Ségolène Royal is socialistische presidentskandidaat


PARIJS - De Franse Parti Socialiste heeft Ségolène Royal gekozen als haar kandidaat voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar. Dat heeft de PS donderdagavond net voor middernacht bekendgemaakt. Volgens de woordvoerder van Royal heeft zij tussen de 55 en 60 procent van de stemmen gekregen. Royal, die de eerste vrouwelijke Franse president kan worden, was de gedoodverfde favoriet.


Het is voor het eerst dat de Franse socialisten aan voorverkiezingen doen. Voorheen werd in achterkamertjes bedisseld wie als kandidaat naar voren werd geschoven.

Royal (53) en haar rivalen - Dominique Strauss-Kahn (57) en Laurent Fabius (60) - zes debatten gevoerd, waarvan drie voor de televisie. Vooral Royal richtte zich over de hoofden van de overwegend mannelijke oude garde van de PS direct tot de leden van de partij en de Franse kiezers in het algemeen. Critici verwijten haar dat zij populisme stelt boven samenhangende politieke ideeën.

De 219.000 geregistreerde leden van de PS konden donderdag van 16 uur tot 22 uur hun stem uitbrengen bij partijkantoren in het hele land. Royal moet het volgend jaar april tegen kandidaten van uiterst links tot uiterst rechts opnemen, maar de uiteindelijke strijd zal waarschijnlijk gaan tussen haar en de leidende conservatieve kandidaat, minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy.

Verdeeldheid tekent de PS, die het Franse politieke toneel een generatie geleden domineerde en de basis legde voor de hedendaagse Franse economie. De socialisten zitten niet meer in het Elysée sinds Jacques Chirac elf jaar geleden de verkiezingen won en ze zijn op drift sinds hun voormalige partijleider Lionel Jospin in 2002 op een blamerende derde plaats eindigde.

Het socialistische partijmanifest roept om een nog ruimere toepassing van de gewraakte 35-urige werkweek, renationalisering van energiebedrijf Electricité de France en boetes voor bedrijven die werkgelegenheid naar goedkopere landen verplaatsen.

Royal probeert afstand te nemen van de socialistische lijn en in te spelen op de ontevredenheid van de kiezers over de politiek, na twee ambtsperiodes van Chirac die gekenmerkt werden door corruptie en stagnatie. ,,Er zijn duizenden Fransen die ver afstaan van wat zich afspeelt in de politiek. Ik wil mij tot hen richten'', zei Royal woensdag op haar laatste campagneavond in Nantes.

Met haar onorthodoxe opvattingen heeft Royal velen binnen haar partij van zich vervreemd. Haar tegenstanders zeggen dat zij niet in staat zal zijn het linkse kamp in Frankrijk te verenigen.


Blog DS, 16-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ségolène Royal is geen buitenstaander, maar wel een interessante kandidaat


Het leek nog even spannend te worden, maar de winst van Ségolène Royal was uiteindelijk overweldigend. Bijna twee derde van de Socialistische Partijleden willen haar als presidentskandidaat. In april kan Royal de eerste vrouwelijke president van Frankrijk worden.


De spanning ontstond door de voorspellingen dat Royal inhoudelijk door het ijs zou zakken. Dat is niet gebeurd, want ze wist met succes te voorkomen dat haar tegenstrevers Dominique Strauss-Kahn en Laurent Fabius het debat konden bepalen. Royal zet zichzelf neer als iemand die namens en mét het volk besluiten wil nemen, die goed kan luisteren, en die gevoel heeft voor de dagelijkse problemen waar de Fransen mee worstelen. Bij die houding staken de dossierkennis en bestuurservaring van Fabius en DSK zeer bleekjes af.

Niet dat Ségolène Royal daadwerkelijk een buitenstaander is die plotseling namens het volk de socialistische burelen heeft bestormd. Al in 1981 kwam ze in het Elysée als staflid van Jacques Attali, adviseur van toenmalig president François Mitterrand. En in 1993 werd ze minister en riep ze na een verkiezingsnederlaag de socialistische partijleiding op om af te treden – inclusief voorzitter Laurent Fabius (jawel, dezelfde). „Zij die zijn verslagen, moeten begrijpen dat we nieuwe gezichten nodig hebben”, zei ze toen. Dertien jaar later is ze dan dat nieuwe gezicht. Dat zegt dus meer over de gesloten en elitaire Franse politiek, dan over haar frisheid.

Er zijn nog vijf maanden te gaan tot de Franse verkiezingen en het nieuwe zal er in die tijd wel afgaan. Royal zal steeds harder worden doorgezaagd over haar ’oud-linkse’ economische denkbeelden, waarin slechts héél voorzichtig de gestaalde Franse arbeidsvoorwaarden ter discussie komen. Net zoals over haar sociaal conservatisme, waarin het gezin centraal staat, het homohuwelijk eigenlijk niet past, geweld op televisie moet worden ingedamd en ouders die slecht opvoeden onder staatscuratele moeten komen.

Ze zal het vrijwel zeker op gaan nemen tegen Nicolas Sarkozy, de rechtse kandidaat met zijn scherpe tong en ferme, ondogmatische standpunten. Volgens de extreem-rechtse Jean-Marie Le Pen vormen ’Sarkolène’ en ’Ségozy’ één pot nat, maar dat illustreert slechts zijn bitterheid: de kans dat hij net als in 2002 een tweede ronde haalt, is met deze twee interessante opponenten gelukkig vrijwel nihil geworden.


Trouw, 21-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB