Volgens de Verenigde Naties zijn er minstens 2.700 kinderen bij de 8.000 mensen die geëvacueerd mochten worden uit Aleppo. Maar hoewel er al meerdere bussen vertrokken uit de Syrische stad, blijven nog steeds honderden burgers achter in de bezette stad.
De Syrische regering en de rebellengroeperingen onderhandelen op dit moment over een akkoord dat de evacuatie van Oost-Aleppo nieuw leven moet inblazen. Daaraan was gisteren een einde gekomen, nadat pro-regeringspartijen eisten dat ook twee door opstandelingen bezette dorpen geëvacueerd zouden worden en het staakt-het-vuren geschonden werd.

'Aleppo is een synoniem geworden voor de hel', zei secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon.

Amerikaans president Barack Obama zei op zijn beurt: 'De wereld kijkt in horror toe hoe het Syrische regime met haar Russische en Iraanse bondgenoten tekeergaat in Aleppo. Op lange termijn behalen we misschien wel tactische overwinningen, maar die slachtpartijen moeten stoppen.'

'Gestopt met huilen'

Op beelden van Channel 4 News (onderaan dit artikel) is te zien hoe een peuter, Aya genaamd, in een van de laatste ziekenhuizen van Aleppo zit. Rondom haar wordt er gehuild, in het ziekenhuis weerklinkt geschreeuw. Aya lijkt ook te willen huilen, maar opvallend: de peuter huilt niet.

Een vriendin van haar moeder, Um Fatima, is de enige overlevende van drie families van wie het appartementsblok werd verwoest door Russische of Syrische bommen. De families waren aan het slapen toen de bom gedropt werd, zegt Fatima. 'Al mijn kinderen zijn gestorven', huilt ze.

'De kinderen in Aleppo zijn zo getraumatiseerd dat ze niet meer huilen'
Mahmoud met zijn dode broertje Ishmael
Twee andere jonge kinderen worden het ziekenhuis binnengebracht. Ze hebben gehuild. Dat kan je zien aan de donkere vlekken onder hun ogen. Maar ook zij huilen niet meer. Samen met een verpleegster zoeken ze naar hun ouders, zonder enige zekerheid dat die nog in leven zijn.


Datum: 17/12/2016
Bron:http://www.standaard.be/cnt/dmf20161217_02632037
Mening:
Ik snap niet dat er niemand in de wereld is die deze gruwel kan stoppen. Wat moet er van deze kinderen in de toekomst worden? De meeste zullen wees zijn of voor heel hun leven getraumatiseerd. Zij zullen niet meer normaal kunnen functioneren. Ik denk dat de wereld moet zich realiseren dat dit wel misschien een groter probleem gaat worden dan de oorlog zelf.

Twee weken geleden zag ik een reportage over het leven in Aleppo. Er werden enkele mensen geïnterviewd die het niet zagen zitten hun stad te verlaten. Na het bekijken van de reportage, zat ik echt in een tweestrijd. Enerzijds begrijp ik deze mensen wel. Aleppo is hun thuis, ze zijn er opgegroeid. Bovendien weten ze niet waar ze terechtkomen als ze beslissen om te vluchten. Anderzijds begrijp ik deze mensen totaal niet, is hun leven hen dan minder dierbaar dan de plaats waar ze opgegroeid zijn? Want op dit moment zijn ze totaal niet zeker van hun leven wanneer ze in Aleppo blijven. Bovendien vind ik het heel moeilijk om me in te beelden wat ik zou kiezen in hun situatie, want deze situatie is zou gruwelijk dat ik me ze gewoonweg niet kan inbeelden ...