Stel je voor: je raakt een been kwijt, maar dat groeit na een bepaalde tijd gewoon terug. Een Amerikaanse bioloog werkt aan die evolutie.

Over een drietal weken mogen we een baanbrekende wetenschappelijke onthulling verwachten die mogelijk onze kijk op de genetica compleet zal veranderen. Juan Belmonte, ontwikkelingsbioloog van het Amerikaanse Salk Institute, zou erin geslaagd zijn bepaalde genetische processen die stilgevallen zijn bij levende wezens opnieuw op te starten. Concreet betekent dat dat het mogelijk zou zijn de groei van weefsel opnieuw te stimuleren en zo regeneratie tot op een bepaald niveau mogelijk te maken.

De mens bezit als pasgeboren baby nog het vermogen om te regenereren, maar dat verdwijnt naarmate we ouder worden. Zo is het bij kleine kinderen bijvoorbeeld mogelijk dat een afgesneden vingertopje opnieuw aangroeit. Eens we volwassen zijn is dat niet meer mogelijk.

Ethische vragen

Toch zijn hiervan nog sporen terug te vinden in ons DNA. Zo is er nog gedeeltelijke regeneratie mogelijk bij de groei van de huid en kan ook de lever tot op een bepaald niveau regenereren. Door veranderingen in de genen aan te brengen - de zogenaamde epigenetica - zou dit vermogen ook op andere vlakken langer aangehouden of zelfs heropgestart kunnen worden. Daar is Belmonte nu in geslaagd bij bepaalde levende wezens; dat zou hij op termijn graag mogelijk maken bij mensen.

De ontwikkeling van een uitgebreide regeneratie zou een enorme stap vooruit zijn in de medische wereld, maar roept ook heel wat ethische vragen op. Hoe ver kun je gaan bij het 'herstellen' van mensen? Belmonte maakte op hetzelfde symposium ook bekend dat orgaantransplantaties van dieren naar mensen binnen enkele jaren perfect mogelijk zullen zijn.

Bron: De Morgen, 26/10/2017
https://www.demorgen.be/wetenschap/...oeien-b5c3386d/

Eigen mening: Ik vind het enorm baanbrekend dat er een wetenschapper is die aan ledenmaten werkt die na amputatie terug aangroeien. Mensen die in de loop der jaren door een ongeval of een andere reden een amputatie ondergingen, hebben daar vaak levenslang emotionele, fysieke en psychologische problemen door. Het is dan ook niet gemakkelijk om van de ene op de andere dag een ledemaat minder te hebben. De ontwikkeling van regeneratie zou, zoals men in het artikel vermeldt, een enorme stap zijn in de medische wereld. Dit roept ergens wel vragen bij mij op. Als men dit in de toekomst zou kunnen realiseren, vraag ik me af of het wel betaalbaar zal zijn voor de mensen. Ik denk ook dat heel wat mensen, ondanks hun problemen na de amputatie, na een tijdje wel leren leven met hun "beperking". Niet iedereen zal dus staan te springen voor deze ontdekking, wat ik zeker kan aannemen.