België heeft tussen 2001 en 2010 gemiddeld 240.107 dagen staking per jaar gekend. Dat schrijft Le Soir op basis van cijfers van het Crisp (Centre de recherche et d'information socio-politique).

Dat aantal lijkt enorm, maar alle individuele stakingsdagen van elke werknemer worden opgeteld voor het totaal. Het aantal dagen staking daalde in vergelijking met het vorige decennium, toen 291.335 dagen staking per jaar werden geteld.

Met die cijfers behoort België tot de top 5 van Europese landen. Mannen staken vaker, terwijl vrouwen verantwoordelijk waren voor slechts 26 procent van de dagen staking in de periode 2003-2010. Het risico op staken verhoogt met de omvang van de onderneming.

Het jaar 2011 werd getekend door de toename van het aantal stakingsdagen. Tijdens de eerste zes maanden van 2011 werden meer dagen staking geteld dan in heel 2009 en 2010.

http://www.demorgen.be/dm/nl/996/Ec...-per-jaar.dhtml

240.107 dagen per jaar staken, is dit er niet een beetje over? Moet men voor elke pietluttigheid staken? Waar is de tijd dat men 'content' was met een appel en een ei en dat men niet durvde te gaan staken uit angst zijn job kwijt te raken? Akkoord dat mensens taken als er ontslagen dreigen te vallen, maar ontslagen zullen er toch vallen. Mits een fikse vergoeding, maar ontslagen worden ze toch. Waarom zou je je dan niet gewoon schikken in je lot en werken tot de laatste dag in plaats van aan de poort te gaan staan om niet betaald krijgen?
Maar blijkbaar zijn we toch op de goede weg, vorig jaar staakten we gemiddeld nog meer. Als het zo doorgaat, staakt men binnen een dikke 200 jaar helemaal niet meer!

Al die stakingen... Ik heb er eerlijk gezegd mijn buik van vol!
Ik kan aannemen dat sommige hervormingen en/of beslissingen in het nadeel van de werknemer alles behalve fijn zijn, maar dan denk ik: Wij mogen al blij zijn dat we werk hebben, dat we het hier goed hebben. Want zeg nu zelf, écht te klagen hebben wij het niet in België denk ik...

Ik ben onlangs nog op reis geweest naar Senegal en daar word je toch weer maar eens geconfronteerd met het feit dat wij het in ons landje écht wel goed hebben. Het ergste vind ik zelfs nog dat wij hier steeds zagen en klagen op alles en in Afrika zijn ze gelukkig, gewoon met wat ze hebben. Daar lachen de mensen precies veel meer dan hier.

Daarom vind ik dat we ons bewust moeten worden van wat we wél hebben in plaats van wat we niet hebben. Het leven zou er veel mooier uit zien...

Wat is dit zeg?! Zoveel stakingen voor zo'n 'klein' landje!
Ik kan begrijpen dat al die herstructureringen en beslissingen van de werkgever niet bij iedereen in goede aarde valt. Maar als je deze cijfers bekijkt dan is het alsof we voor elke pietluttigheid gaan staken.

Komt daar nog eens bij: vaak heeft het staken toch geen effect: als er ontslagen moeten vallen, zullen er ook mensen ontslagen worden. Ok, misschien minder dan eerst gezegd, maar ontslagen zullen er vallen. Waarom dan in godsnaam staken? Het is zoals Esther zegt: Wees blij met wat je hebt! We hebben het hier goed, waaorm dan in gaan klagen door te staken?
Het wordt hoog tijd dat we gaan beseffen hoe goed we het hier wel hebben. En dan moeten we soms ook de minder goede dingen leren aanvaarden.