Ik vind het raar dat landen het Verdrag zomaar laten vallen, zonder blijkbaar een antwoord te hebben gevonden op de vragen die de aanleiding geweest zijn voor dit Verdrag.
Mijnsinziens schept zo'n dubbele nationaliteit nog steeds moeilijkheden op gebied van 'welke wetten gelden', 'welke voordelen gelden' ... Maar goed: ze zullen het wel oplossen als het probleem zicht aandient zeker...

------------------------------------------------------------------
Dubbele nationaliteit kan vanaf 9 juni
Op 9 juni treedt de wet op de dubbele nationaliteit in werking. Wie bijvoorbeeld Amerikaan, Canadees, Zweed of Japanner wordt, blijft vanaf dan ook gewoon Belg. Nu verliest hij nog automatisch de Belgische nationaliteit. De regeling geldt voor alle landen, behalve voor tien Europese staten. Dat bepaalt een nieuw Koninklijk Besluit van minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS).

Het Verdrag kwam er omdat men geen dubbele loyauteiten wilde. "Wat moet iemand doen als de twee staten waarvan hij allebei de nationaliteit heeft in oorlog raken?" zo vroeg men zich af. Die loyauteit kan zich ook minder dramatisch stellen als een minister of staatssecretaris met een dubbele nationaliteit bevoegd zou worden voor het asiel- of regularisatiebeleid. Ook wilden de regeringen toen shopping tegengaan, waarbij een burger telkens de voordeligste elementen uit zijn beide nationaliteiten zou halen. Voorts vonden de ondertekenaars de dubbele nationaliteit discriminatie, omdat bepaalde mensen op twee plaatsen kunnen stemmen en andere niet.
Ten slotte vreesden ze voor juridische complicaties als mensen meerdere nationaliteiten hebben: welke wet van welk land is dan van toepassing bij geschillen zoals erfenis, echtscheiding? Het internationaal privaatrecht moet die geschillen weliswaar oplossen, maar alles wordt er bepaald niet eenvoudiger door.

Het Verdrag werkte niet in de praktijk. Het nationaliteitsprobleem blijft erg ingewikkeld. Sommige landen kennen hun nationaliteit toe op basis van de plaats waar iemand geboren is (de VS), andere landen kennen hun nationaliteit toe op basis van het bloed: wie uit een Belg geboren is, is Belg. Beide systemen lopen door elkaar. Sommige staten, zoals Marokko, bepalen dat hun onderdanen nooit de Marokkaanse nationaliteit kunnen verliezen, ook niet als ze bijvoorbeeld Belg worden”.

Eén voor één zegden de staten die het Verdrag ondertekenden, het Verdrag op. Zopas gaf Luxemburg als laatste staat te kennen er van af te willen. Het Verdrag verdwijnt echter maar als alle landen het officieel hebben opgezegd. En dat is nu nog niet zo. Daarom zullen Belgen die Oostenrijker, Deen, Nederlander, Fransman, Ier, Italiaan, Luxemburger, Noor, Spanjaard of Brit worden, nog enige tijd hun Belgische nationaliteit automatisch verliezen. Maar Belgen die om het even welke andere nationaliteit aannemen, blijven vanaf 9 juni ook gewoon Belg. Ze kunnen wel op eigen initiatief hun Belgische nationaliteit inleveren.

Ondertussen laaide in Nederland de discussie opnieuw op naar aanleiding van de dubbele nationaliteit van een staatssecretaris. In tegenstelling tot in België zijn in Nederland ook linkse partijen, zoals bv. de SP, tegen de dubbele nationaliteit. In België is iedereen, behalve het Vlaams Belang, voor de dubbele nationaliteit.

Bron: Gazet van Antwerpen, maandag 14 mei 2007.

__________________

Ik vind het moeilijk om hier een standpunt over te vormen. Ik kan me in beide situaties wel vinden. Ik kan snappen dat je misbruik kan maken van de dubbele nationaliteit. Zo kan je inderdaad voordelen halen op economisch vlak, je hebt ook het voordeel (of nadeel, hoe je het bekijkt) om in 2 landen je stem uit te brengen.
Maar ik kan me ook voorstellen dat als ik met mijn buitenlandse echtgenoot mee in zijn land zou gaan wonen, ik me toch nog Belg ga blijven voelen. En dat ik het ook nog moeilijk zal hebben met het opgeven van mijn nationaliteit. Ik zou begaan blijven met het land waar ik geboren ben en niemand kan zeker weten of ik niet terug zal keren naar mijn moederland.
Wat ik echter wel merkwaardig vind is dat er enkele landen zijn die zich eerst hebben aangesloten bij het verdrag en zich hier later weer van gaan onttrekken. Wijst dit op een impulsieve reactie om hier eerst wel mee in te stemmen? Of wat kan aan de basis liggen van deze standpuntsverandering?