Woede en frustratie


Het waren soms hilarische en oververhitte, maar vaak ook pijnlijke en bijzonder emotionele taferelen die zich gisteren afspeelden op de Heizel tijdens de algemene aandeelhoudersvergadering van Fortis. Burggraaf Etienne Davignon werd weggestemd als nieuwe voorzitter. Het mag dan misschien niet de eerste keer in zijn carrière zijn dat hij naast een benoeming grijpt, zoals hij zelf zei, het is allicht wel de eerste keer dat hij zo in het publiek werd uitgejouwd en uitgescholden.


Niet alleen Davignon, maar ook de andere bestuurders en kandidaat-bestuurders van Fortis kregen de volle laag van hun gepluimde aandeelhouders.

Maar wat had men bij Fortis anders verwacht? Het was op zijn minst een onzalig idee om twee leden van de raad van bestuur, Philippe Bodson en Jan-Michiel Hessels, opnieuw voor te stellen als bestuurder van het inmiddels volledig ontmantelde Fortis. Dat ook de voordracht van Davignon als nieuwe voorzitter slecht zou vallen, had men op zijn minst kunnen vermoeden. Davignon is immers een persoonlijke vriend van ex-voorzitter Maurice Lippens, die door veel kleine én grote aandeelhouders persoonlijk verantwoordelijk wordt geacht voor het debacle van Fortis. Het siert de mens Davignon dat hij, ook in moeilijke omstandigheden, zijn vrienden niet laat vallen. Maar hem dan ook maar meteen het vertrouwen als nieuwe voorzitter geven, was voor de aandeelhouders een stap te ver. Zij hebben genoeg van de ons-kent-ons-cultuur, zoals Davignon kon ondervinden.

De aandeelhouders hebben gisteren hun woede en frustratie kunnen luchten. Maar veel meer dan morele genoegdoening levert hen dat niet op. Enkele maanden geleden waren ze nog aandeelhouder van Belgiës grootste financiële groep. Nu hebben ze alleen nog wat pennystocks over in een soort sterfhuisconstructie. De kans dat ze ooit financieel gecompenseerd worden voor dat verlies, is heel klein.

Dat ze daarom woedend zijn op het (ex-)management en de raad van bestuur van Fortis, is maar al te best te begrijpen. Gedreven door grootheidswaan en een onwaarschijnlijke arrogantie hebben de ex-toplui van Fortis hun eigen bedrijf te gronde gericht.

Maar hopelijk durven de aandeelhouders ook de hand in eigen boezem steken. Tenslotte zijn zij het zelf die, minder dan anderhalf jaar geleden, de toch niet risicoloze overname van ABN Amro met een overweldigende meerderheid hebben goedgekeurd. Verblind door de gouden bergen die hen werden voorgespiegeld, hadden ze daarbij nauwelijks kritische vragen en bedenkingen. Of kwamen ze zelfs niet opdagen op de algemene vergadering.

Als de beleggers, ook de kleine, uit het Fortis-debacle de les hebben getrokken dat ze niet alleen in slechte, maar ook in goede tijden hun rol als kritische aandeelhouder ten volle moeten spelen, is er misschien toch nog iéts goeds voortgekomen uit dit hele drama.


DS, 03-12-2008 (Karin De Ruyter)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik heb gisteren op de nieuwsuitzending enkele beelden gezien van de aandeelhoudersvergadering van Fortis. Ik moet toegeven dat het zelfs als buitenstaander een raar gevoel gaf. Hoe koel en afstandelijk de 'belangrijke mensen' daar ook zaten op het podium, het kan niet anders dan dat deze confrontatie met de aandeelhouders hen persoonlijk geraakt heeft. En zelfs de reeds opgekraste toplui zullen bij het zien van de beelden niet anders kunnen dan beschaamd het hoofd buigen en tot besef komen dat de verantwoordelijkheid die ze dragen groter is dan hun draagkracht.

Zelfs toplui kunnen niet 'gewoon doorgaan' na deze meer dan menselijke aandeelhoudersvergadering.

__________________