ADHD is géén verzinsel, wel een ontwikkelingsstoornis

ADHD een containerbegrip voor ‘lastige’ kinderen die te weinig structuur krijgen? Nee. Duizenden hersenscans wijzen op een ontwikkelingsstoornis.

Je moet beter je best doen, gewoon eens stilzitten en niet zo lastig doen. En ook: je moet je kind wat meer structuur bieden, dan raakt het wel opgelost. Kinderen met ADHD én hun ouders hebben tot vandaag af te rekenen met onbegrip. ADHD zou een containerbegrip zijn voor ‘moeilijke’ of slecht opgevoede kinderen, een modeverschijnsel. Een grootschalige studie, die vandaag in het vakblad The Lancet Psychiatry verschijnt, wil komaf maken met die vooroordelen. ‘ADHD is een ontwikkelingsstoornis van de hersenen’, klinkt het.

Onder leiding van de Radbouduniversiteit in Nijmegen analyseerde een internationaal team van onderzoekers meer dan 3.200 hersenscans van kinderen en volwassenen. De ene helft had ADHD, de andere helft niet. Uit de scans blijkt dat specifieke delen van de hersenen kleiner zijn bij personen met de ADHD-diagnose. Het gaat om onderdelen met functies die gelinkt zijn aan het ‘probleemgedrag’ van ADHD’ers.
Advertentie

Grootste verschil bij kinderen

Zo zijn de amygdalae, die *onder meer instaan voor het herkennen en reguleren van gevoelens, bij personen met ADHD beduidend kleiner. De kleinere nucleus accumbens bij ADHD-patiënten zou verantwoordelijk zijn voor hun problemen met het verwerken van beloning en straf, waardoor ze gemakkelijker kiezen voor een snelle maar kleine beloning dan voor een uitgestelde, grotere beloning. Het verschil in grootte van de hippo*campus zou de slechtere regulering van motivatie en emotie verklaren.

Opmerkelijk: de verschillen in de hersenen zijn het grootst bij de kinderen. Naarmate de studiedeel*nemers ouder zijn, worden de verschillen tussen de personen met en zonder ADHD kleiner. ‘De hersenen van kinderen met ADHD zijn pas later volgroeid’, zegt onderzoekster Martine Hoogman (Radbouduniversiteit Nijmegen). ‘Het is dus een ontwikkelingsstoornis. Bij volwassenen zijn er waarschijnlijk ook nog verschillen te vinden, maar die zijn in elk geval kleiner dan bij kinderen.’

Rechtstaan in de klas

De verschillen tussen personen met en zonder ADHD zijn niet zodanig groot dat je in één oogopslag kunt zien of iemand de aandoening heeft, zegt Hoogman. ‘Maar de verschillen zijn van dezelfde grootte*orde als bij andere psychische stoornissen. Er is geen reden om ADHD minder serieus te nemen of het af te doen als modetrend.’

Dat zegt ook Ria Van den Heuvel, directeur van ADHD-expertisecentrum ZitStil. ‘ADHD wordt tot vandaag bestempeld als overroepen, of als een manier om als volwassene je mislukking te camoufleren. Daardoor denken mensen met ADHD weleens zélf dat het aan hen ligt. Maar we moeten eindelijk aanvaarden dat ADHD er is. En we moeten ons daarop organiseren.’

Van den Heuvel denkt in de eerste plaats aan het onderwijs. ‘In plaats van alle kinderen “in het gareel” te willen krijgen, zou het sommige kinderen met en ook zonder ADHD *helpen om te mogen rechtstaan aan hun tafel en ze niet te dwingen een heel lesuur stil te zitten.’

Datum: 16/02/2017
Bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170215_02733273

Eigen mening: Zoals dit artikel bevestigt, zijn er inderdaad veel mensen die de diagnose van ADHD zien als iets dat de drukke persoonlijkheid van een kind of volwassene moet verklaren. Zelf moet ik toegeven dat ik soms toch ook wel mijn bedenkingen heb bij het toekennen van dit ‘etiket’, zoals velen het noemen.
Langs de ene kant vind ik niet dat deze kinderen of jongeren anders moeten worden behandeld dan andere kinderen. De ene is nu eenmaal drukker dan de andere, en elk kind verdient evenveel aandacht en zorg. Ook iemand waarbij geen ADHD is vastgesteld, heeft recht op een aparte aanpak die de leerkansen voor hem of haar verhoogt.
Langs de andere kant moet ik dan weer toegeven dat er inderdaad factoren zijn waar wij als leerkracht rekening mee moeten houden. Zo kan je bij het organiseren van een groepswerk rekening houden met de verdeling, zodanig dat de leerling met ADHD niet te veel kan worden blootgesteld aan prikkels waar hij/zij slecht op kan reageren. Het vergt volgens mij wel een bepaalde ‘feeling’ om te weten hoe je met deze leerlingen moet omgaan en er voor kan zorgen dat ze zich goed voelen binnen de klasgroep en tijdens de les.