"De vakbonden hebben geen alternatief: ze willen dat we Frankrijk kopiëren, maar dat land is er nog oneindig slechter aan toe." Dat heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever gezegd als reactie op de nationale betoging tijdens een interview op de Nederlandse televisie. De Wever kreeg tijdens het gesprek ook vragen over zijn beleid aanpak van de Syriëstrijders en racisme.
"Ons land heeft een grote vakbondsorganisatie die sterk is in mobiliseren", erkent De Wever. "Maar er is geen alternatief voor ons beleid. We moeten nu doorzetten en perspectief creëren voor de mensen. Ook ANDERElanden die ons zijn voorgegaan, moesten door deze moeilijke fase."

"Radicalisering is niet de schuld van de maatschappij"
Als Antwerps burgemeester kreeg De Wever het tijdens het interview even hard te verduren toen PRESENTATOR Sven Kockelmann hem voorwierp dat het Antwerpse beleid niet een voorstel zou bevatten om leden van de moslimgemeenschappen en allochtone jongeren beter bij de samenleving te betrekken en op die manier radicalisering te voorkomen.

"Nergens krijgen mensen meer kansen dan bij ons en mijn partij heeft zowat het inburgeringsbeleid uitgevonden", repliceerde De Wever. "Dat er nu meer meldingen van racisme en discriminatie zijn, komt gewoon omdat we er steeds gevoeliger aan worden, en dat is trouwens maar goed ook."

Over maatregelen tegen discriminerende werkgevers of woningverhuurders bleef hij wel op de vlakte. "Ik heb geen toverstok, ik kan alleen maar langzaam werken aan een mentaliteitsverandering."

Wie vanuit mogelijk terechte frustraties radicaliseert en naar Syrië gaat strijden, maakt volgens De Wever echter vooral een individuele (en verkeerde) keuze. "Dat is níet de schuld van de maatschappij", benadrukte hij.

bron: De redactie-06/11/14
Ik denk dat het in eerste plaats de taak is van een regering om zijn land te besturen maar ook naar de bevolking te luisteren. Uiteindelijk zijn ze verkozen door het volk als plaatsvervangers door de stem die zij uitbrachten. De keuze die de kiezer maakt is altijd vanuit zijn eigen overtuiging. Zij hopen dan ook dat diegene waarvoor ze stemmen de overtuiging kunnen omzetten in concrete maatregelen. Maar het is gebleken dat de wil van de kiezers totaal niet meer overeen stemt met de maatregelen van de huidige regering. De vakbonden vertegenwoordigen deze ongenoegens. Er is al op verschillende manieren aangehaald dat men niet akkoord gaat met de regering. De betoging was daar ongetwijfeld een voorbeeld van. Maar zoals in het artikel gezegd wordt komt men niet met alternatieven naar voor. Men keurt het werk dat ze verricht hebben, de maatregelen die ze willen doorvoeren af maar brengen geen alternatieven mee haalt De Wever aan in het artikel.