Pessimisme troef op klimaattop in Kopenhagen


Wantrouwen en toenemende spanningen overheersen de internationale klimaattop in Kopenhagen. Terwijl de ontwikkelingslanden en de industrielanden hun verbale oorlog aan de onderhandelingstafel voortzetten, botsten milieuactivisten in de omgeving van het conferentiecentrum met de ordediensten.


Volgens de groene lobby zijn de gesprekken "in crisis", maar de aankomst van ministers en regeringsleiders sterken de Europese leiders in hun overtuiging dat een ambitieus akkoord nog binnen bereik ligt. Eerder dan voorzien streken vandaag al de eerste regeringsleiders in Kopenhagen neer. Gehoopt wordt dat zij met hun politieke gewicht de gesprekken uit het moeras kunnen halen. "We hopen dat de procedurespelletjes nu eindelijk plaatsmaken voor echte politieke onderhandelingen", zo vatte een onderhandelaar de situatie samen.


Deense premier

De werkwijze van het Deense voorzitterschap stuitte de voorbije dagen op kritiek. De ontwikkelingslanden nemen het niet dat de Denen achter de schermen steeds nieuwe ontwerpteksten laten circuleren. Ze vrezen dat er achter hun rug een deal wordt bekokstoofd die hen uiteindelijk door de strot zal worden geduwd.
Premier Lars Loekke Rasmussen, die het commando overnam van zijn klimaatminister, kwam meteen onder vuur te liggen.


Veel vragen

Maar VN-topman Yvo de Boer toont begrip voor de modus operandi. "Je kan niet verwachten dat je in een vergadering met duizenden deelnemers een resultaat bereikt in dit soort complexe onderhandelingen", zei hij. Rasmussen toetste in de loop van de dag een nieuwe ontwerptekst bij afgevaardigden van de belangrijkste onderhandelingsgroepen.

Die nieuwe tekst moet nog veel essentiële vragen beantwoorden, want anderhalve week van onderhandelingen hebben weinig vooruitgang opgeleverd. "Er ligt nog heel veel werk op de plank", zo moest minister van Klimaat en Energie Paul Magnette na een debriefing met de Belgische onderhandelaars vaststellen.


18 procent

De onderhandelaars houden vast aan de algemene doelstelling dat de verwachte opwarming van de Aarde niet meer dan twee procent van het pre-industriële niveau mag bedragen. Dat impliceert volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) dat de industrielanden tegen 2020 25 tot 40 procent minder broeikasgassen zouden mogen uitstoten, maar dat engagement ligt niet op tafel.

Volgens een voorlopige stand van zaken zouden de industrielanden uitkomen op maximaal 18 procent. Magnette hoopt op een extra inspanning van de Verenigde Staten, maar het is maar de vraag in hoeverre president Barack Obama meer kan beloven dan de reductie met vier procent die momenteel in het Congres op tafel ligt. Maatregelen tegen ontbossing, milieuprojecten in de derde wereld en meer ambitieuze reductiedoelstellingen voor de langere termijn lijken het hoogst haalbare.


Geld

Ook de toezeggingen van de economische groeilanden stellen de Europeanen teleur. Volgens het IPCC zouden ze in 2020 15 tot 30 procent minder mogen uitstoten dan het geval zou zijn indien ze niets zouden ondernemen. Dat percentage halen ze makkelijk, maar volgens de Europeanen wordt hun engagement te zwak geformuleerd. Hoewel ze in eigen land tegen een razend tempo duurzame energiebronnen aanboren, weigeren de Chinezen hun doelstelling in een bindend akkoord te verankeren.

Ook de afspraken over financiering blijven voorlopig beneden de verwachtingen die in de aanloop naar Kopenhagen werden gecreëerd. Geschat wordt dat de Derde Wereld tegen 2020 minstens 100 miljard euro per jaar zal nodig hebben om de gevolgen van klimaatverandering op te vangen en de overstap naar een duurzame en koolstofarme economie te maken.

De rijke landen zullen een deel van die factuur moeten ophoesten, maar in Kopenhagen zullen ze allicht enkel zo'n zeven miljard euro per jaar voor de periode tot en met 2012 toezeggen. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon liet uitschijnen dat het debat over de financiering op lange termijn pas volgend jaar echt gevoerd zal worden. Toch moet er volgens de Boer iets meer "duidelijkheid" verschaft worden om de ontwikkelingslanden gerust te stellen.


Twee akkoorden

De Europeanen hebben intussen bijna alle hoop opgegeven dat Kopenhagen zal resulteren in één bindend akkoord voor de hele wereldgemeenschap. Allicht zal Kopenhagen uitmonden in twee akkoorden: nieuwe verplichtingen onder Kyoto voor de landen die deelnemen aan het protocol en een tweede overeenkomst voor de Verenigde Staten en de economische groeilanden.

Voor de Europeanen komt het erop aan die twee akkoorden aan elkaar te smeden. Ze vrezen grote concurrentieproblemen indien enkel de Kyotolanden de komende jaren te maken krijgen met bindende regels over de reductie van de CO2-uitstoot en strenge controlemechanismen. Volgens Magnette zou België een bijdrage kunnen leveren aan compromisvoorstellen over de juridische koppeling van beide akkoorden.


Incidenten

Met de aankomst van de eerste staatshoofden en regeringsleiders is ook de relatie tussen de organisatoren en de niet-gouvernementele organisaties aan het verslechteren. Hun toegang tot het conferentiecentrum wordt immers drastisch ingeperkt en dat zorgt voor spanningen. In de omgeving van het conferentiegebouw werden meer dan tweehonderd betogers opgepakt en ook in het Bella Center vonden enkele incidenten plaats.

Het ontlokte de Boer de bedenking dat hij zich misschien moet beraden over de massale aanwezigheid van ngo's bij klimaatonderhandelingen. "Ze testen mijn moed om het zo te houden. Dit stelt me voor een groot dilemma, want uiteindelijk telt de veiligheid", zo stelde de Nederlander.


Blog DM, 16/12/09 (belga/gb)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

VN 'nemen kennis' van klimaatakkoord


Kopenhagen, 19 dec. De klimaatconferentie in Kopenhagen heeft een gisteren door de Amerikaanse president Obama uitonderhandelde tekst aangenomen via een formulering die stelt dat de landen „kennis nemen" van het Kopenhagen-akkoord.


Een aantal arme landen blokkeerde vanochtend het te elfder ure gesloten klimaatakkoord. Via de verzwakte aanname van de tekst lijkt een totale mislukking van de klimaatconferentie afgewend. De tekst wordt door secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon dan ook gezien als een „essentieel begin". Richard Orr, assistent secretaris-generaal van de VN, zei vanochtend dat de formulering 'kennis nemen van' dezelfde status oplevert als een bindende verklaring.

Aan de titel Kopenhagen-akkoord wordt een lijst toegevoegd met landen die instemmen met de tekst. Deze lijst kan nog aangevuld worden via een procedure waarbinnen landen hun instemming doorgeven aan de VN. Voor landen die niet instemmen met de tekst betekent het dat de afspraken die er in staan niet zullen gelden. De zich verzettende ontwikkelingslanden zouden dan niet kunnen profiteren van de fondsen die er in het akkoord beoogd worden.Het akkoord

Twee weken van onderhandelingen en twee jaar voorbereiding leverden gisteravond uiteindelijk een akkoord op met geringe ambities. De landen bleken niet in staat om duidelijke afspraken te maken over de reductie van broeikasgassen en de financiering van klimaatbeleid voor arme landen. Ook is in de tekst niet vastgelegd wanneer de afspraken moeten zijn omgezet in een bindend verdrag.

De grootste onvrede was er bij de ontwikkelingslanden. Bolivia, Soedan, Cuba, Venezuela en Tuvalu, wijzen de tekst dan ook af. De Soedanese onderhandelaar noemde het voorliggende akkoord tegenover de BBC een „zelfmoordpact voor Afrika". De onderhandelaar van Tuvalu, een eilandenstaat in de Stille Oceaan, sprak van „dertig zilverlingen om onze toekomst te verkwanselen".

Een paar weken geleden hadden de onderhandelaars hun ambities al bijgesteld. Ze besloten dat in Kopenhagen de basis moest worden gelegd voor een juridisch bindend verdrag dat eind volgend jaar in Mexico gesloten zou kunnen worden. Maar dit akkoord biedt nauwelijks aanknopingspunten voor een bindend verdrag.

De tekst is door een kleine groep landen (China, India, Brazilië en Zuid-Afrika) onder leiding van de Verenigde Staten uitonderhandeld.

Volgens de Amerikaanse president Obama was de tijd niet rijp voor een ambitieuzer akkoord. „Dat vraagt om meer vertrouwen”, zei Obama. „Maar zover zijn we nog niet.” Hij zei wel dat hij op termijn wilde streven naar een internationaal verdrag.

Bij veel landen was de teleurstelling groot. Reinfeldt noemde het akkoord vannacht „niet perfect”. Hij voegde eraan toe dat het akkoord „geen einde zal maken aan de klimaatdreiging”. Ook José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, kon zijn teleurstelling maar moeilijk verbergen.


Het 'akkoord' (niet juridisch bindend):

+Erkenning van de noodzakelijkheid tot het beteugelen van de opwarming van de aarde tot minder dan 2 graden Celsius.

+Ontwikkelde landen stellen als doel om vanaf 2020 jaarlijks 100 miljard bij te dragen aan klimaatbeleid in ontwikkelingslanden.

+Opkomende landen controleren eigen vorderingen op gebied van reductie in CO2-uitstoot en rapporteren om het jaar aan de VN; beperkte internationale toetsing.


NRC, 19-12-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik hoop maar dat het niet weer een maat voor niets is. Dat zou een echte schande zijn want we staan er misschien niet bij stil, maar het kost de wereld bakken geld om zulke grote vergaderingen te organiseren. Als ze dan de vergadering afsluiten met een niet bindend resultaat dan is dit gewoon een maat voor niets geweest. Want hoewel iedereen vindt dat er iets moet veranderen durft niemand echt het voortouw nemen. Frustrerend gewoon.

__________________
Divide and Conquer

En dan besluiten ze nu, om het allemaal maar te verplaatsen naar volgend jaar. Klimaattop in Bonn. Precies of dan zullen ze wel overeen komen?
Ik snap het toch niet hoor, de tijd dringt, het is werkelijk 5 voor 12, als het al niet 5 over 12 is... DOE ER DAN IETS AAN!

Ze proberen om de temperatuur max. 2 graden te laten stijgen, maar als ze dit jaar niets ondernemen zal de temperatuur op aarde al met 3 graden stijgen. Waar zijn we dan in godsnaam mee bezig? Waarom organiseren we dan een klimaattop als er toch geen akkoord volgt? Of wanneer we besluiten om het maar te verplaatsen... Ooit zei men is: " Van uitstel, komt afstel." Misschien kan je dit hier wel plaatsen!

Wat na Kopenhagen? All hands on deck!

door Lieven De Cauter


De top van Kopenhagen was al mislukt voor hij begon. Cultuurfilosoof Lieven De Cauter somt enkele redenen op waarom het wel moest mislukken.


De top van Kopenhagen was al mislukt voor hij begon. Allereerst is er de afwezigheid van het thema demografie op de klimaattop, iets waaraan in de commentaren weinig of geen aandacht is besteed. In 2000 waren we met 6 miljard, nu zijn we al met 6,7 tot 6, 9 miljard, dat betekent dat we tegen eind 2010, begin 2011, al met zeven miljard zullen zijn (volgens de US Census is dat tegen 2012[ii], ook goed).

Demografen die beweren dat we tegen 2050 maar met 9,1 miljard zullen zijn, dromen (zoals de 47 leden van de UN Commission on Population and Development[iii]). Een geloofwaardiger projectie lijkt me 10 miljard tegen 2035[iv]. Dus wellicht rond de 11 à 12 miljard tegen 2050. Ik durf er niet aan denken. Maar ik moet eraan denken, want ik heb kinderen en dus wellicht ook kleinkinderen.

Maar ook een demografische groei tot 9 miljard, is op zichzelf een gigantisch probleem omdat het een directe impact heeft op de grenzen van ons ecosysteem. 9 à 10 miljard mensen zullen samen veel meer CO2 uitstoten dan wij nu en zullen ook meer water en voedsel nodig hebben, etc. Dat begrijpt het kleinste kind. Maar het stond niet op de agenda in Kopenhagen. Een radicale demografische politiek, geboortebeperking om maar het woord te noemen, zou hoog op de agenda moeten staan van elke poging om een ecologische catastrofe te vermijden. Maar niemand spreekt daar nog over, het lijkt wel taboe.

Het verschil is nochtans te merken, tegen 2050 zou China, dat al decennia aan actieve geboortebeperking doet, ‘slechts’ 1.4 miljard mensen tellen, terwijl het Indiase subcontinent (dat is India/Pakistan en Bangladesh) 2,4 miljard![v] Dat maakt een verschil van dag en nacht. Dus de wereld moet dringend ecologie en demografische politiek integreren - taboe of niet.

Als tweede aangekondigde mislukking zijn er natuurlijk de tegenstellingen: de tegenstelling tussen arm en rijk, tussen de VS en China, tussen de experts van de milieubeweging en de onwil van de politieke leiders. Daarover zijn intussen al heelder kranten volgeschreven en dat zal in de komende dagen nog verder echoën.

Wat niet zal gezegd worden is dit: dat het Pentagon als organisatie de grootste consument van olie ter wereld is en dat die uit elke klimaat-deal, ook uit Kyoto, is gehouden. Zelfs volgens de 2006 CIA World Factbook, zijn er slechts 35 landen (van de 210) die meer olie per dag consumeren dan het Pentagon [vi]. Stel je voor. Save the planet, End the War, is echt geen slogan van gesjeesde vredesactivisten die alles dooreenslaan.

Richard Branson, stichter van Virgin, van zijn kant roept in de International Herald Tribune (18.12.09) de wereldleiders op om veel meer te investeren in alternatieve technologie. Hij zegt dat de economie gebaseerd op fossiele brandstof in 10 tot 20 jaar zou kunnen worden omgeturnd tot een groene economie gebaseerd op andere technologieën. Bravo. Maar tegelijk zou deze uitvinder van de goedkope vluchten in eigen hart moeten kijken: goedkope vluchten zouden moeten worden verboden, en wel nu meteen, ze zijn een misdaad tegen de planeet en totaal oneerlijk omdat ze (een beetje zoals het Pentagon, maar niet zo flagrant) uit de deal worden gehouden: in de prijs van een ticket zit de ecologische kost, de voetafdruk helemaal niet verrekend.

Nu, we zitten allemaal in dezelfde paradox gevangen: de vakbonden verdedigen een SUV voor Opel Antwerpen, terwijl SUV’s zouden moeten verboden worden. En vele gezinnen in Vlaanderen hebben twee auto’s (ook de voormalige directeur van Greenpeace). Ikzelf ook en ik bewoon daarenboven een historisch pand dat een kleine ecologische ramp van een tochtgat is. Dus: impasses, paradoxen en hypocrisieën opsporen, waarvan ik er hier zomaar willekeurig een paar gigantische en minder gigantische heb samen gezet, en als gordiaanse knopen ontwarren is de boodschap.

Een derde aangekondigde mislukking is het tanend besef van urgentie. Er verschenen voor Kopenhagen alarmerende studies die aantonen dat zowel in de Verenigde Staten als in Europa het besef van de klimaatopwarming sinds 2007 (het jaar van Al Gore en het vierde IPCC- rapport) sterk is achteruit gegaan.

Wat kunnen we daaruit leren? Dat ook wij, de publieke opinie, medeplichtig zijn aan de onwil en onmacht van onze politici. De waarheid is dat er geen ‘draagvlak’ is, zoals dat heet, bij de bevolking voor radicale maatregelen (zeker niet in Amerika waar de klimaatsceptici, al dan niet rechtstreeks betaald door de olie-industrie, nog altijd huis houden).

Positief geformuleerd kunnen we eruit leren dat een klimaatplan ook voortdurend didactische maatregelen moet bevatten. Ik geef één en slechts één voorbeeld dat morgen kan worden geïmplementeerd: autoloze zondagen. Autoloze zondagen zouden de CO2-uitstoot en de uitstoot van fijn stof met laat ons zeggen 10 à 15 procent doen dalen, dat is al een gigantische winst. En ze zouden ‘de mensen’ leren het openbaar vervoer te gebruiken, leren de fiets te nemen - ikzelf heb ook ontdekt dat fietsen in Brussel niet zo onmogelijk is als eerst gedacht door de jaarlijkse autoloze zondagen. De horeca en de sociale cohesie zouden er wel bij varen. En wie kan aantonen verlies te lijden, zou heel makkelijk kunnen worden vergoed.

De oliecrisis was klein bier vergeleken met de klimaatcrisis die eraankomt. Echt. Al wie de autoloze zondagen meemaakte, heeft er de beste herinneringen aan. En iedereen, jong en oud wist van de oliecrisis, precies door die autoloze zondagen. Dus wat autoloze zondagen vooral zouden doen: de bevolking bewust maken dat er wel degelijk een uiterst urgent probleem is. Waarom nu niet meteen van elke zondag een autoloze zondag maken? Het kon in 1973. Omdat het toen voor de economie was en nu niet. Dat is de waarheid. En toch: autoloze zondagen nu! Ook en vooral als gigantische didactische operatie.

Gewoon doen! België zou er als klein land, dat een kruispunt is van verkeer en dus een ramp qua CO2-uitstoot, internationaal mee scoren. Het is een manier om voorbij Kopenhagen te kijken en tegen Jan en alleman te zeggen: All hence on deck! Na de mislukking van de diplomatie, is het tijd voor drastische didactiek.

[I]Lieven De Cauter, cultuurfilosoof.



Uitpers nr. 116, 11de jg., januari 2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB