Er is grote woede ontstaan in ‘Gidsland Nederland’, nu enkele zeer prominente mensen de ultraconservatieve Verklaring van Nashville hebben gesteund. Onder hen vier medewerkers van de Vrije Universiteit van Amsterdam, ruim 200 orthodox-protestantse kerkleiders met veel invloed in de Nederlandse ‘Bible Belt’, en de politicus Kees van der Staaij. Hij is leider van de kleine Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) die een paar zitjes heeft in het parlement. De grotere ChristenUnie nam afstand van de tekst. Maar ondertussen belooft het gerecht te onderzoeken of de Nashville-verklaring vervolgbaar is. Minister van Onderwijs en Emancipatie Ingrid van Engelshoven noemt het een stap terug in de tijd. Bij de ondertekenaars zit geen enkele vrouw.

Wat staat in de tekst?

Amerikaanse Evangelische christenen stelden in 2017 de Nashville-verklaring over ‘Bijbelse seksualiteit’ op. De Engelse versie (14 artikels) is sindsdien ondertekend door 22.000 mensen. Dit is de eerste Nederlandse vertaling.

De tekst is tegen het homohuwelijk (artikel 1). Volgens artikel 6 en 7 gaan ‘transgenders die actief van geslacht willen wisselen’, of ‘holebi’s die zich positioneren als holebi’, in tegen de Goddelijke ordening. Hen wordt geadviseerd om ‘rein te blijven’ of ‘hun biologisch geslacht te aanvaarden’. Want, zo stelt een Nederlands pastoraal ‘naschrift’ dat in de originele Amerikaanse tekst ontbrak: ‘strijd tegen de zonde betekent altijd zelfverloochening.’

Komen alleen holebi’s en transgenders in het vizier?

Neen, ieder mens die seks heeft, valt onder de kerkelijke dogma’s. Artikel negen stelt dat seks buiten het huwelijk een zonde is. Voor strenge christenen is dat een reden om wetenschappelijke, neutrale voorlichting over seks op scholen te vuur en te zwaard te bekampen. Ouders in Canada en de VS zijn heel actief in die strijd. Nochtans toont wetenschappelijk onderzoek aan dat jongeren die alleen over onthouding leren, niet geneigd zijn om seks te laten, laat staan dat ze veilige keuzes kunnen maken.

Artikel 4 zegt dan weer dat de verschillen tussen man en vrouw door God gewild en onveranderlijk zijn. Wat de oorspronkelijke tekstschrijvers bedoelen, is dat vrouwen niet dezelfde rollen als mannen hebben. Volgens die ‘Bijbelse’ interpretatie moet een vrouw gedwee naar haar vader of echtgenoot luisteren, kan ze geen leiderschap opnemen en hoort ze vooral thuis aan de haard. Opnieuw druist die opvatting in tegen de seculiere of wetenschappelijke inzichten over geslachtsverschillen. Volgens Psychology Today verschillen tussen de geslachten vaak alleen wetenschappelijk vast te stellen op groepsniveau. Mannen en vrouwen zijn niet individueel tegengesteld aan elkaar op alle mogelijke vlakken, laat staan dat hun sociale rollen vastgeroest zijn.

Nederlandse media noemen de tekst vaak homofoob en transfoob. Dat is niet 100 procent correct. De tekst zegt expliciet dat die mensen deel zijn van de kerk én dat God hen kan redden. ‘Nashville’ is in feite vooral virulent antiseculier en antifeministisch. ‘Ieder mens is God volkomen toewijding verschuldigd’, zegt de verklaring. Wat het betekent om een man of een vrouw te zijn is ‘geen individuele keuze’.

Maakt deze tekst iets uit?

Dat een kleine partij met onwankelbare standpunten Nashville promoot, hoeft niet te verrassen. Maar een vrijblijvend gedachtenballonnetje is dit toch niet. De verklaring is opgevat als een keerpunt in een cultuurstrijd, waarin christenen zichzelf moeten wapenen tegen de seculiere tijden. De tijd van discussie en afwijkende meningen is daarin voorbij (‘artikel 10: WIJ ONTKENNEN dat de goedkeuring van homoseksuele onreinheid of transgenderisme een moreel neutrale zaak is, waarover getrouwe christenen onderling van mening mogen verschillen’). Een nieuwe strijdbaarheid dus, ook al is het dan bij een minderheid.

‘We zien een verhoogde activiteit van ultraconservatieven op sociale media’, zegt Neil Datta, directeur van het European Forum for Population en auteur van een rapport over ultrareactionair rechts in Europa. ‘Op die manier kunnen zelfs minder gangbare ideeën meer verspreiding krijgen. De Nederlandse evangelische christenen zijn ook internationaal erg actief.’

Vorig jaar ontstond al ophef omdat de Bijbelse ‘Stichting Siriz’ overheidssubsidies kreeg voor het aanbieden van ‘zwangerschapsbegeleiding’. In feite is Siriz streng anti-abortus en gaf het wetenschappelijk incorrecte informatie. Het is dus niet zo dat streng christelijke visies op seksualiteit geen praktische gevolgen hebben in Nederland.

Bron: De Standaard (plus-artikel)
Datum: 07/01/2019