Zijn plan voor de katholieke dialoogscholen oogstte een storm van kritiek. Heel intellectueel Vlaanderen ventileerde zijn mening, maar Lieven Boeve zelf bleef opvallend stil. Tijd voor een wederwoord. ‘Is het niet fantastisch? Er is nog nooit zoveel over ons gesproken.’

Hij zal het meermaals benadrukken: dit gaat helemaal niet over moslims. Wel over de fundamentele vraag wat katholiek onderwijs betekent in een samenleving die verandert. ‘We zijn gaan kijken: wie zit er eigenlijk in onze scholen? Dat blijkt een zeer divers publiek. Van praktiserende katholieken over mensen die niet meer katholiek zijn maar de cultuurtraditie nog als de hunne beschouwen, tot agnosten, niet-gelovigen of mensen die zichzelf niet in een van die hokjes willen stoppen. Er zijn ook moslims, ja. En kinderen met nog andere levensbeschouwingen. De vraag is dan: wat doen we daarmee? Wij willen die mensen welkom heten. Op voorwaarde dat ze aan ons project meewerken.’

Wat houdt dat in?

‘Dat we kwalitatief onderwijs bieden dat inzet op een brede vorming. Wat is het om mens te zijn vandaag, om een zinvol leven te leiden? Dat is wat humaniora letterlijk betekent: ‘meer mens worden’. Wij geven niet gewoon vakken, we vormen mensen. Het is de aloude droom van het katholiek onderwijs, die wij nu willen vertalen naar de complexe samenleving van vandaag.’

Wat is dan het verschil met het vormingsproject van de andere netten? Die willen toch ook verantwoordelijke burgers vormen?

‘Het verschil is dat wij uitgaan van een katholiek mens- en wereldbeeld. Onze scholen staan op het kruispunt van samenleving, onderwijs en Kerk. Ze staan voor kwaliteit van onderwijs, met aandacht voor wie het moeilijk heeft. We gaan ervan uit dat mensen altijd in verbondenheid leven met elkaar, en dat je van daaruit je *eigen identiteit ontwikkelt. Dat mensbeeld is geworteld in het scheppingsgeloof.’

In hoeverre kan een atheïst of moslim daarin meestappen?

‘Waarom niet? Moet je christen zijn om te beseffen dat we in relatie tot anderen staan?’

Mogen holebi’s die lesgeven in het katholiek onderwijs daar openlijk over praten in de klas?

(verbaasd) ‘Natuurlijk. Dat doen ze ook. Er is een klas naar het huwelijk geweest van meester Jan en meneer Filip. Geen probleem.’

En hoe gaan die leerkrachten dat ter sprake brengen in een klas waar moslimkinderen zitten die zich daar niet comfortabel bij voelen?

‘Door te praten. En door duidelijk te maken dat als liefde een intrinsiek deel van je visie is, je de liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht ook naar waarde moet schatten. Je kunt je ook afvragen: moeten we nog eucharistievieringen aanbieden als dat voor een aantal kinderen niet evident is? Het antwoord is ja, maar we gaan op zoek naar een invulling die rekening houdt met de realiteit van de school.’

BRON: Standaard, artikel: Ine Renson, 14 mei 2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160513_02288999

Eigen mening: Ik vind het goed dat er meer gesproken wordt over de diversiteit in de klas. Het moet zeker kunnen om kinderen met verschillende nationaliteiten en geloven in één dezelfde klas te zetten. Ik weet niet of dat vanuit een katholiek standpunt moet gebeuren, er moet gekeken worden naar wat het beste is voor het kind. De kinderen moeten alle leerkansen krijgen die er beschikbaar zijn dat is het belangrijkste.

Ik ben blij dat Lieve Boeve dit onderwerp eindelijk bespreekbaar maakt. En ik vind dat hij daar heel ver in mag gaan. Uiteindelijk is het onderwijs een ideale plek om mensen van jongs af, kennis te laten maken met verschillen in godsdienst en cultuur. Wanneer mensen samen opgroeien met mensen die een ander geloof of een andere cultuur hebben, dan zal dit anders zijn zo wie zo "minder anders" aanvoelen. Want het klinkt cliché maar het is wel zo: onbekend maakt onbemind.