"Meer kans op een meisje als je bonen en harde kaas eet"


Toekomstige moeders die zout uit hun dieet schrappen en meer harde kaas en bonen eten, hebben een grotere kans dat ze bevallen van een meisje. Dat stellen Nederlandse wetenschappers.


De juiste combinatie van voeding en seks-timing zijn bepalende factoren voor het geslacht van de toekomstige baby, meldt Mail on Sunday op basis van research van de Universiteit van Maastricht. Het onderzoek nam gedurende vijf jaar 172 West-Europese vrouwen onder de loep in de leeftijdscategorie 23 tot 42 jaar. Alle deelneemsters waren moeder geworden van een jongetje maar hadden een voorkeur voor een meisje.

Toen ze opnieuw zwanger probeerden te worden, kregen ze de raad om zout te bannen en zo'n halve kilo zuivelproducten per dag te eten. Liefst 80 procent van de dames die zich aan dit dieet hielden, bevielen achteraf van een meisje.


Calcium en magnesium

Moeders kunnen volgens het onderzoek best zaken als olijven, spek, salami, gerookte zalm, aardappelen, blauwe kaas, vlees, brood en gebak vermijden.

De beste voedingsmiddelen zouden volgens het onderzoek zaken zijn die rijk zijn aan calcium (zoals yoghurt, harde kaas, rabarber, spinazie, tofu, broccoli en amandelen), en magnesium (zoals cashewnoten, vijgen, bonen en volkorengranen).


"Twee bepalende factoren"

Volgens hetzelfde onderzoek vergroot de kans op een dochtertje indien koppels regelmatig vrijen, maar niet op dagen net voor of net na de eisprong. "Deze resultaten tonen dat timing en dieet allebei meespelen voor wie de kans op een meisje wil vergroten, met de impact van voeding als meest bepalende factor", zegt een woordvoerder van het researchteam. "Indien beide methodes succesvol worden toegepast, is er een aanzienlijke kans op succes."


Blog HLN, 06/09/10 (hlnsydney/tw)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind dat dit artikel persoonlijk op niets slaagt.

Naar mijn weten bepaalt de man nog altijd of het een dochter of een zoon wordt. Hij geeft ofwel een X-chromosoom of een Y-chromosoom door. Ik zou denken dat de man dan op zijn minst een dieet moet volgen en niet de vrouw.

Op zich vind ik het al belachelijk dat mensen vanalles willen uitproberen om toch maar een jongen of een meisje te krijgen. Je moet gewoon blij zijn dat je een gezond kind op de wereld zet!

Ik ben het eens met Jolien. Hele boeken zijn al vol geschreven met allerlei middeltjes om toch maar een baby van het gewenste geslacht te krijgen, maar uiteindelijk werkt zoiets toch niet. Bovendien, als het een gezonde baby is, wat maakt het geslacht dan nog uit?

Ik sluit mij volledig aan bij Jolien en Nathalie.

Je eetpatroon aanpassen voor het geslacht van jou kind te bepalen.
Vrouwen die dat doen, kwetsen onbewust mensen die moeilijk kinderen kunnen krijgen of vrouwen die al enkele miskramen hebben gehad.
Vrouwen moeten inderdaad blij zijn dat ze in de eerste plaats een kindje kunnen krijgen, en in de tweede plaats dat het kindje gezond en wel is.

Ik vind het persoonlijk dus ook maar onzin wat ze hier uitkramen en ik begrijp de vrouwen die dat doen dus ook absoluut niet.

Zulke bezigheden vind ik ronduit belachelijk. Is er een daling in de verkoop van kaas en bonen of zo? Komt men daarom met dit soort flauwekul aan? Ik geloof er absoluut niet in. En zoals de anderen al zeiden: Zolang het kindje maar gezond is. Als men dan al door een aangepast dieet, of andere zaken, het geslacht van het kind kan bepalen, dan vind ik dat een slecht idee. Als de meerderheid een meisje wil, dan worden de jongens in grote minderheid en dat heeft dan ook weer zo zijn gevolgen.

Ik begrijp de reacties hier niet goed. Dit artikel gaat over een wetenschappelijk onderzoek dat vijf jaar duurde en niet over een of ander roddel dat in de Flair is verschenen. Dus waarom zou dit niet kunnen? Er wordt toch ook niet gezegd “als je dit eet dan krijg je 100% zeker een meisje”? Men zegt slechts dat je dan meer kans hebt op een meisje. 80% vind ik zelf best een hoog cijfer ook al zou je daar de toevalligheden bij rekenen.

Mij zou het niet uitmaken wat voor geslacht mijn kind heeft, maar ik kan begrijpen dat families met een genetische ziekte waar alleen de man of vrouw de drager van is deze methode wel willen toepassen.
Vrouwen die echter puur uit egoïsme het geslacht van hun kind willen bepalen.. tsja, daar heb ik minder begrip voor. Dat kan inderdaad ook zeer kwetsend zijn voor andere die geen kinderen kunnen krijgen of een miskraam hebben gekregen.
Ik heb eens een reportage gezien waarin een vrouw al vijf jongens had, maar toch nog steeds een meisje wou. Uiteindelijk was ze weer zwanger en toen uiteindelijk bleek dat ze weer een jongen had lag ze daar gewoon te wenen bij de dokter. Zulke mensen hun beweegmotieven kan ik echt niet volgen. Hoe moeten haar kinderen zich wel niet voelen want eigenlijk zijn zij ‘niet goed genoeg’. Dus dan denk ik ook, ook al kunnen die jongetjes er niet aan doen, “zou het allemaal niet beter zijn geweest als ze direct een meisje had gekregen?”.
En waar trekken we de grens weer? Als je nu al het geslacht van de baby kunnen bepalen gaan we dan ook binnenkort andere factoren bepalen zoals de kleur van ogen of van haar?

Dat is allemaal al mogelijk. En vreemd genoeg bestaat er wel degelijk een markt voor. Als mensen geld willen neerleggen opdat hun kind blauwe of bruine ogen heeft, wat kan je daarop tegen hebben? Zie je daar dan "onheil" van komen of zijn het eerder ethische bezwaren?

__________________
Everybody is a genius.
But if you judge a fish by its ability to climb a tree,
it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein

Ik stel me dan vragen bij de ‘onvoorwaardelijke liefde’ van zulke ouders.
Stel je voor: De ouders willen dat hun eerste kind aangepast wordt (aangepast haar, aangepaste ogen), maar ze hebben geen geld meer om hun tweede kind ook nog de nodige aanpassingen te geven. Zal het tweede kind dan evenveel liefde en affectie krijgen als het eerste kind? Ik begrijp trouwens niet waarom men perse de kleur van een kind zijn ogen/haar wil veranderen. Wat is de meerwaarde daarvan?

Toen ik dit artikel las, dacht ik meteen bijna helemaal hetzelfde als Summa.

Ik vind het heel goed dat er zulke onderzoeken gedaan worden. Het kan heel interessant zijn om het geslacht te kunnen 'kiezen' wanneer er inderdaad genetische ziektes in het spel zijn. Wie zou niet haast alles doen om zijn kind een ziekte te besparen?

Van dit soort "wetenschappelijke onderzoeken" wordt ik dus knettergek.
Ik kan het dus niet laten om mijn (zeer) persoonlijke bedenkingen te geven bij het resultaat van dit onderzoek. Eigenlijk gewoon om te vermijden dat er mensen zouden zijn die dit ook écht serieus nemen.
Ik mijd al heel mijn leven kaas (gewoon omdat ik het niet lust) en kan me niet herinneren dat ik tijdens mijn zwangerschappen 1 keer rabarber, tofu, of vijgen heb gegeten. Bovendien leefde ik op toastjes met salami en gebakjes!!!
Behalve telkens een gewichtstoename van om en bij de 20 kg resulteerde dit bij mij ook in 2 gezonde dochters!! en een zoon.

Omdat ik er het fijne van wilde weten, kon ik het dus niet laten om eens even verder te gaan zoeken en kwam volgend artikel van Hans Boeke op Ouders Online tegen http://www.ouders.nl/mzwa2010-geslachtskeuze.htm
Onderstaande is rechtstreeks gekopieerd uit het artikel en spreekt toch boekdelen:

De cijfers
Dit soort onderzoek is altijd heel ingewikkeld, met protocol-groepen, referentie-groepen en validatie-groepen. Daar gaan we u niet mee lastig vallen; we beperken ons tot de belangrijkste cijfers. En die spreken boekdelen.

Populatie

aantal stellen bij de start: 172
afvallers (miskraam, dieet niet volgehouden, etc.): 94
groepje voor uitvoering vooronderzoek (fine-tuning dieet, etc.): 28
uiteindelijke testgroep: 50
De 50 stellen waaruit de testgroep bestond, voldeden dus aan alle eisen. Ze spanden zich in, ze haakten niet af, en kregen geen miskraam. Toch werden er slechts 21 van hen geselecteerd voor het onderzoek, omdat de rest verkeerde bloedwaarden liet zien (of net niet precies op tijd gevreeën had). De moeders met 'verkeerde bloedwaarden' hadden wel geprobeerd om het dieet vol te houden, maar waren daar net niet in geslaagd.

Kortom: 50 stellen hebben ontzettend hun best gedaan, maar niet iedereen telde mee bij het onderzoek. De resultaten waren als volgt:

van de 21 paren die meetelden in het onderzoek, kregen 16 een meisje en 5 een jongen (mooi!);
van de 29 paren die niet meetelden, kregen 7 een meisje en 22 een jongen (even schrikken!)

Conclusies
Uit het voorgaande kunnen we de volgende conclusies trekken:

1. Het aantal afvallers was aanzienlijk. Van de 172 deelnemers kwamen er maar 50 in de testgroep terecht. Dat had gedeeltelijk te maken met miskramen maar vooral met het feit dat de meeste ouders het domweg niet volhielden om te eten en te vrijen volgens de regels. Oftewel: bezint voor u begint. Het traject is écht lastig, en zeker niet bruikbaar als doe-het-zelf methode.

2. In de media werden alleen de 21 succesgevallen genoemd, die niet alleen van goede wil waren (zonder afhaken) maar ook de juiste bloedwaarden vertoonden. Hier was het succes inderdaad opvallend: 16 meisjes en 5 jongens, oftewel een kans van ongeveer 3 op 4. Zo'n score is significant. De wetenschapsjournalist Hans van Maanen (auteur van 'Goochelen met getallen', een boek over statistisch bedrog) vindt het verschil echter dermate groot dat je er vraagtekens bij moet zetten. Volgens hem duidt zo'n opvallend scheve uitslag erop dat de steekproef te klein was.

3. Bij de 29 'andere gevallen'(de ouders die hun best hadden gedaan, maar waarvan de bloedwaarden niet klopten of die net niet op tijd gevreeën hadden) was het beeld volstrekt omgekeerd: 7 meisjes en 22 jongens. Dát is nog eens significant! Maar dan wel significant teleurstellend... Je doet stinkend je best om een meisje te krijgen, en vervolgens daalt die kans naar 1 op 4 en stijgt de kans op een jongen naar 3 op 4!

4. Als je beide subgroepen weer bij elkaar optelt (zodat je de oorspronkelijke testgroep van 50 stellen weer terughebt, van iedereen die zich braaf aan de regels heeft gehouden), komen er nog steeds meer jongens dan meisjes uit, namelijk 27 jongens en 23 meisjes.

De eindconclusie kan niet anders luiden dan dat de methode-Noorlander om een meisje te krijgen aantoonbaar tot meer jongens leidt.