Lenen op 40 jaar? Liever niet!


De looptijd van hypotheken wordt steeds langer. Een goede zaak voor de banken, maar niet altijd voor de consument.



In 2004 werd nog 60procent van de woonkredieten afgesloten met een looptijd van 20jaar. Maar de hegemonie van 20-jarige kredieten lijkt ondertussen verleden tijd. De jongste jaren nemen steeds meer gezinnen hun toevlucht tot leningen op 25 of 30jaar om de aflossing betaalbaar te houden. Bij ING bijvoorbeeld werd dit jaar 38procent van de nieuwe woonleningen afgesloten met een looptijd van 25 of 30, terwijl het aantal leningen op 20jaar teruggevallen is tot 20procent. En bij BNP Paribas Fortis zijn zelfs al leningen mogelijk met een looptijd tot 40jaar.

In de praktijk blijven leningen met een looptijd van meer dan 30jaar voorlopig nog uitzonderingen. Maar als het aan de banksector ligt, mag ook de grens van 30jaar sneuvelen. Op vraag van de beroepsverenigingen voor het krediet legde Marc Verwilghen (Open VLD) eerder dit jaar een wetsvoorstel neer in de Senaat om de geldigheidsduur van een hypothecaire inschrijving, die vandaag beperkt is tot 30 jaar, te verlengen tot 50 jaar. Door die verlenging zouden leningen met een langere looptijd niet meer 'herschreven' moeten worden na 30jaar, wat vandaag wel het geval is. Dat vormt een rem op de ontwikkeling van kredieten met een langere looptijd.

Voor jonge gezinnen lijkt het op het eerste gezicht een goede zaak dat alle obstakels worden weggenomen voor kredieten met looptijd van meer dan 30jaar. Want lenen met een lange looptijd lijkt voor hen vaak de enige mogelijkheid om zonder spaargeld eigenaar te kunnen worden van een eigen woning. In werkelijkheid hebben leningen met een ultralange looptijd echter ook een enkele belangrijke nadelen. We zetten ze op een rijtje


1. Lange looptijd, dure lening

Ten eerste zijn leningen met een looptijd van 25jaar of langer erg duur. En wel op twee manieren. Om te beginnen ligt de rentevoet bij deze kredieten hoger dan bij kredieten met een kortere looptijd. Bij BNP Paribas Fortis bijvoorbeeld bedraagt het tarief voor een lening met vaste rentevoet 5,50 procent als gekozen wordt voor een krediet op 20jaar. Voor een krediet op 30jaar is dat al 5,75 procent en bedraagt de looptijd 40jaar dan stijgt de rente zelfs tot 6procent.

Los van het tarief zijn langlopende leningen ook duurder omdat er gedurende een langere periode interest moet worden betaald op het ontleende kapitaal. En dat scheelt een slok op de borrel. Leen je bijvoorbeeld 200.000 euro op 20jaar tegen een vaste rente van 5,50 procent dan betaal je over de hele looptijd bekeken een bedrag van 326.496 euro af. Leen je datzelfde bedrag op 40jaar tegen een rente van 6procent dan heb je aan het einde van de rit 517.824 euro terugbetaald. In het eerste geval betaal je in het totaal 126.496 euro rente aan de bank. In het tweede geval zal je na 40jaar 317.824 euro aan rente betaald hebben. Dat is 2,5 keer zoveel.


2. Lange looptijd, amper kapitaal afgelost na 10 jaar

Leningen met een erg lange looptijd hebben ook het nadeel dat tijdens er de eerste 10jaar een verwaarloosbaar klein bedrag aan kapitaal wordt afgelost. Laat ons daar weer even ons voorbeeld bijhalen. Voor onze lening van 200.000 euro op 20jaar betaal je elke maand een vast bedrag af van 1.360,40 euro en heb je na tien jaar ongeveer 35procent van het kapitaal afgelost (73.862 euro). Dat is het spaarpotje dat je hebt opgebouwd via de aflossing van de lening.

Leen je datzelfde kapitaal op 40jaar dan betaal je per maand weliswaar iets minder af, namelijk 1.078,80 euro, maar heb je na tien jaar nog geen tiende van het kapitaal afgelost (17.024 euro). Bij een herverkoop van de woning na tien jaar zal je dus nog bijna het volledige ontleende kapitaal moeten aflossen aan de bank. Of anders gezegd: je hebt amper iets opgebouwd voor jezelf.

Vooral in een omgeving van dalende of stagnerende vastgoedprijzen is dat geen prettig perspectief. En in zo'n periode lijken we stilaan aanbeland te zijn. Nadat de vastgoedprijzen tijdens de eerste jaren van deze eeuw de pan uitswingden, stellen waarnemers op de vastgoedmarkt nu vast dat de prijzen stabiliseren.

Concreet moeten vastgoedkopers die een lening op 40jaar afsluiten er rekening mee houden dat ze de eerste 10 jaar van hun lening amper vermogen opbouwen voor zichzelf. Daartegenover staat dat ze door hun eigendomsakte al wel verantwoordelijk zijn voor de specifieke eigenaarskosten van hun huis, zoals grote herstellingswerken aan dak en ramen, onroerende voorheffing, schuldsaldoverzekering,…


3. Lange looptijden, stijgende vastgoedprijzen

Ten slotte blijkt een verlenging van de duurtijd van de woonkredieten in de praktijk ook aanleiding te geven tot een snellere stijging van de woningprijzen. 'Kredieten met een langere looptijd lijken in eerste instantie een voordeel voor jonge gezinnen en eenoudergezinnen', legt de Brusselse notaris Olivier De Clippele uit. 'Daardoor kunnen ze de afbetaling over een langere periode spreiden en wordt de aankoop haalbaar. In de praktijk vertaalt die stijgende afbetalingscapaciteit zich echter onmiddellijk in een stijging van de woningprijzen. Zo zien we in de Europese landen waar leningen met ultralange looptijden al geruime tijd gangbaar zijn, zoals Spanje, Nederland en Zwitserland, dat de woningprijzen systematisch sterker gestegen zijn dan bij ons. Die sterk stijgende woningprijzen maken het voor iets oudere mensen nog moeilijker om eigenaar te worden, omdat zij gezien hun leeftijd geen lening meer kunnen afsluiten met zo'n lange looptijd', waarschuwt de notaris.

Vanuit die bekommernis diende notaris De Clippele, tevens Brussels parlementslid, een voorstel voor decreet in dat aan de banken een bijkomende taks oplegt wanneer ze een krediet toestaan met een looptijd langer dan 30jaar. Kredieten op 40jaar zouden door deze taks niet meer rendabel zijn voor de bank.


DS, 27-11-2010 (Frida Deceunynck)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lenen op 40 jaar? 40 jaar lang elke maand een stukje aan de bank terug betalen. 40 jaar? Dat is eigenlijk de helft van een mensenleven. Hoe zijn we dan nog bezig? De helft van ons leven zijn we bezig met afbetalen voor een huis. En zoals het artikel vermeld, een oudere persoon kan geen huis meer kopen dan want die krijgt die lening niet meer vanwege zijn leeftijd. Ik vind dat niet eerlijk. Tegewoordig is het toch niet meer raar dat mensen van +- 40 jaar nog gaan scheiden. Meestal wordt dan de ene partner uit het huis uitgekocht maar dit kan niet zonder een lening meestal. Als er dan leningen zijn van 40 jaar, ja dan kan die persoon zijn huis wel vergeten want ik denk niet dat iemand zin heeft om tot zijn 80ste verjaardag af te betalen. Als je elke maand een zeker bedrag moet af betalen heb je bijna nooit de kans om nog veel te sparen. Hoe kunnen de mensen dan iets opbouwen als ze 40 jaar lang moeten afbetalen? Ik vind dit echt een absurd idee. Laat huizen betaalbaar worden, het leven is al veel te duur. Als huizen zakken in prijs hebben mensen die nu op straat leven misschien ook nog een kans om een dak boven hun hoofd te krijgen en is dat niet het belangrijkste?
Laat de overheid die taks maar invoeren zodat de banken de leningen niet meer zo lang maken. Zij verdienen hier veel te veel aan, waardoor ze grotere risico's gaan nemen en voor je het weet heb je een bankencrisis.

Banken zijn geen liefdadigheidsinstellingen. Ze worden rijk van de klant. Zoveel is duidelijk. Momenteel leven we in een materialistische maatschappij. Veel mensen hebben de gewoonte om te kijken naar de luxe van anderen en willen minstens evenveel of zelfs nog meer dan die andere.

Wanneer ik rondom mij kijk, dan merk ik dat de luxevilla's als paddestoelen uit de grond rijzen. Neen, het zijn dan geen ouderen die het geluk hadden dit neer te poten met hun spaargeld. Het zijn in negen van de tien gevallen (zeer) jonge gezinnen. Dikwijls laten ze tegelijkertijd nog de voor- en achtertuin aanleggen. Natuurlijk zullen er wel mensen zijn die er van jongsaf al warmpjes bij zitten, maar ik heb dan toch mijn bedenkingen bij diegenen die hiervoor een groot risico zijn moeten aangaan. Ik bedoel hiermee dat, wanneer je elke maand om en bij de 1300 euro moet neertellen (en sommigen zullen er hiermee nog niet komen), dan moet je er al zeer zeker van zijn dat je dit gedurende de ganse looptijd van de lening kan volhouden. Zonder zwartkijker te zijn, moet je er rekening mee houden dat er altijd iets kan gebeuren, waardoor je financieel zal moeten inleveren (bijvoorbeeld door werkloosheid, ziekte, ...). Bovendien zijn er nog bijkomende kosten, bovenop je maandelijkse aflossing. Een hypothecaire lening wordt gekoppeld aan een schuldsaldoverzekering. Onroerende voorheffing is ook een jaarlijkse last en last but not least moet je ook nog eens brandverzekering betalen. Laat ons stellen dat je de woning goed onderhoudt, dan kan je er toch niet tussenuit dat na verloop van tijd het een en het ander zal moeten vervangen worden.

Anderzijds is het goed wanneer je zorgt voor een eigen woning, zonder hierbij hoger te willen springen dan je stok lang is. Mijn ideale scenario op dit gebied is: eerst en vooral ervoor zorgen dat je een klein beginkapitaal hebt (wanneer je 100 % moet lenen is de lening ook duurder), daarna een woning kopen met een looptijd van maximum 25 jaar. In de veronderstelling dat je 25 à 30 jaar bent wanneer je de lening aangaat, dan ben je hooguit 50 jaar wanneer alles afbetaald is. Dat betekent dat je op dat moment, financieel gezien, meer armslag hebt en dat je gerust nog wat geld opzij kan zetten voor later.

Het voordeel van een eigen woning is dat dit altijd een appeltje voor de dorst is. Wanneer je maandelijks huur betaalt aan je huisbaas, dan is dat geld elke maand, zonder meer, weg. Na 40 of 50 jaar heb je nog steeds geen steen die van jou is. Je bent zelfs geen baas in je eigen (huur)woning, want voor elk gaatje dat je in de muur wil boren heb je toestemming nodig van de eigenaar. Elk jaar gaat de huur door indexaanpassing de hoogte in.
De huurprijzen zijn tegenwoordig ook niet mis.

Dus, volgens mij is een eigen baksteen ideaal, zolang je er maar voor zorgt dat die baksteen niet op je maag begint te liggen.

Was het leven maar zo gemakkelijk dat je kan zeggen dat je een lening van 20jaar aangaat.
Ik heb deze zomer een huis gekocht en geloof mij, het is niet haalbaar om een lening van 20jaar af te betalen. Daarom dat wij op 30jaar afbetalen.
Ik weet dat wij meer interest zullen betalen maar je moet nog kunnen leven ook. Zeker als je nog eens al de extra kosten moet neertellen.
Ik weet toch dat ik tot 65 ga moeten blijven werken. Dus ik heb normaal mijn lening (als alles goed gaat) op mijn 53 afbetaald. Bij dergelijke zaken moet je niet te veel stil staan of je wordt er depressief van!
Ik ben al blij dat ik een huisje gevonden heb dat ik kan betalen, want de markt is zeer duur op het moment, zeker voor startende gezinnen!

Ik ben van mening dat je voor jezelf moet uitmaken of je een lening wilt afbetalen op een tijdspanne van 40 jaar. Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn waarvoor dit een betere oplossing kan zijn. Vaak hoor je van mensen, dat de afbetaling van hun huis een (te) grote hap uit hun inkomen neemt. Als de mogelijkheid er zou zijn, om grote sommen te lenen op 40 jaar, ben ik er zeker van dat er heel wat mensen voor deze optie gaan kiezen. De extra intrest die hierbij komt kijken, weegt in sommige gevallen niet op tegen het feit dat deze mensen elke maand een beetje meer financiële ademruimte krijgen.

Ik deel de mening van Kristof. Niet iedereen verdient geld met hopen. Sommige mensen moeten het stellen met een klein inkomen, maar net het leven van die mensen moet ook draaglijk kunnen zijn. Ik vind wel dat ze er moeten voor zorgen dat er geen last op de schouders van hun naaste familie komt te liggen. Wanneer je ervoor kiest om te lenen in een tijdspanne van 40 jaar, dan moet je er wel voor zorgen dat het dan ook effectief afbetaald is. Het is voor de nabestaanden niet leuk wanneer ze met een berg schulden achter blijven. Ik heb éénmaal naar het programma "rekening in het rood" gekeken. Ze proberen mensen uit de schulden te helpen. Hierbij zie je dat sommige mensen hun rekeningen laten slingeren of hun dure auto niet weg willen doen, terwijl ze zich die auto eigenlijk niet kunnen veroorloven. Het is natuurlijk een boecht-programma, maar dit gebeurt in werkelijkheid ook. De mensen mogen die ademruimte waar Kristof het over heeft, dus niet tè groot nemen.

Daarom ben je best verantwoordelijk en neem je een schuldsaldoverzekering. Als je sterft betalen ze je lening af.
Ik heb met mijn lening een schuldsaldoverzekering MOETEN nemen en zo hoor het ook.
Ik denk dat het zelfs niet meer mogelijk is dat je zomaar hopen schulden van je ouders op je schouders krijgt, maar ik kan er ook naast zitten...

Ik denk dat we realistisch moeten zijn. In de toekomst zal het niet veel sneller kunnen. Als je een standaard woning wilt met 1 badkamer en 2 slaapkamers moet je al heel snel 150.000 - 200.000 euro neertellen. Dan heb je nog geen verbouwingen uitgevoerd. Om nog maar te zwijgen van de kost om een bouwgrond te kopen en een huis van nul op te bouwen.

Als je van nul moet beginnen (en dus geen degelijke som van thuis meekrijgt) is dit gewoon niet mogelijk zonder een lening met een afbetaling van toch al 20-30 jaar.
Wetende dat het in de toekomst waarschijnlijk niet zal verbeteren, moeten we die 40 jaar toch niet meteen veroordelen denk ik dan.

Natuurlijk houdt dit grote risico's in, maar het is gewoon zo.

Als een lening van zo'n lange duur niet mogelijk is, zal een zeer groot deel van de jeugd nu in de toekomst nooit een eigen huisje kunnen hebben.

Voor eeuwig blijven huren of op een appartement zitten is toch niet zo'n leuk vooruitzicht.

Het probleem ligt hem ook bij de mentaliteit van de jongeren vandaag.
Ik ben zelf ook nog van deze generatie, wees gerust! Niet dat ik er "fier" op ben.

Maar wij willen alles HIER, en NU. Het probleem de dag van vandaag is dat het nu eenmaal niet meer gaat. zoals ik de getallen op de voorgaande post al kon lezen spreken we gemakkelijk over bedragen van 200.000. En dan zie ik dit nog maar als een "bescheiden" woning. Wat gaan grotere gezinnen dan moeten beginnen? Betalen tot aan het pensioen? Eindelijk willen genieten van je rustige oude dag, en dan enkele jaren later is het tijd voor het rusthuis. ( Om het maar even zeer grof door te trekken)

MAAR!

Ik vrees, dat er niets anders opzit dan de lening termijnen te moeten strekken over zo'n lange periodes. Maar 40 jaar blijft een zeer lange tijd. Wat gaat er allemaal gebeuren? Blijf je samen met je partner, verlies van job? Ziektes?

Misschien is dat dan wel de ideale manier van lenen. Moest het gezin maar op één loon terugvallen, dat men tenminste de woning niet verliest.

__________________
Pain Is Only Temporary, Pride Is Forever.

Semper Fidelis