Ouders en leerkrachten wijzen op problematische effecten van Crevits' maatregel

Wanneer binnen drie weken het schooljaar eindigt, zullen veel leerlingen van een gewone school naar het buitengewoon onderwijs overgestapt zijn. Het M-decreet krijgt kritiek: leerkrachten en ouders trekken aan de alarmbel. "Voor sommige kinderen is dit een traumatiserende ervaring."

"Als de school faalt, kun je als ouder alleen maar toekijken hoe het misloopt", zegt Anja Verduin. De alleenstaande moeder heeft drie zonen van wie de jongste door het M-decreet van Crevits noodgedwongen in het gewoon onderwijs zit. "Hij heeft veel individuele begeleiding nodig", zegt de bezorgde moeder. Haar zoon heeft onder meer dyslexie en dyscalculie, maar uitleggen wat het verschil tussen de d en de b is, doet de school niet. "Mijn kind wil ook een keer winnen bij wedstrijdjes snellezen en rekenen, maar dat kan hij niet."

Sinds het M-decreet inging in september 2015 moeten kinderen eerst naar het gewone onderwijs voordat het buitengewoon onderwijs een optie is. De achterliggende gedacht is een inclusief schoolsysteem. En hoewel dat voor sommige kinderen blijkt te werken, is het voor anderen een traumatiserende ervaring.

"We weten niet goed wat er aan de hand is", vertelt Annemie Pupe. Haar zoon van 15 gaat in Leuven naar de school Windekind. "Klassen worden groter, therapieën vallen weg en ouders blijven in het ongewisse", vertelt de moeder. Ze begon de website www.inclusiefbuitengewoon.be waarop ze informatie verzamelt over het M-decreet. Pupe voelt zich machteloos. "In het kader van inclusie moeten er zo veel mogelijk kinderen mee met het gewoon onderwijs, maar op die manier bloedt het buitengewoon onderwijs dood", aldus Pupe.

Terwijl de zomervakantie nog maar drie weken op zich laat wachten, is de ontgoocheling onder ouders en leerkrachten groot. "In 25 jaar tijd heb ik nog nooit zo'n chaotisch einde van het jaar gezien", zegt Mike Verhaeghe, leerkracht in het buitengewoon secundair onderwijs. Verhaeghe ziet per jaar een aantal kinderen naar zijn school 'terugkomen'. Ze moesten het eerst proberen in het gewone onderwijs, om erachter te komen dat het echt niet gaat. Pas dan volgt het attest om naar het buitengewoon onderwijs te mogen. "Kinderen moeten falen om hulp te krijgen. Het effect daarvan is niet te onderschatten. Faalangst tot en met", zegt Verhaeghe gefrustreerd.

Soms duurt het meer dan een jaar voordat een kind de juiste attesten heeft om de overstap te mogen maken naar het buitengewoon onderwijs. Die periode is funest voor de ontwikkeling van het kind volgens de leraar. "Emotioneel heeft die tijd een enorme impact op een kind. Voortdurend falen, slechte examenresultaten, problemen thuis en spijbelen... allemaal problemen die worden veroorzaakt als een kind te laat wordt geholpen."

Toch zijn er ook positieve reacties op het M-decreet. Iemand die wel in het M-decreet gelooft, is Sandra Van Huffen, moeder van drie zonen die GON-begeleiding (geïntegreerd onderwijs) krijgen. "Het ideaal is goed, en ik kan me zeker vinden in een paar principes, maar de manier waarop de minister dit concept de keel toeknijpt door veel te snel te gaan, met te weinig budget en visie, dat werkt niet", zegt Van Huffen. "In een andere beroepsgroep zouden er al betogingen zijn geweest over het M-decreet, maar in het onderwijs is iedereen braaf. Leerkrachten vinden dat de kinderen voorgaan en willen daarom niet staken, directies staan onder druk en ouders willen alleen maar hun kinderen helpen... dat geeft de minister vrije baan."
Van Huffen maakt zich zorgen over de toekomst van haar kinderen. Haar jongens volgen gewoon onderwijs, maar krijgen wel GON-begeleiding. Het is onzeker hoe de begeleiding van haar kinderen de komende jaren zal worden ingevuld.

Die onduidelijkheid jaagt zowel leerkrachten als ouders schrik aan. Hebben ze in september nog wel een job? Krijgen ze ineens een hele rist kinderen in de klas die extra begeleiding nodig hebben? Of krijgt hun kind nog wel de begeleiding die het nodig heeft? Het zijn vragen waar niemand een antwoord op lijkt te hebben. En dat terwijl het schooljaar nog maar drie weken te gaan heeft.

"Ik heb me nog nooit zo onprofessioneel gevoeld", zegt zorgcoördinator Sofie Baert. "Ik kan ouders geen duidelijkheid geven. We hopen maar dat er volgend jaar nog ondersteuning is." Haar school was dit jaar goed voorbereid op het M-decreet en Baert kijkt dan ook tevreden terug op de afgelopen maanden. "We hebben een heel zorgplan geschreven en ik probeer sterk in kaart te brengen wat er gebeurt in alle klassen. Als een kindje beter werkt met een koptelefoon op, dan schrijf ik dat op", aldus Baert.

Toch gaat volgens de zorgcoördinator nog niet alles van een leien dakje. "Het moet allemaal halsoverkop in een korte periode. Als nu een GON-leerkracht wegvalt, mist een kind een uurtje begeleiding per week. Dat lijkt niet veel, maar voor zo'n kind is het echt een verlies", zegt Baert. Ze begon de Facebook-pagina 'M-decreet: zorgen om het kind', waar ze een platform biedt voor ouders om hun zorgen te delen. Ruim vijfduizend mensen volgen de pagina en delen regelmatig hun ideeën. "Ook al gaat het bij onze school wel goed, ik weet dat het voor velen nog heel lastig is. Ik heb de pagina opgericht zodat ik signalen zie en verhalen hoor van anderen."

Schrijnende verhalen

Signalen zijn er genoeg. Bij velen overheerst de angst. Leraars spreken zich liever niet uit over het M-decreet, omdat ze bang zijn hun job te verliezen, en ouders zijn bang voor de reacties van hun omgeving. Dat is jammer, zegt een leraar uit het buitengewoon lager onderwijs. "Door het M-decreet is het een lijdensweg geworden voor ouders om hun kind hier te krijgen", getuigt de leraar anoniem.

Toch zijn er kinderen voor wie het M-decreet juist heel goed uitpakte. Een moeder getuigt anoniem hoe haar zoontje van negen alle tests moest doorlopen om naar het buitengewoon onderwijs te gaan. Daaruit bleek dat het kind die overstap niet nodig had. Zijn probleem zou met wat medicatie verholpen zijn. "Het is eigenlijk onze redding geweest. Anders had hij nu op de verkeerde plek gezeten", vertelt de opgeluchte moeder.

Het is de ietwat romantische uitleg van het M-decreet. Het moet een decreet zijn dat de noden van het kind blootlegt, nog voor de keuze voor buitengewoon onderwijs wordt gemaakt. Maar er staan heel wat schrijnende verhalen van ouders wiens kind het zelfvertrouwen heeft verloren, tegenover. Toch hebben alle verhalen een ding met elkaar gemeen: een grote vraag naar duidelijkheid. En dat drie weken voor de grote vakantie begint.

Bron: De Morgen, 08.06.2017
http://www.demorgen.be/binnenland/-...angst-b4ddd640/

Eigen mening:
Ik vind het zeer erg dit verhaal te lezen. Het is voor kinderen natuurlijk beter in een klas te zitten waar de leerstof aansluit bij hun zone van naaste ontwikkeling; dat wat ze net nog niet kunnen. Het feit dat de jongen (waar eerst over gesproken wordt) nooit een succeservaring heeft, kan er voor zorgen dat hij naar de toekomst toe de moed volledig laat hangen en hierdoor schoolmoe wordt, een negatief zelfbeeld krijgt, …

Of ik dan tegen het M-decreet ben? Neen, zolang men vanuit de school uit de kinderen en jongeren dusdanig kan stimuleren, betrekken bij de les en er voor zorgen dat ze zich goed voelen door hen ook succeservaringen te laten kennen.

Ik kan er inkomen dat de stap naar het reguliere onderwijs voor (ouders van) kinderen angstvallig kan zijn. In theorie is het een mooi gegeven, maar de aanpak kan mooi op papier staan, terwijl de uitvoering ervan “in het honderd” loopt. Zo’n dingen weten we pas tijdens het uitvoeren of achteraf.
“Kinderen moeten falen om hulp te krijgen” bevestigt nogmaals het nut van differentiëren en werken in de zone van naaste ontwikkeling. Een kind hoeft niet te falen als het werkt in deze zone. Hoe men net deze zone per kind moet/zal bepalen, weet ik niet. Op elk “vlak” is deze namelijk anders. Ik veronderstel “gewoon-door-te-doen” zien waar kinderen staan...