Middenklasse betaalt de rekening
Emmanuel Vanbrussel − 21/11/12, 07u05
De aangekondigde begrotingsmaatregelen hebben een grote impact op een doorsnee-tweeverdienersgezin, zowel in het loonzakje als in de spaarpot.
• Enige structurele maatregel lijkt verarming van werkenden
Bij je baas aankloppen voor opslag, wordt in theorie nutteloos. De federale regering maakt van loonmatiging een prioriteit. Concreet zullen de lonen de komende twee jaar niet sneller mogen stijgen dan de index, plus baremieke verhogingen. De koopkracht blijft daardoor beschermd, maar daar komt niets bovenop. De regering wil toezien op 'elke collectieve of individuele arbeidsovereenkomst'. De bedoeling is dat de Belgische lonen de komende twee jaar trager stijgen dan die in de buurlanden, zodat onze bedrijven hun loonkostenhandicap gedeeltelijk kunnen wegwerken.

Ook de spaar- en beleggingsportefeuille van de middenklasse komt in het vizier. De federale regering trekt de roerende voorheffing op van 21 tot 25 procent, wat neerkomt op een belastingverhoging voor courante spaarproducten als kasbons en obligaties. Ook populaire verzekeringsformules als Tak21 en Tak23 worden voortaan zwaarder belast. "Dat zal een impact hebben op de burgers, ik wil daar niet flauw over doen", verklaarde minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V). Voor het spaarboekje verandert er niets. Dat blijft veruit het populairste spaarproduct, maar brengt door de historisch lage rente vrijwel niets op.

"Het gaat om een verschuiving van de lasten van arbeid naar kapitaal", verdedigde zowel Vanackere als vicepremier Alexander De Croo (Open Vld) de hogere lasten. Die stelling werd door de oppositie, zowel rechts als links van het politieke spectrum betwist. "Knip- en plakwerk dat vooral de Vlaamse spaarder treft", is het oordeel van N-VA. Kamerfractieleider Jan Jambon: "De Vlaamse spaarder verarmt: hij krijgt nauwelijks rente, maar hij moet er wel meer belastingen op betalen. De Vlaamse middenklasse moet het dus ontgelden."

"De enige structurele maatregel lijkt wel de verarming van de werkenden en de middenklasse. De superrijken ontspringen de dans", klinkt het zowel bij Groen als bij PVDA. Zij hekelen het feit dat er van een vermogensbelasting geen sprake is. De regering bergt ook alle plannen op om de spaarrekeningen of andere beleggingen per gezin op te lijsten, wat de aanzet kon zijn tot een vermogenskadaster.

Ook academici betreuren de focus op de middenklasse. "Het is pijnlijk om nogmaals te moeten vaststellen dat de regering in de zoektocht naar extra middelen haar pijlen voornamelijk heeft gericht op de productieve laag van de bevolking en dit probeert te verkopen als een positief verhaal", schrijft fiscaal expert Michel Maus (VUB) in een opiniestuk in deze krant.

Net gisteren raakte bekend dat het consumentenvertrouwen van de Belgische gezinnen bijna zo laag staat als bij het historische dieptepunt tijdens de bankencrisis van 2008.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/W...-rekening.dhtml

Eigen mening:
In het artikel wordt aangehaald dat de lonen niet sneller mogen stijgen dan de index en baremieke verhogingen (m.b.t. de loonschaal). De hoop dat er dus een loonsverhoging in het verschiet lag, wordt meteen in de grond geboord. Deze maatregel is misschien wel nodig, omdat in België de loonkosten nu eenmaal een hele hap uit het budget nemen van de ondernemer. Dit komt de concurrentie kracht van België ten opzichte van de buurlanden niet ten goede. Dit is echter toch wel belangrijk als België economisch sterk wilt staan. Vervolgens wordt de roerende voorheffing op spaar-en beleggingsfondsen verhoogd, namelijk van 21% naar 25%. Hieruit volgt dat de kasbons, obligaties en verzekeringsformules minder gaan opbrengen doordat ze zwaarder belast worden. De spaarrekening blijft hetzelfde, maar hier zit je dan weer met extreem lage rentes. Al het geld dat je op een spaarrekening plaatst, brengt amper nog iets op, dus kan je het misschien beter uitgeven en zo de economie op gang houden. Je kan concluderen dat er over rentes nauwelijks sprake, maar dat je wel meer belastingen mag betalen. Men haalt aan dat er een verschuiving heeft plaats gevonden van de lasten op arbeid naar de lasten op kapitaal, maar laten we eerlijk wezen, de middenklasse en de werkenden worden voornamelijk getroffen. Het geld dat ze opzij zetten brengen nauwelijks nog iets op, maar de belastingen die ze ervoor moeten betalen stijgen dan weer wel. Dit heeft op het budget van een middenklasser of arbeider een grote impact volgens mij. Naar mijn mening had men de vermogensbelasting toch moeten invoeren, zo hadden ze nog een middel om de begroting op punt te stellen. Het lijkt echter of België schrik heeft om de superrijken te belasten. Dat het consumentenvertrouwen daalt, is niet meer dan logisch. In wat zouden wij als consument nog vertrouwen moeten hebben? De economie doet het niet super en er sneuvelen dagelijks vele jobs. Later zal blijken of de verschuiving van lasten op arbeid naar kapitaal effectief gaat renderen.

De middenklasse is de grootste groep en wanneer je deze groep het hardst wil treffen zal je inderdaad een brede verdeling hebben van waar deze inkomsten komen. Toch is het blijkbaar altijd diezelfde middenklasse die moet opdraaien. Net als Evy denk ik dat de Belgische regering bang is om de superrijken te belasten, maar misschien moeten de heren ministers een nadenken: je kan een kei zijn vel niet afstropen. Als je altijd in hetzelfde vijvertje blijft vissen, is er binnenkort niets meer om nog binnen te halen.