Aangebracht door Broederlijk Delen op di 01 dec 2009

Klimaatgerechtigheid in plaats van holle woorden!Met een visuele persactie aan het Schumanplein hebben Broederlijk Delen en CIDSE, een internationaal netwerk van ngo’s waar Broederlijk Delen deel van uitmaakt, de aandacht gevestigd op de gevolgen van klimaatverandering voor de mensen in het Zuiden. De beide ngo’s dagen de Europese Unie voor de rechter wegens haar apathische houding in het klimaatdebat en haar aandeel in de opwarming van de aarde. Elizabeth Peredo, directeur van Fundaciòn Solòn, een Boliviaanse ngo die werkt rond mensenrechten, kunst en cultuur, lid van het Boliviaans Klimaatplatform en een experte op het gebied van klimaat, is op weg naar de top in Kopenhagen en neemt deel aan de actie. Via deze actie hopen de ngo’s de stem van het Zuiden, het grootste slachtoffer van de klimaatopwarming, luider te laten klinken.
De secretaris-generaal van CIDSE, Bernd Nilles, zegt: “De arme gemeenschappen waarmee we werken hebben het minst bijgedragen tot de klimaatverandering maar dragen wel de zwaarste gevolgen. We zullen geen effectieve akkoorden over klimaatverandering bereiken indien de landen van de Europese Unie en andere ontwikkelde landen hun morele en historische verantwoordelijkheden niet erkennen.” De rijke landen hebben zich kunnen ontwikkelen ten koste van het klimaat en daar dragen de ontwikkelingslanden nu de gevolgen van. Deze landen moeten een compensatie krijgen voor de schade die zij lijden. Ontwikkelingsgeld mag bijgevolg niet herpakt worden als klimaatfinanciering. Klimaathulp gebruiken om aan de beloofde ontwikkelingshulp van 0,7 procent van het BNP te voldoen, zou onrechtvaardig zijn.
Pol De Greve, directeur van Broederlijk Delen, voegt eraan toe: “Van onze partnerorganisaties op het terrein horen we steeds vaker hoe de gevolgen van de klimaatveranderingen mensen in de problemen brengen, vooral de kleine boeren. Ze krijgen steeds meer te maken met klimaatchaos: het weer wordt onvoorspelbaar, oogsten mislukken door de droogte, vruchtbare bodem wordt weggespoeld door overstromingen. Het is al vijf voor twaalf als we nu niets doen.”
Dat de rijke landen de ontwikkelingslanden moeten compenseren voor de schade is maar rechtvaardig, vindt ook Syeda Rezwana Hasan, juriste bij de Bangladesh Environmental Lawyers Society. “Ik beschouw dit als een kwestie van het milieurecht, dat stelt dat het ene volk geen buitensporige schade mag lijden door de ontwikkeling van een ander volk.” De ontwikkelingslanden moeten de nodige economische en technologische middelen krijgen om een duurzame aanpassing aan de veranderende klimatologische omstandigheden mogelijk te maken.
Klimaatfinanciering alleen is echter onvoldoende. Volgens Elizabeth Peredo moeten de zogenaamde ‘ontwikkelde’ landen hun beleid, dat klimaatopwarming veroorzaakt, veranderen. “Er is nood aan vernieuwde productiemodellen. We moeten onze relatie met de natuur drastisch veranderen”. Zowel het Zuiden als het Noorden dienen zich dus aan te passen aan de klimaatverandering.
Broederlijk Delen en CIDSE werken nauw samen met partnerorganisaties in het Zuiden en worden dagelijks geconfronteerd met de tragische gevolgen van klimaatopwarming. Daarom steunen zij deze oproep voor meer klimaatrechtvaardigheid.
Bron: http://www.11.be/start/focus



MOTIVERING: In het kader van de klimaatconferentie vind ik dit nog eens een positief initiatief. De rijke landen hebben hun welvaart te danken aan de sterke industrialisering. Een oplossing vinden voor de klimaatopwarming is de prijs die ze ervoor zullen moeten betalen om de aarde leefbaar te houden. Landen die niet dezelfde ontwikkelingen kennen en daardoor geen negatief invloed uitoefenen op het klimaat zouden niet het slachtoffer mogen zijn. Misschien simplistisch maar ik vergelijk het met roken. Mensen die niet roken worden toch ook via allerlei overheidsmaatregelen beschermd.