De Brusselse correctionele rechtbank heeft geoordeeld dat de vervolging in het KB Lux-proces onontvankelijk is omdat het bewijs tegen de 14 verdachten op onregelmatige en zelfs illegale wijze is verkregen. "De feiten waarvoor ze terechtstonden mogen dan zeer ernstig geweest zijn, dat mag niet betekenen dat de rechten van verdediging volledig uitgehold worden zoals in het KB Lux-dossier is gebeurd", oordeelde de voorzitter.

Gestolen documenten
De bewijsvoering in het KB Lux-proces draaide voornamelijk rond 2.995 documenten die bij de KB Lux waren gestolen door ontslagen werknemers en die op duistere wijze in handen van de toenmalige gerechtelijke politie waren geraakt. Volgens de rechter staat het zo goed als vast dat de politie die bemachtigd heeft via Jean-Pierre Leurquin, een tipgever die op de zwarte lijst stond, en dat ze er vervolgens alles aan gedaan heeft om de herkomst van de documenten te verbergen.

Parket en rechter op de hoogte
Nog volgens de rechter moeten zowel het parket als onderzoeksrechter Jean-Claude Leys op de hoogte geweest zijn van die manipulaties maar hebben ze er, ondanks aandringen van de verdediging, nooit iets aan gedaan. Ze zouden zelfs bewust te kwader trouw geweest zijn. In totaal vond de rechter meer dan twintig aanwijzingen van onregelmatigheden of onwettigheden in het hele onderzoek, genoeg om te zeggen dat de rechten van de verdachten op onherstelbare wijze waren geschonden en dat de waardigheid van justitie was aangetast. (belga/bdr)
HLN.be
08/12/09 10u54

Om de zaak beter te begrijpen:

De 2.995 documenten waarop het hele onderzoeksdossier van het KB Lux-proces gebaseerd is, zouden wel degelijk eind 1994 bij een in scène gezette huiszoeking in beslag genomen zijn. Dat is althans de mening van raadsheer Fréderic Lugentz, die een gerechtelijk onderzoek heeft gevoerd naar enkele speurders in het KB Lux-dossier.

Het scenario waarbij de speurders de documenten in maart 1995 kregen van Jean-Pierre Leurquin, een oud-informant die op de zwarte lijst stond, gelooft de raadsheer niet.

Gebruik van valse stukken
Voormalig onderzoeksrechter Lugentz heeft in juni 2009 één van de betrokken speurders in verdenking gesteld voor het niet neerleggen van bewijsstukken op de gerechtelijke griffie en voor valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken. Dat gebeurde na een laatste verhoor van de man waarbij hij geconfronteerd werd met alle elementen die zijn optreden in het dossier verdacht maakten.

"Elk apart waren die elementen van weinig belang, maar als ik ze in verband bracht met elkaar, kregen ze een grotere betekenis", verklaarde Lugentz vandaag. "Zo kwamen de KB Lux-documenten volgens zowat alle betrokkenen uit een huiszoeking eind 1994. Zowel onderzoeksrechter Leys als de Bijzondere Belastingsinspectie als de collega's van die speurder waren daarvan overtuigd. De speurder is de enige die erbij blijft dat hij ze van Leurquin kreeg in maart 1995."

De betrokken politieman zou ook weinig of niets kwijt willen over de contacten die hij met Leurquin had nog voor de omstreden huiszoeking plaatsvond. Ook over de microfiches die in het KB Lux-dossier zaten, legde de speurder afwijkende verklaringen af, aldus raadsheer Lugentz. "Onderzoeksrechter Leys bleef erbij dat die pas in 1998 of 1999 opdoken, terwijl de speurder beweert dat die van bij het begin in het dossier zaten en dat hij dat ook had meegedeeld."

"Speurder in verdenking voor valsheid in geschrifte"
Voor de raadsheer en oud-onderzoeksrechter is het duidelijk dat de betrokken speurder in de fout is gegaan: "Ik heb hem in verdenking gesteld voor het niet neerleggen van bewijsstukken op de griffie, een misdrijf waarvoor geen kwaad opzet vereist is. Zelfs een agent die zoiets uit vergetelheid doet, is al strafbaar. Maar ik heb de speurder ook in verdenking gesteld voor valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken omdat ik meen dat hij opzettelijk een heel aantal stukken niet heeft neergelegd op een moment dat hij dat wel had moeten doen." (belga/mvdb)

Beschuldegingen:
Kredietbank hielp systematisch belastingen ontduiken
Uit dat onderzoek kwam volgens het Brusselse parket naar voor dat de Kredietbank samen met haar zustermaatschappij gegoede klanten systematisch geholpen had om belastingen te ontduiken. Dat gebeurde onder meer door zogenaamde back-to-back-leningen, waarbij een klant een lening kreeg op basis van een storting bij een buitenlandse bank, en door zogenaamde nostro-vostro-rekeningen, waarbij geld van de klanten vanuit België via interne rekeningen van de bank naar Luxemburg verhuisde. (belga/mvdb)

Eigen mening:
De vermoedens werden zojuist bevestigd: het gaat dus daadwerkelijk om de gebruikelijke "procedurefouten". Er zijn onregelmatigheden opgemerkt door de advocaat van de beklaagden. Deze is echter altijd uit op banale onregelmatigheden die kunnen ingeroepen worden om al het verworven bewijsmateriaal nietig te verklaren... Het is in dit geval wel moeilijk om beslissing omtrent het straffen vd beklaagden te nemen. De rechter, nog jij en ik weet wie er daadwerkelijk achter de fraude zat.

Het bewijsmateriaal kwam van een informant die op de zwarte lijst staat (internationale lijst van onbetrouwbare informaten/tipgevers). De politie of de overheid kan op zich niet aansprakelijk gesteld worden aangezien een informant een privépersoon is. Het verdoezelen van de herkomst van de bewijststukken is echter wel strafbaar en dat wisten de agenten/onderzoekers in kwestie. Waarom deden ze dat dan? Moesten ze deze fouten maken vanwege een opdracht van hoger geplaatste rangen (die vaak betrokken zijn als het over frauduleuse praktijken gaat)? In elk geval, België heeft al lang gefaald, Vlaanderen is er momenteel mee bezig en het nationaal rechtssysteem (dat rekening houdt met mensenrechten) deugt al helemaal niet.

Ze spreken steeds van een trage rechtsgang, dit proces heeft ruim 20jaar aangesleept! Is het misschien mogelijk dat dit komt omdat de rechtbanken beperkt zijn in hun aantal? Zou het niet interessant zijn een speciale rechtbank, of andere instantie in het leven te roepen die zich specialiseert in fiscale fraude zaken hoger dan een bepaald bedrag? Of een instantie die een procedure controle doorvoert alvorens te beginnen aan het proces. Op die manier moeten ze uiteindelijk niet besluiten het proces opnieuw te voeren doordat het hof van cassatie een procedurefout terug vindt en het proces nietig moet verklaren? Corrigeer mij als deze instanties al zouden bestaan, zo niet denk ik dat dit een stap voorwaarts zou zijn voor ons rechtssysteem! Misschien komt het vertrouwen van de bevolking in dit deel van de gescheiden machten dan stil aan terug.