Boomhut twistappel tussen buren

• vrijdag 27 november 2009
• Auteur: Valerie Droeven

BRUGGE - In Brugge veroorzaakt een boomhut heibel tussen twee buren. De ene vindt de spelende kinderen hinderlijk, de andere vindt dat de boomhut afbreken de rechten van zijn kinderen schaadt.
Twee maanden krijgt Karel Ceule om de boomhut van zijn zoon Thomas achteraan in de tuin weer af te breken. Zijn achterbuurman was naar de rechter gestapt omdat de boomhut en vooral Ceules kinderen die erin speelden, hem stoorden. Buurman kreeg deze week gelijk van de rechter.

'Omdat hij zo van de natuur houdt, had Thomas vorig jaar aan zijn opa gevraagd om voor hem een boomhut te bouwen in onze tuin', zegt Ceule. 'Dat ze nu afgebroken wordt, snapt die jongen niet. “Waarom mag ik in mijn eigen tuin niet spelen,, zegt hij. Dat vind ik een heel slimme opmerking voor een jongen van 6,5 jaar. Volgens mij heeft hij het beter begrepen dan andere mensen in deze zaak.'

Het gezin Ceule woont in Assebroek, net buiten het centrum van Brugge, in een rijwoning. Het is een buurt waar veel jonge gezinnen met kinderen wonen. Achter het huis ligt een mooi aangelegde tuin van dertig meter. Achteraan de tuin, op enkele meters van de scheidingsmuur van hun achterbuurman, bouwde de grootvader van Thomas de boomhut voor zijn kleinzoon. 'We kozen die boom omdat Thomas meestal op die plek aan het spelen was', zegt Ceule. 'Bovendien hangt aan de andere boom een schommel en plaatsen we daar in de zomer een opblaasbaar zwembadje. Voor we aan de boomhut begonnen, hebben we de voorschriften van de stad Brugge bekeken. Daar hebben we ons strikt aan gehouden.'

Ceules achterbuurman was het daar niet mee eens. Het lawaai dat de kinderen maakten als ze in de boomhut speelden en het feit dat ze zomaar in zijn woonkamer konden binnenkijken, werden hem te veel. 'Een zonnige vrije namiddag, met een goed boek, een glaasje wijn, ze werden allemaal opgefleurd met het nodige kindergegil, gehuil en getimmer. We moesten van deze kinderen zaken verdragen die we van ons eigen kind nooit hadden getolereerd', staat er in de situatieschets die de buurman opstelde voor de minnelijke schikking.

Nadat de wijkagent had geprobeerd om tot een overeenkomst te komen, stapte de achterbuurman naar de vrederechter. Eerst nog voor een minnelijke schikking, maar in maart escaleerde de situatie en werd het gezin Ceule door de achterbuurman gedagvaard. De rechter zou beslissen over het lot van Thomas' boomhut.

'Het ergste vond ik dat die buurman foto's maakte van onze kinderen en dat hij hen filmde terwijl ze speelden', zegt Ceule. Hij is bijvoorbeeld boos over een opname waarop te horen is hoe hij zijn zoon terechtwijst omdat die met een hamer aan het timmeren is. 'Ik zei Thomas dat hij daarmee moest stoppen, stelde een grens en Thomas werd kwaad. Hij heeft een minuut gebruld, maar toen was het voorbij', zegt Ceule. Als compromis was Ceule bereid de 'muurtjes' van de hut wat te verhogen, maar de boomhut verplaatsen naar een van de andere bomen, zoals de buurman en de rechter voorstellen, ziet hij niet zitten. 'Het gaat hier om kinderrechten en eigendomsrechten', zegt hij.

Ceule is van plan de kinderrechtencommissaris op de hoogte te brengen. Zaterdag beslist hij samen met zijn advocaat wat de volgende stappen zullen zijn. Meer nog dan op zijn buurman is hij boos op de rechter, die volgens hem een 'onrechtvaardig' vonnis velde. 'Dit is een precedent met verstrekkende gevolgen. De meeste glijbanen, klimtorens en schommels die in de handel te verkrijgen zijn, meten vaak 1m80, terwijl onze boomhut maar 1m 20 hoog is. Dit is niet alleen een kindonvriendelijk vonnis, maar ook een vonnis dat je verwacht in een bananenrepubliek, niet in België.'

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...ikelid=7D2IU5TF

Waar gaat het toch naartoe met onze maatschappij? Dat is de bedenking die ik maak bij het lezen van dit artikel. Laat ik het maar gewoon triest noemen.

Wat mij hier vooral kwaad maakt zijn de reacties van de mensen op deze zaak. Zij schilderen dit artikel af als onbelangrijk, boecht; en zijn verontwaardigd dat hun kwaliteitskrant het lef heeft aan dergelijk artikel een volledige pagina te besteden! Beste mensen, dit is absoluut geen boecht!
Het gaat hier weliswaar om een burenruzie, maar leer tussen de regels lezen en u zal beseffen dat dit veel verder gaat dan dagelijkse banaliteiten. Het vonnis dat de rechter geveld heeft schept, zoals mr. Ceule zegt, een precedent dat verstrekkende gevolgen kan hebben. En hoewel we in België geen precedentenrecht hebben, toch laten rechters hun uitspraak vaak beïnvloeden door eerdere vonnissen van hun gewaardeerde collega’s. Bovendien verlaagt het ook de drempel voor andere bekrompen zielen om hun buren om soortgelijke redenen aan te klagen. Intriest!

Kinderen moeten buiten kunnen spelen en hun creativiteit de vrije loop laten! Langs de ene kant noemen we onze kinderen ‘slachtoffers van de moderne technologie’, we verwijten de ouders dat ze hun kind de hele dag binnen laten zitten achter de televisie, computer of playstation. Maar langs de andere kant wordt hun vrijheid tot buiten spelen dan weer beknot, en hier dan nog wel in hun eigen tuin.
Ik hou bij mijn bedenkingen ook gelijkaardige gevallen in het achterhoofd, zoals dat van enkele jaren geleden toen een buurtcomité protesteerde tegen een speeltuin, omdat die zorgde voor geluidsoverlast door kinderen. Of een buurtbewoner die zich onmetelijk stoorde aan het plaatselijke kinderdagverblijf omdat zijn rust daardoor danig verstoord werd.

Is dat normaal, worden kinderen vandaag de dag gezien als geluidsoverlast, rustverstoorders? Is dat nu de norm in onze huidige maatschappij? Ik hoop echt van niet, want anders zijn we zo verkeerd bezig!

Mijn mening kort en krachtig: laat deze man maar aanklagen voor een vergevorderde vorm van onverdraagzaamheid!