Wie te maken heeft met verkrachting, wil dat verhaal vaak maar één keer vertellen. Een centraal aanspreekpunt voor medische, psychologische en politionele begeleiding moet helpen.

Elke dag dienen gemiddeld acht mensen een klacht in bij de politie voor verkrachting, en twaalf voor aanranding van de eerbaarheid. De recentste cijfers dateren uit 2012 en 2013 en er zijn geen aanwijzingen dat er sindsdien veel vooruitgang is geboekt. Recentelijk bleek ook nog dat slechts 4 procent van die klachten leidt tot een effectieve veroordeling. Daarmee behoort ons land tot de 7 slechtst scorende Europese landen. Bovendien doet volgens de Veiligheidsmonitor maar 10 procent van alle slachtoffers een aangifte. Daarbij stuiten ze vaak op gebrekkige doorverwijzing of soms zelfs onbegrip.

Complexe gevolgen
Om die drempels weg te werken komen er nu ook in ons land multidisciplinaire Centra Seksueel Geweld. Daar kan een slachtoffer één keer het verhaal doen bij een gespecialiseerde hulpverlener. Medisch bewijsmateriaal wordt op de juiste manier verzameld om later een sterker dossier in te dienen bij politie en justitie. Wie wil, kan ook een tijdje opgevolgd worden door een psycholoog. De gevolgen van seksueel geweld zijn namelijk complex: van medische problemen tot posttraumatische stressstoornis (PTSS).

In Nederland, Ierland en Denemarken zijn zulke referentiecentra al langer ingeburgerd. Meer zelfs, een Europees verdrag uit 2011 ter bestrijding van huiselijk geweld en geweld tegen vrouwen verplichtte de ondertekenaars ze op te richten. België moest dus wel actie ondernemen.

Bron: De Standaard http://www.standaard.be/cnt/dmf20161214_02627123
Datum: 15 december 2016

Mijn mening: Ik vind het verschrikkelijk dat er nog steeds zoveel meldingen zijn van seksueel geweld. Dat terwijl nog steeds niet alle slachtoffers aangifte durven te doen. Mensen die zich vergrijpen aan seksueel geweld kunnen op die manier niet veroordeeld worden. Dit kan ook gevaarlijk zijn voor de maatschappij omdat een gevaarlijk persoon op vrije voeten blijft en misschien zelf zijn daden niet inziet. Het is goed dat er nu een multidisciplinair centra komt waardoor het voor slachtoffers makkelijker wordt om aangifte te doen. Het is voor een slachtoffer niet evident om zijn/haar verhaal steeds opnieuw te moeten doen. Dit kan pijnlijke gevoelens terug naar boven brengen en psychologisch de slachtoffers verder breken.

Het is naar mijn mening eigenlijk schrikbarend dat België nu pas actie onderneemt, terwijl Europa al veel eerder had aangegeven dat het oprichten van een multidisciplinair centra nodig is voor een goede afhandeling van dit soort zaken. De alarmerende cijfers van een aantal jaar geleden zouden al een duidelijk signaal geweest moeten zijn voor de Belgische overheid. Ik denk wel dat het oprichten van dergelijke multidisciplinaire centra de efficiënte afhandeling van een klacht wel kan bevorderen. Of ook meer mensen de stap gaan durven zetten om aangifte te doen, weet ik niet zeker. Men zegt in het artikel drempels weg te willen werken door zulke centra op te richten, maar ik vrees ervoor dat de drempel nog altijd heel hoog gaat zijn voor slachtoffers.