaamde schijnhuwelijken. Rijst hier echter het probleem van: Is dit nu een schijnhuwelijk of niet? Je kan dit niet bepalen volgens bepaalde regels of zeggen van: Dit is een schijnhuwelijk en dat niet. Zoiets is gewoonweg onmogelijk en zelfs discrimerend tegenover die mensen. Daardoor vrees ik dat die problematiek niet opgelost zal raken.
Laat ons maar zeggen dat we moeten vertrouwen op de liefde tussen twee mensen en niet op de mening van een jury die uitmaakt of er wel degelijk liefde is.
Laten we even verdraagzaam zijn en twee mensen die van elkaar houden van elkaar genieten. Daar dient een huwelijk toch voor?