Socialistisch ziekenfonds wil dat Vlaming zijn schrik voor tandarts overwint

‘Amper de helft van de Vlamingen gaat regelmatig naar de tandarts. Tussen de 25 en 33 procent blijft zelfs drie jaar aan één stuk weg uit de tandartsenpraktijk.’ Dat blijkt uit nieuw onderzoek van de Socialistische Mutualiteiten (SM) bij de eigen leden.

Dit onderzoek bevestigt andermaal wat in 2013 al uit een onderzoek van het InterMutualistisch Agentschap (IMA) naar voren was gekomen: de Vlaming gaat niet (graag) naar de tandarts. De SM wil daar verandering in brengen en voert daarom vanaf woensdag een week lang campagne onder het motto ‘Bel je tandarts’.

SM bevroeg personen die de afgelopen twee of drie jaar niet bij de tandarts langs gingen. Het blijkt dat de ondervraagden weten dat je best eens per jaar naar de tandarts gaat, maar ze vertikken het om de daad bij het woord te voegen. Waarom?

Pas als het te laat is

Ongeveer 17 procent gaat pas als het te laat is: met pijn, zo blijkt uit het SM-onderzoek. Zo’n 12 procent vindt dat zijn tanden gezond zijn. ‘Deze mensen (er)kennen dus niet de preventieve waarde van een consultatie’, zeggen de onderzoekers. Circa 14 procent vindt de tandarts te duur, maar 26 procent van hen geven wel te kennen dat ze zouden gaan als het tandartsbezoek goedkoper zou zijn. Zo’n 10 procent zegt dat ze ‘vergeten hebben een afspraak te maken’, maar 53 procent van die mensen zegt dan weer dat ze zouden gaan, als ze tijdig herinnerd worden aan een afspraak. En 7 procent geeft angst op als reden om weg te blijven.

Het ziekenfonds benadrukt dat vanaf 1 januari 2016 het ‘mondzorgtraject’ wordt ingevoerd. Dat betekent dat wie in het vorige kalenderjaar niet bij de tandarts is geweest is, meer uit eigen zak zal moeten betalen dan iemand die wel op controle is geweest.

Omdat zoveel leden aangeven dat ze een herinnering op prijs zouden stellen, zal SM zijn leden aanschrijven en aanzetten om preventief de tandarts te consulteren. ‘De leden zullen online hun mondzorgpas kunnen consulteren. Met deze toepassing kunnen zij ook eenvoudig en snel controleren of ze dit jaar al geweest zijn en nakijken wat ze moeten doen om eventuele meerkosten te vermijden.’

Bron: De Standaard, 30/09/15, http://www.standaard.be/cnt/dmf20150930_01894751

Eigen mening: Op het eerste zicht lijkt dit niet zo belangrijk. Dat is toch wat ik er over denk. Iedereen kiest zelf wat hij of zij met zijn tanden doet. Naar de tandarts gaan of niet is een eigen keuze. Is het zorgwekkend dat mensen niet naar de tandarts gaan als er geen klachten zijn? Ik denk dat je hier niemand mee kwaad doet. Wat mij wel enigszins zorgen maakte is dat de SM een mondzorgtraject gaat opleggen aan zijn leden. Het eerste waar ik aan dacht is het incasseren van geld. Men 'verplicht', tussen aanhalingstekens, de leden om elk jaar naar de tandarts te gaan. Er zijn genoeg mensen die hun hele leven geen of slechts 1, misschien 2 gaatjes hebben gehad. Na enig opzoekwerk blijkt dat dit na terugbetaling op een 5 of 6 euro per lid komt, maar als men zo denkt over elke kleine aankoop zal men op het einde van een jaar een dure rekening krijgen. Zal deze kost dan een verschil maken voor de leden? Wellicht niet, maar als men al een jaarlijks tandartsbezoek kan verplichten, kan men dat ook voor vele andere zaken invoeren.

Mijn mening loopt gelijk met de mening van Jorn. Persoonlijk ga ik ook niet elk jaar naar de tandarts. Meestal ga ik om de twee jaar. Als er geen problemen zijn is het in mijn ogen ook niet meteen nodig om te gaan, er zijn dringendere zaken om tijd en geld in te investeren. Dit zou hetzelfde zijn als wanneer je elk jaar verplicht naar de dokter zou moeten gaan om te laten checken of je nog gezond bent. Een ander voorbeeld kan zijn dat je verplicht met elk huisdier elk jaar naar de dierenarts zou moeten gaan. Volgens mij draait het vooral om geld (zoals Jorn al aanhaalde). De overheid moet geld vinden en vindt vanalles uit om aan dat geld te komen. De overheid is elke mens dat belastingen betaald, de belastingbetaler houdt België voor een groot stuk overeind, daarom horen ook de ziekenfondsen hierbij. Mensen moeten steeds meer en krijgen minder. Dit is hier jammer genoeg weer een voorbeeld van.