Knack wordt een boekske


'Leve de (zelf)kritische media!', kopt het weekblad Knack deze week op bladzijde 36. Geweldig, dacht ik in een eerste opwelling. Even hoopte ik zelfs dat bij Knack de waanzin van een week eerder was verdwenen. Dat de redactie van dit blad (dat enkel nog de naam heeft een eerbiedwaardig opinieblad te zijn) na ongeveer een halve minuut te hebben nagedacht, een kritische zelfanalyse zou maken over haar riooljournalistiek van een week eerder. Ik ken in de Vlaamse persgeschiedenis namelijk geen ander voorbeeld van een redactie die al dan niet vervalste e-mails uit een vechtscheiding over haar pagina's heeft uitgesmeerd.


Maar dat valt dus tegen. Knack heeft het namelijk niet over zichzelf. Terwijl het blad op bladzijde 24 zomaar even drie rechten van antwoord moet publiceren, vraagt het op bladzijde 36 professor Leo Neels, om de les te lezen aan... Humo.

'De taak die de media hebben als kritische waakhond van de democratie, rechtvaardigt niet de standrechtelijke executie waartoe zij al te graag overgaan', schrijft Neels. 'Zou het te veel gevraagd zijn dat redacties zich eens opnieuw zouden bezinnen over hun kerntaak?' Een meer dan terechte opmerking en een meer dan terechte vraag van de professor mediarecht. Hopelijk leest de redactie van Knack haar eigen blad. Want op blz. 24 en 36 staan er deze week dus wél belangwekkende zaken.

Ik heb geaarzeld of ik mij in het debat zou mengen. Want natuurlijk is er een grijze zone. Ook deze krant is er soms al diep in doorgedrongen. Te diep zelfs. Een zwarte bladzijde in onze annalen is, twaalf jaar geleden, de nauwelijks verholen beschuldiging van pedofilie aan het adres van Elio di Rupo. Een kleine tien jaar geleden gingen we te ver in de suggestie dat toenmalig CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck een buitenechtelijke relatie zou hebben gehad. En er zullen ongetwijfeld nog voorbeelden te vinden zijn van privéaangelegenheden die te makkelijk deze krant haalden.

Over de schone relaties tussen bijvoorbeeld Patrick Dewael en Greet Opdebeeck, tussen Open VLD'er Rik Daems en PS'er Sofie Pécriaux en tussen Wilfried Martens en Miet Smet berichtten we ook in deze krant uitvoerig. Terecht zo denken we nog steeds. Vele andere al dan niet vermeende relaties van politici haalden, bij gebrek aan maatschappelijke relevantie, nooit ofte nimmer de krant.

Want dat is het kernbegrip: maatschappelijke relevantie. Wat heeft Knack bewezen met de publicatie van de 'eindelijk opgedoken en veel besproken liefdesmails' - er is ernstige twijfel over de authenticiteit- van Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke? Niks. Of toch: Dat zij 'hem graag ziet op een gevaarlijke manier' en dat hij 'haar de mooiste vrouw vindt die hij ooit heeft mogen ontmoeten'. En dat Morel ook wel eens mailde met, hou u vast, een journalist van Gazet van Antwerpen.

Het was gênant hoe de hoofdredacteur van Knack zich eerder deze week bij Phara in pijnlijke bochten moest wringen om de publicatie te rechtvaardigen. Dat deze mails bewezen dat het Blok/Belang een partij was zoals een andere waar zich ambitie, discussie en onenigheid voordoen, beweerde de man zonder verpinken. Dat hij dat met een uitgestreken gezicht kon te berde brengen toont dat hij een groot acteur is. Heeft deze 'coryfee' van de Vlaamse journalistiek de jongste jaren De Standaard of De Morgen niet gelezen?

Dus, ja, ik kan me vinden in de petitie van de mensen die woensdag op deze pagina's opriepen om geen irrelevante privécorrespondentie in de media te grabbel te gooien. Wel vind ik het ronduit dom dat ze uithalen naar Dirk Draulans als 'bioloog', alsof een bioloog geen geweldig stuk over politiek zou kunnen schrijven. En, neen, ik ben het grondig oneens met Thomas Siffer, hoofdredacteur van Story, die hier gisteren beweerde dat Knack de mails wel degelijk moest publiceren. Siffer verwart relevant met smeuïg.

'Waar gaan we naartoe', zuchtte Phara de Aguirre maandagavond, als afsluiter van een gesprek met de hoofdredacteuren van Knack en Story. Het antwoord werd eerder in haar uitzending gegeven door Siffer zelf. 'Story wordt meer en meer een blad. Knack meer en meer een boekske.'

Peter Vandermeersch is algemeen hoofdredacteur.


DS, 28-11-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Een kans om te zwijgen


In een opiniestuk onder de titel ' Knack wordt een boekske ', meende algemeen hoofdredacteur Peter Vandermeersch van Het Nieuwsblad en De Standaard dit blad te moeten kapittelen. Hij miste een kans om te zwijgen.


Hoewel hij naar eigen zeggen heeft geaarzeld, meende algemeen hoofdredacteur Peter Vandermeersch van Het Nieuwsblad - De Standaard toch te moeten deelnemen aan het vinnige mediadebat naar aanleiding van het artikel in Knack over de drijverijen van Marie-Rose Morel, de passionaria van Vlaams Belang, waarin ook enkele citaten stonden uit de mailcorrespondentie tussen Morel en haar gewezen partijvoorzitter, de 'emotioneel kwetsbare' Frank Vanhecke, met wie zij 'een nauwe band' onderhield.

Dat van die 'emotionele kwetsbaarheid' en van die 'nauwe band' moet wel juist zijn, want het komt letterlijk uit een verhaal in De Standaard van 27 januari 2007. De krant haalde toen anonieme bronnen aan voor haar stuk dat stijf stond van de insinuaties aan het adres van 'de Yoko Ono van Vlaams Belang'.

Het veelbesproken verhaal in Knack , een vervolg op eerdere onthullingen, was met de strikt noodzakelijke mailcitaten ondersteund. Bovendien kregen de genoemde politici, zoals het hoort, ruim wederwoord.

De aarzeling van de algemeen hoofdredacteur van Het Nieuwsblad - De Standaard valt te begrijpen. Want hoe moest hij zich in dit debat mengen? Als marketeer? Of als journalist?

Laten we aannemen dat collega Vandermeersch als journalist in het krijt treedt. Dat verklaart ook de omzichtigheid waarmee hij het strijdperk in schuifelt. Hij geeft immers meteen toe dat zijn krant in het verleden ook weleens te ver is gegaan, zoals met de nauwelijks verholen beschuldiging van pedofilie aan het adres van Elio Di Rupo en met het verhaal over een vermeende buitenechtelijke relatie van CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck. Twee ongelukkig gekozen voorbeelden, want in beide gevallen ging De Standaard niet te ver. In beide gevallen bracht de krant foute berichten. Punt uit.

Collega Vandermeersch begrijpt ook niet dat Knack in het vorige nummer een column publiceerde van hoogleraar mediarecht Leo Neels. Daarin buigt de academicus zich over enkele recente media-affaires. Maar volgens Vandermeersch zou Knack beter kijken naar de balk in eigen oog.

Niettemin, schrijft hij, staan in de column van professor Neels wél belangwekkende zaken. Dat klopt. Daarom stond deze column in Knack en niet in De Standaard , waar hij niet in mócht verschijnen. Wat vreemd is voor een krant die de debatcultuur in haar vaandel schrijft.

Omwille van het open debat kan Ludo Abicht in Knack uitleggen waarom hij, naar aanleiding van de kwestie-Morel, de petitie tegen dit blad heeft ondertekend. En zo hoort het.

Maar publicist Piet De Moor kreeg indertijd zelfs geen kans om in een opiniestuk in De Standaard vragen te stellen bij de manier waarop de krant ineens het Vlaams Blok, nu Vlaams Belang, omhelsde. De algemeen hoofdredacteur heeft toen niet geaarzeld: hij heeft het debat met Piet De Moor gewoon geweigerd.

Collega Vandermeersch ziet evenmin de relevantie van het stuk over het duo Morel-Vanhecke. Blijkbaar is het de algemeen hoofdredacteur even ontgaan dat amper twee dagen na de publicatie de relevantie van het verhaal in Knack door mevrouw Morel zelf werd onderstreept, met haar aankondiging dat zij niet langer een verkiesbare plaats op de Europese VB-lijst opeist. Is het de algemeen hoofdredacteur dan niet opgevallen dat geen van de VB-kopstukken haar smeekte op deze beslissing terug te komen?

Pro memorie: De Standaard berichtte ook dat Knack met het verhaal over de kostenrekeningen van de gewezen VRT-top met losse flodders schoot naar Bettina Geysen, en dat de aanval op Geysen en haar partner Aimé Van Hecke paste in de concurrentiestrijd tussen Roularta, de uitgever van Knack , en Sanoma, het persbedrijf waarvan de Belgische tak door Van Hecke wordt geleid.

Maar kijk, twee dagen na het verschijnen van het verhaal in Knack diende De Standaard zijn lezers te melden dat Bettina Geysen, als gevolg van de losse flodder van Knack , geen Vl.Pro-voorzitter meer is.

Intussen weten ze bij de krant van collega Vandermeersch zelfs niet meer hoe ze aan hun lezers moeten uitleggen dat de voormalige VRT-top - door zijn krant nog altijd in bescherming genomen - door het kwalijke beheer van overheidsgeld verantwoordelijk is voor het financiële debacle en het daaruit volgende banenverlies bij de openbare omroep.

Collega Vandermeersch meent gezien te hebben dat de hoofdredacteur van Knack zich bij Phara in pijnlijke bochten wrong om de publicatie van het artikel over Morel te rechtvaardigen.

Leden van deze Knack -redactie hebben, net als hun voorgangers, niet de gewoonte zich in bochten te wringen.

Ondergetekende herinnert zich daarentegen levendig de manier waarop de hoofdredactie van De Standaard toestond dat - door middel van een broodroofdreiging door de Paarse regering van premier Guy Verhofstadt - de pen van haar columnist Derk Jan Eppink werd gebroken. Collega Vandermeersch heeft zich toen niet in bochten gewrongen, dat is juist. Hij is toen, zonder een zuchtje van protest, door de knieën gegaan.

Of zijn krant daarmee een standaard zette voor de Vlaamse pers, laten we even in het midden. Maar die dag deed collega Vandermeersch wel afstand van het recht om zelfs de kleinste in dit vak, laat staan een echt onafhankelijke redactie als die van Knack , de les te lezen.


Knack, 03-12-2008 (Rik Van Cauwelaert)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB