Leif-artsen die een tweede, wettelijk verplicht, advies geven bij euthanasie, zullen daar voortaan een vergoeding voor krijgen. Dat bericht De Morgen dinsdag.

Patiënten die euthanasie aanvragen, mogen daarvoor niet alleen aankloppen bij hun behandelende arts. De wet bepaalt dat die steeds een advies moet vragen aan een collega. Bij niet-terminale patiënten moet zelfs een derde geneesheer betrokken worden.

Voor deze bijkomende medische consults wordt vaak een beroep gedaan op Leif-artsen (Leif staat voor Levenseinde InformatieForum). Alleen: deze groep artsen wacht al sinds 2007, toen ze met de ziekenfondsen tot een overeenkomst kwamen, op een vergoeding. Dat komt omdat het koninklijk besluit, dat de terugbetaling zou regelen, werd tegengehouden door diverse groepen, onder wie vier artsen. Zij dienden bij de Raad van State een bezwaarschrift in.

'Dat verzet is vorige week verworpen', aldus Ri De Ridder, directeur-generaal geneeskundige verzorging van het Riziv. Volgens De Ridder kan de terugbetaling nu eindelijk georganiseerd worden.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20141209_01419586 09/12/2014

Eigen mening:Euthanasie is ook een van de vele ethische kwesties. Ik vind het goed dat mensen, die ongeneeslijk ziek zijn of veel pijn lijden, hun leven kunnen beëindigen. Natuurlijk moet hier goed over nagedacht worden en vind ik het dus niet slecht dat de patiënt naar een andere arts gaat voor advies. Waar ik nog over twijfel is de leeftijd. Vanaf welke leeftijd kan iemand beslissen om zijn leven te beëindigen? In hoeverre is een kind hiertoe in staat? Als een kind enorm veel pijn lijdt en geen uitweg ziet, wie beslist er dan voor euthanasie? Is het het kind zelf of de ouders? Want de ouders van het kind voelen die pijn niet fysiek. Ik vind euthanasie een mooie vorm van levensbeëindiging, voor de mensen die veel pijn lijden en geen uitweg zien, maar vanaf welke leeftijd een mens in staat is om dit te beslissen, hier blijf ik mij vragen bij stellen.

Ik kan mij volledig vinden in de mening van Maike. Ik vind het goed dat er eindelijk schot in de zaak betreffende de euthanasiewet komt. Sommige mensen zien inderdaad geen uitweg meer door de lange lijdensweg die ze moeten afleggen of afgelegd hebben. Ik vind het dan ook niet meer dan juist dat ze beslissen om op deze manier een einde te maken aan die lijdensweg. Wat euthanasie bij kinderen betreft, daar ben ik ook voorstander van. Maar net zoals Maike zegt, weet ik niet vanaf welke leeftijd iemand instaat is om dergelijke beslissing voor zichzelf te kunnen nemen. Ouders hierover laten meebeslissen is denk ik ook niet altijd de juiste oplossing.

Vorige week heeft er hier, in Geel, een verkeersongeval plaatsgevonden waarbij een 14 jarig meisje, een uur na het ongeval, aan haar verwondingen overleden is. Alle organen in de buik van het meisje waren aangetast, waardoor ze volledig leeggebloed is. De dokters vertelden de ouders van het meisje dat ALS ze er zou doorgekomen zijn, ze voor de rest van haar leven niet veel meer zou kunnen. De ouders vonden dat de dokters meer moeite hadden moeten doen, omdat ze hun dochter niet kwijt wilden. Maar wat zou het meisje zelf gewild hebben? Dat is iets wat we nooit zullen weten denk ik. Maar ik kan me voorstellen dat wanneer ik zoiets zou meemaken ik zelf zou beslissen dat het voor mij niet meer hoeft. Ik zou het psychisch niet aankunnen de rest van mijn leven in bed te moeten doorbrengen. Ik snap best dat je als ouder je kind niet wil afgeven, maar ergens moet je jezelf dan ook kunnen plaatsen in het perspectief van het kind, vind ik. Hoe moeilijk dat misschien ook is.

Over de euthanasiewet bij kinderen zijn verschillende standpunten. Ik zou echter wel niet weten waarom een volwassen persoon, die bv. terminaal is, wel gebruik zou mogen maken van euthanasie en een kind dat bv. voor de rest van zijn leven in bed moet blijven door een ongeval dit niet mag. Iedereen moet naar mijn mening dezelfde rechten hebben. Natuurlijk is de grote vraag vanaf welke leeftijd kinderen hiertoe zelf instaat zijn en in hoeverre ouders hierover kunnen beslissen.