Wereldwijd nooit méér elektronisch afval

De hoeveelheid weggesmeten elektrische en elektronische producten heeft in 2014 een wereldwijde recordhoogte bereikt. Vorig jaar werd namelijk 41,8 miljoen ton 'e-afval' geproduceerd, tegenover 39,8 miljoen in 2013, zo blijkt uit een rapport van de Universiteit van de Verenigde Naties (UNU).

Meer dan zestig procent van het afval bestaat uit producten die in de keuken, de badkamer of het washok gebruikt worden, zo blijkt uit de studie. Mobiele telefoons, rekenmachines, laptops en computers zijn samen goed voor zowat zeven procent van het volume.

De Verenigde Staten en China leveren de grootste bijdrage aan de elektronische afvalberg. Samen zijn ze namelijk goed voor 32 procent van het wereldwijde totaal. Japan, Duitsland en India vervolledigen de top vijf. In verhouding tot het aantal inwoners is het echter Noorwegen dat de grootste hoeveel e-afval voortbrengt (28,4 kg per inwoner), gevolgd door Zwitserland (26,3 kg) en IJsland (26,1 kg).

De regio die het minst verantwoordelijkheid draagt is Afrika, met een volume van naar schatting 1,7 kilogram per inwoner. Het continent heeft voor in totaal 1,9 miljoen ton elektronisch afval gezorgd.

In het rapport wordt er ook op gewezen dat minder een zesde van het afval correct gerecycleerd wordt. Mede daardoor bevat het e-afval vaak nog waardevolle stoffen, zoals ijzer, koper en zelfs goud. De totale waarde ervan bedraagt naar schatting 48 miljard euro. Daarnaast bevat het e-afval evenwel ook 2,2 miljoen ton aan gevaarlijke bestanddelen, zoals kwik, cadmium en chroom.

Bron: De Morgen
Datum: 19/04/2015

Mening: Dit nieuwsbericht is schrijnend maar niet onverwacht. We weten al langer hoe erg het is gesteld met onze afvalberg. Dat de VS en China de grootste afvalberg hebben is logisch: de westerse maatschappij is een wegwerpmaatschappij. Dat is nog niet zo eigenaardig. Denk maar aan een elektronisch toestel dat plots defect is. Wanneer je vraagt het te herstellen, zijn deze kosten vaak hoger dan een nieuw toestel. Als consument kies je in de meeste gevallen uiteraard voor de tweede optie. Er worden ook alsmaar sneller nieuwe modellen op de markt gebracht. Kortom: je kan bijna niet anders dan mee te gaan met de nieuwste technologie. Dit gebeuren is nefast voor onze hoeveelheid e-afval. In deze tonnen afval wordt nog gezocht naar bruikbaar materiaal. Dat gebeurt in erbarmelijke omstandigheden. Mensen en kinderen zoeken naar koper, ijzer... in ongezonde omstandigheden, aangezien het afval kankerverwekkende stoffen bevat. Hoe kunnen we dit probleem oplossen? In de westerse wereld zou er een mentaliteitsverschuiving moeten plaatsvinden. Mensen zouden hun berg elektronisch afval moeten verkleinen. Een mentaliteitsverandering teweegbrengen is een moeilijke zaak. Mensen staan vaak niet stil bij de gevolgen van hun consumentengedrag. Het is een gewoonte geworden.

De mening van E*ise sluit volledig aan bij mijn mening. Iemand die zegt dat hij dit niet verwachtte, liegt. We zien het overal. Het begint al bij de kindertijd. Kinderen willen de nieuwste technologische snufjes, komt er een jaar later een nieuw model uit willen ze die ook (want de 'oude' is ineens niet goed genoeg meer). Ouders willen goed doen voor hun kinderen en geven hen wat ze willen. Ook al is het goed bedoeld, dit is niet het voorbeeld dat gegeven zou mogen worden. Waarom niet? Omdat kinderen dit normaal zullen vinden en naarmate ze ouder worden blijven ze dit normaal vinden. Op volwassen leeftijd zullen ze nog steeds het nieuwste en het beste willen hebben. Een wasmachine dat na enkele jaren meer lawaai maakt? Weg ermee! Een afwasmachine dat soms niet elk vlekje van de borden krijgt? Weg ermee! Een strijkijzer dat je al langer dan een jaar hebt? Weg ermee! Dit is de westerse mentaliteit waar E*ise het over had. Het is erg moeilijk om deze mentaliteit te veranderen, vooral omdat we het doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen. We willen van alles altijd meer hebben en het altijd beter doen dan mensen uit onze omgeving. Waarom moeten we altijd op iedereen indruk kunnen maken? We zijn vergeten om tevreden te zijn met hetgeen we hebben en dat is een jammere zaak.