09/11 Britten vieren in Oostende Kerst in november‘In godsnaam: geen kerstgedoe voor 15 december’. In Oostende hebben ze lak aan de stickeractie van het consumentenprogramma Peeters & Pichal van Radio 1. De eerste busladingen Britse toeristen vierden er al ongegeneerd kerstavond, tweede kerstdag en oudejaarsavond.

De reismaatschappij Hoverland organiseerde veertien jaar geleden voor het eerst de vroegtijdige ’Turkey & Tinsel’- feesten (kalkoen & kerstslinger). De autocarindustrie beleeft eind december telkens een moeilijke periode omdat de Britten de feestdagen thuis met familie doorbrengen. Waarom ze niet een maand op voorhand naar Oostende brengen om daar Kerstmis en Nieuwjaar in prelude te beleven? De Oostendse hoteleigenaars sprongen mee op de kar. Ignace Vanheste, eigenaar van hotel Westminster en de Royal Astor: ”Als Engelsen kerstbomen zien, zijn ze gelukkig.”

Dinsdag 20u: het is 6 november, maar door de grijze hoofden van de honderd hotelgasten in de Royal Astor spookt 24 december. De vrouwen, zestigplussers van het type Hyacinth Bucket uit de tv-reeks Schone schijn, zitten aan met engelenhaar versierde tafels. De ene draagt een rendierhoedje, de andere een zo mogelijk nog ridiculer diadeem met aan de uiteindes twee flikkerende kerstmankopjes. De mannen houden het sober bij een groen of rood kroontje van papier-maché. Ze zwaaien naar ons, de schaamte voorbij.

Vogeltjesdans
Arthur (85) ziet er afgepeigerd uit, maar vertelt lachend dat hij zich amuseert. Als de meegereisde animator Robert (46) op zijn orgel de vogeltjesdans begint te rammen, springt Arthur overeind. ”And a little bit of this, and a little bit of that”, hobbelt hij door zijn knieën.

YMCA schalt door de boxen, gevolgd door ‘pia-pia-piano’. Iedereen tokkelt met zijn handen op een denkbeeldige piano. Of ze zou willen dat haar buurvrouw haar zo ziet, vraag ik aan Rose Burton (65). ”Oh, maar ze is hier!” brult ze. enthousiast De Kerstman deelt cadeautjes uit. Voor de vrouwen een wekker, voor de mannen een zakmes. Iedereen krijgt hetzelfde, en toch tonen ze het allemaal aan elkaar. ”Tot de twaalven. Dan zijn ze zat genoeg om in hun bedde te steken”, antwoordt de ober in gezellig West-Vlaams als ik vraag hoelang het feestje nog doorgaat.

Buschauffeurs Dave en Graham zien een lichte terugloop van het aantal vroege vierders. ”Het eerste jaar hadden we veertien bussen. Dat cijfer halen we niet meer. Het publiek vergrijst. De jonge Britten reizen niet meer met de bus. Ze nemen liever het vliegtuig.”

www.gva.be