Depressieve leraar "kan niet meer werken wegens racistische leerlingen"


In Londen is een leraar zijn job naar eigen zeggen kwijtgespeeld omdat hij depressief werd van zijn leerlingen. De christelijke leraar Nicholas Kafouris (40) vertelt in de Daily Mail hoe hij het 'racistische en antisemitische gedrag' van de overwegend islamitische kinderen niet pikte, maar daarbij geen steun kreeg van de school.


Zijn leerlingen aanbeden de terroristen van de 9/11-aanslag in Amerika als helden, en staken hun afkeer voor andere godsdiensten niet onder stoelen of banken. Er kwam praat uit als: "De christenen en joden zijn onze vijanden, en jij ook omdat je een christen bent.". Volgens Katouris zei een leerling zelfs: "Raak me niet aan, je bent een christen", toen hij met zijn arm per ongeluk tegen het kind stootte. Anderen zegden doodleuk dat ze zelfmoordterroristen willen worden.


9/11

Katouris, een Griekse Cyprioot, gaf al 12 jaar les aan de Bigland Green Primary School in het oosten van Londen. Volgens hem veranderde de houding van de leerlingen na de aanslagen op het World Trade Center. De meerderheid van de leerlingen is moslim.

De leraar klaagt nu de school, de directrice en de vicedirectrice aan wegens raciale discriminatie, omdat zij niets ondernamen tegen de commentaren die de leerlingen hem naar het hoofd slingerden. Hij had naar eigen zeggen een speciaal formulier voor racistische feiten ingevuld, maar daar gaf directrice Jill Hankey geen gevolg aan. Ze minimaliseerde de woorden en praatte ze zelfs goed, omdat het ging om kinderen van negen jaar oud. "Hij doet het maar om je op stang te jagen", zou ze hebben gezegd over een incident.


Discriminatie

Katouris vond dat het gedrag van de directrice opschoof naar directe religieuze discriminatie ten opzichte van zichzelf. Hij was geïntimideerd toen ze hem opdroeg niet opnieuw met dergelijke zaken af te komen. De commentaren hielden echter niet op, en toen de leraar de directrice er opnieuw over aansprak, weet ze de commentaren aan het feit dat hij geen gezag had in de klas.

De leraar moest in februari 2007 uiteindelijk thuis blijven met stress, nadat onderdirectrice Margaret Coleman hem had gewaarschuwd niet met de leerlingen in discussie te gaan over hun opmerkingen. Katouris zegt nu dat het gebrek aan steun van de school hem klinisch depressief maakte, waardoor hij niet meer kan werken. De zaak startte vandaag, en duurt waarschijnlijk 11 dagen.


Blog HLN, 08/02/10 (sam)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Dit is toch wel een heel straf verhaal. Dat de directie van de school niet ingrijpt in zulde situaties. Dit getuigd dat ze zelf ook bang zijn. Als ze niet ingrijpen en de leerlingen zo hun leven laten bewandelen waar gaat het dan met hen naartoe. Je moet die leerlingen bewust laten worden dat er verschillende godsdiensten bestaan en dat ze daarom niet elke godsdienst even goed moeten vinden maar dat ze wel respect hebben voor hun medemens ondanks een andere godsdienst. Ik vind het enorm erg voor die leerkracht die nu met een depressie thuis zit. Het is zooo laf van die school om zulke goede leerkrachten niet te helpen!

Eigen mening:

Ik kan begrijpen dat je er als leerkracht onderdoor gaat wanneer leerlingen heel de tijd racistische opmerkingen maken. Als leerkracht ben je verantwoordelijk voor de opvoeding van je leerlingen. Racisme wordt niet getolereerd in onze gemeenschap, waardoor leerkrachten dit ook niet kunnen toelaten tijdens de lessen. Als de directrice op deze manier reageert, begaat zij allereerst een grote fout. Het is haar plicht om de leerkrachten te steunen in hun werk en hen te helpen als ze erom vragen.

De leerkracht haalt ook het argument aan dat het grotendeel van zijn klas bestaat uit moslims. Ik vind dat hij dit niet als algemeen argument mag gebruiken. Dit kan een invloed hebben op de reacties van de klas, maar uiteindelijk blijven het leerlingen. Langs de andere kant begrijp ik het argument wel. Moslims steunen hun eigen volk ten alle tijde. Als de leerkracht dit meldt aan directie en eventueel aan mede collega’s vind ik dat men op zijn minst deze beschuldigingen had moeten nagaan. Ik ben er van overtuigd dat men deze depressie had kunnen vermijden.