De helft van de mensen die besmet zijn met HIV vertelt dat niet op het werk. Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Gent en Sensoa. De angst voor de professionele en sociale gevolgen blijft groot, zegt Sophie Degroote, onderzoekster van de Vakgroep Maatschappelijke Gezondheidskunde van de Universiteit Gent.
beluister

"Bij onze bevraagden waren toch nog 3 mensen die ontslagen zijn ten gevolge van hun HIV", zegt Degroote in "De ochtend" op Radio 1. "Toch was het zo dat de meeste mensen die het effectief vertellen, zeggen dat ze meer begrip krijgen op het werk of dat er helemaal niets verandert, dat is toch wel positief. Mensen die het wel zeggen, kunnen eventueel vragen naar aanpassingen op het werk, ze kunnen openlijk praten over controle bij de arts of over het feit dat ze zich een dag niet goed voelen. Ze hoeven niet te leven met een geheim en dat verbetert de levenskwaliteit van die personen wel."

Niet hoeven te leven met een geheim verbetert de levenskwaliteit wel.
Mensen verzwijgen het dus vooral uit angst voor professionele of sociale gevolgen. "Er is nog altijd een grote angst voor discriminatie of professionele gevolgen zoals ontslag of verlies van klanten. De bedrijfscultuur is wel erg belangrijk: is er ruimte om het vertellen, zal er geroddeld worden, weten de collega's veel over HIV."

"We zagen dat bedienden het vaker gaan vertellen dan arbeiders, maar arbeiders vertellen het ook minder aan hun vrienden, maar we weten niet of dit een definitief resultaat is dat gebonden is aan het arbeiders- of bediendenstatuut."

De kans op transmissie (besmetting) is in de meeste werkomstandigheden quasi nihil, benadrukt Degroote. "In de meeste jobs doet het er totaal niet toe. Wanneer je chirurg bent en de kans op transmissie reëel is, moet de werkgever het uiteraard wel weten."

Om ervoor te zorgen dat meer mensen open zijn over hun HIV-status moet er volgens Degroote nog meer gesensibiliseerd worden. "Wat betekent het om te leven met HIV? Daar zijn veel mensen zich vandaag nog niet van bewust. In de nieuwe campagne van Sensoa "Mag ik je iets vertellen?" ligt de nadruk op het creëren van ruimte om de disclosure (onthulling) effectief te gaan doen." Om mensen beter te informeren heeft Sensoa de website Levenmethiv.be uitgebreid.

Bron: De Redactie - http://www.deredactie.be/cm/vrtnieu...V_verzwijgen%2B

Mening: Hoewel er de laatste jaren steeds meer informatie over vrijkomt, lijkt HIV-besmetting toch nog een aanzienlijk taboe. Ik kan er wel mee inkomen dat het heus niet gemakkelijk is hiervoor uit te komen in je werkomgeving. Volgens mij komt dit doordat, hoeveel men mensen ook op het tegendeel wijst, er nog steeds een grote (onterechte) angst heerst om zélf besmet te worden. Iedereen leert op gegeven moment wel dat HIV niet overgedragen kan worden door gewoon, dagelijks contact en toch gaan mensen volgens mij snel een afstand willen bewaren tegenover HIV-patiënten. Deze houding zorgt er volgens mij dan ook voor dat maar weinig seropositieven voor hun ziekte zullen uitkomen op het werk.
Dat men schrik moet hebben om zijn of haar job te verliezen als gevolg van een HIV-besmetting, vind ik heel erg. Ik had gedacht dat, ook al zijn alle vooroordelen de wereld nog niet uit, we al wél op een punt gekomen zijn waarop men niet bang moet zijn om zijn job te verliezen.

Dit artikel roept twee vragen bij me op.
Zou men mensen moeten verplichten om het te vertellen? En hoe komt het dat er nog steeds zo'n taboe rond HIV is?
In verband met de eerste vraag zie ik geen noodzaak om dit verplicht te moeten meedelen indien het gevaar op besmetting nihil is. HIV kan op de dag van vandaag zo goed opgevolgd worden dat de ziekte niet bepaald invloed hoeft te hebben op de prestaties van de werknemer.
De tweede vraag is meer een bezorgdheid. Mensen die met HIV door het leven moeten hebben het al zwaar genoeg met het feit dat ze met het virus besmet zijn en de maatschappij maakt dit nog wat zwaarder door hier een bepaald stigma aan te koppelen. Ik denk dat er om dit op te lossen een breder verspreide kennis over HIV nodig is om fabels uit de wereld te helpen. Een oplossing zou kunnen zijn dat iemand met HIV ondersteuning krijgt van een hulpverlener wanneer hij zijn besmetting bekend maakt op het werk, deze hulpverlener kan dan de nodige informatie geven aan de werkgever en collega's en eventuele vragen beantwoorden.