Blauwe ogen, gebroken ribben en stoelen die door de lucht vliegen. Voor het personeel van de Gentse buso-school en zorginstelling Sint-Jozef is het dagelijkse kost. ‘De maat is vol’, klinkt het. ‘We eisen meer personeel.’ De christelijke vakbond LBC-NVK hield gisteren een sensibiliseringsactie.

Al in het eerste jaar dat lerares lager onderwijs Tineke De Braekeleer lesgaf op Sint-Jozef kreeg ze te maken met agressie van leerlingen.

‘Ik liep enkele gebroken ribben en een gescheurd trommelvlies op na een aanvaring met een leerling. In zijn woede had hij een keiharde boks gegeven op mijn oor. En dat was niet de laatste keer dat ik fysiek werd aangevallen in de klas. Leerkrachten met een blauw oog zijn hier geen uitzondering.’

Ook opvoeder Pierre Degroote moest al enkele vuistslagen en schoppen incasseren. ‘Ze hebben al met stoelen naar mijn hoofd gesmeten en me in het gezicht gespuwd’, zegt hij. ‘Zoiets kruipt onder je vel. Geen wonder dat jonge collega’s na een paar jaar afhaken. Dit gaat te ver.’

Arbeidsongevallen

Voor het personeel van campus Sint-Jozef in de Ebergiste De Deynestraat, waar kinderen met autisme en een lichte tot ernstige verstandelijke beperking terechtkunnen voor onderwijs en opvang, is de maat vol. Steeds vaker worden ze geconfronteerd met agressieve jongeren.

De cijfers leggen de vinger op de wonde: het voorbije jaar werden op de site van Sint-Jozef tweehonderd arbeidsongevallen opgetekend, waarvan meer dan de helft te wijten aan agressie door een leerling of bewoner.

Elke week politie

De vakbond noemt dat cijfer nog maar het topje van de ijsberg.

‘Er zijn ook heel wat gevallen van psychische en verbale agressie die niet worden gemeld’, zegt secretaris Piet Van de Walle. ‘Elke dag wordt hier wel een leerkracht aangevallen, en elke week staat de politie aan de deur voor een interventie. De agressie stijgt jaar na jaar. De reden? Veranderingen in de maatschappij - de steeds complexere thuissituatie van leerlingen bijvoorbeeld - maar ook een nijpend personeelstekort. Eigenlijk draait deze campus met minstens dertig mensen te weinig.’

Van de Walle wijst op een historisch gegroeid tekort door een personeelsstop in de jaren tachtig. Dat die zich vandaag nog altijd doet voelen, blijkt uit de open brief die de personeelsleden vorig jaar naar minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) en minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) verstuurden.

‘Door een structureel personeelstekort worden de vormen van agressie alsmaar erger. Slaan, schoppen, krabben, bijten, spuwen, bedreigingen met een schaar, een mes, … We hebben het allemaal al gehad’, klinkt het.

Bang

De bekommernissen leven ook bij de ouders. ‘Laatst was mijn dochter zo wild dat de andere kinderen bang werden van haar’, zegt Sonja Saeys, voorzitter van de oudervereniging en mama van Jelle (18). ‘Ze heeft een matige verstandelijke beperking, autisme en epilepsie. Soms wordt ze boos en gooit ze zichzelf op de grond. Daar sta je dan als enige opvoedster voor de hele groep. We zijn hier niet met objecten bezig, maar met kinderen.’

Bron: De Standaard, 20/02/18
Geraadpleegd via http://www.standaard.be/cnt/dmf20180220_03367674

Eigen mening:
Zoals in het artikel wordt vermeld, worden leerkrachten steeds vaker geconfronteerd met agressieve leerlingen. Jongeren in het BuO kunnen agressief uit de hoek komen en hier kan niet gepast op gereageerd worden.
Het is niet meer dan normaal dat jongeren met opgekropte frustraties en woede zitten. Wanneer dit niet goed wordt aangepakt kan dit uitbarsten, wat ook normaal is. Het is alleen spijtig dat, voornamelijk door een personeelstekort en de veranderende thuissituaties, het meer en meer gebeurt. Jongeren zouden zich niet onveilig horen te voelen vanwege hun klasgenoten (omdat ze een uitbarsting hebben). Ook zouden jongeren moeten kunnen rekenen op de leerkracht dat hij/haar, het kind kan helpen wanneer ze deze woede voelen opkomen.

Ik vind het een goed idee dat ze nog meer sensibiliseringacties zijn gestart. Mensen horen op de hoogte te zijn van het 'probleem', zodat er ook genoeg steun kan komen. Het is hopen dat hier snel verandering in komt, en dat er meer personeel wordt aangenomen/zich aanbiedt.
De taboe rond de job als leerkracht in het BuO moet weggaan. Het is prachtig als leerkrachten dit doen, maar zolang deze tak van de job alleen maar in de krant wordt vermeld wanneer er iets 'slecht' aan de gang is, zal hier nooit genoeg interesse in komen.