19/03/17

Vandaag is Dag van de Zorg, maar voor sp.a-voorzitter John Crombez valt er weinig te vieren rond die zorg. Hij ziet de kwaliteit van de Vlaamse zorg afbrokkelen, en wijst in een gesprek met De Zondag Vlaams Welzijnsminister Jo Vandeurzen als schuldige aan.

Op uw Facebookpagina schreef u vorige maand: "Elk greintje menselijkheid is verdwenen in de zorg." Is het zo erg gesteld?

Ja, absoluut. Ik praat veel met mensen uit de sector en ik stel vast dat de Vlaamse zorg niet meer het kwaliteitsniveau haalt dat menswaardig is. Een vrouw van negentig moet elke dag de bus nemen naar het rusthuis om haar man eten te geven. Het personeel heeft alleen tijd om eten op tafel te zetten. Jordy, een jongen van negentien, sterft in een tentje. Andere jongeren zeggen mij dat zij wel eens de volgende zouden kunnen zijn. En dat gaat niet over enkelingen. Of het voorbeeld van deze week. Een jongen van acht die sterft van verwaarlozing, terwijl zijn school had gewaarschuwd voor een problematische thuissituatie. Toch woonde die jongen nog steeds bij zijn moeder. Echt waar: ons zorgbeleid leidt tot grote drama's.

Wijst u Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) met de vinger?

Ja, natuurlijk. Hij, en de hele Vlaamse regering, zijn verantwoordelijk. Vandeurzen is bekaaid uit de regeringsonderhandelingen gekomen. Men maakt komaf met het normale groeitraject van de middelen voor Welzijn. Dat betekent: minder investeringen. Dan krijg je die drama's.

Vandeurzen kan niet uitvoeren wat hij wil. Hij staat onder druk van N-VA dat sinds 2010 extreemrechts is wat zorg betreft. Altijd maar besparen. En ik denk zelfs dat hij dat ook beseft. De sluipende privatisering onder het mom 'vermaatschappelijking' is een regelrechte ramp. Dit neigt naar het Amerikaans model. Betaalbare en kwaliteitsvolle zorg is voor SP.A een absolute kerntaak van een overheid. Helaas brokkelt zowel de kwaliteit als de betaalbaarheid snel af in Vlaanderen.

Opvallend is de harde kritiek van alle kanten op Vandeurzens paradepaardje, de persoonsvolgende financiering in de gehandicaptenzorg. Voortaan gaat het budget naar de mensen, en niet naar de voorzieningen. Uw partij heeft dat mee goedgekeurd.


Dat klopt. En dat principe is ook goed: mensen met een beperking moeten zelf hun leven kunnen organiseren. Maar in december bleek dat er niet genoeg middelen waren om dat al in te voeren. Iedereen was het daarover eens: ouders, instellingen, de mensen zelf, noem maar op. Als het ingevoerd zou worden, zouden er drama's volgen. Vandeurzen trok zich niets aan van de kritiek, en voerde het systeem wél door in januari.

Gevolg: de ene krijgt een budget, de andere krijgt niets. Ander gevolg: instellingen moeten overgaan tot collectief ontslag. Die vijftig ontslagen bij ADO Icarus, dat is maar een voorproefje van wat nog komt, hé. De instellingen weten het ook niet meer: gaan we wel nog genoeg mensen vinden met budget om de werking te financieren? Niets is erger dan een goed idee dat helemaal verkloot wordt. En dat is met dit systeem het geval.

Bron:Belga -> Knack

Eigen mening:

Ik vind dat John Crombez wel harde woorden gebruikt. Ik ben het niet eens met de uitspraak 'elk greintje menselijkheid is verdwenen in de zorg'. Er zijn nog steeds erg veel verzorgers die het voor de mensen zelf doen. Ik ben nog steeds dankbaar dat de zorgsector bestaat. Uiteraard zijn de zaken die hij aanhaalt een goed knooppunt om van te vertrekken. Dat sommige instellingen moeten overgaan tot collectief ontslag daar waar andere de middelen wél krijgen is ronduit oneerlijk. Dat de gehandicapten nu zelf geld krijgen en niet de instellingen vind ik ook een goed idee. Zo kunnen ze zelf hun portefeuille beheren en eigen keuzes maken wat betreft hun zorg. Elke mens heeft zijn eigen noden, hier wordt dus duidelijk op ingespeeld. Er wordt minder budget voorzien, je kan natuurlijk niet op elk vlak méér geld investeren en tegelijkertijd het begrotingstekort wegwerken. Het moet ergens van komen.