Cijfers over kindermishandeling blijven stijgen

Het aantal vaststellingen van kindermishandeling binnen het gezin bleef de jongste jaren stijgen, van 3.131 in 2008 tot bijna 4.000 in 2011. Het aantal geweldfeiten tussen partners daalt intussen ook niet. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Belanger Peter Logghe opvroeg bij minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH).

Het daadwerkelijke aantal feiten ligt naar alle waarschijnlijkheid nog een stuk hoger. Het aantal geregistreerde feiten van huiselijk geweld tegen kinderen groeide de jongste jaren telkens met minstens zes procent. Tussen 2010 en 2011 werd een stijging van 7,2 procent opgetekend, tot 3.977 feiten.

Partnergeweld

Geweld tussen partners blijft echter de hoofdbrok, met zo'n 45.000 vastgestelde feiten van fysiek, psychisch, economisch of seksueel geweld in 2011. Een cijfer dat de jongste jaren nauwelijks aangroeide, maar tussen 2008 en 2009 wel fors steeg van zo'n 42.000 tot ruim 44.600.
Het aantal geregistreerde gevallen van geweld tegen anderen (broers of zussen, ouders of grootouders) bleef de jongste jaren eveneens stabiel, na een forse daling tussen 2008 en 2009. Door de bank genomen blijft fysiek geweld met zo'n 28.600 vastgestelde feiten de hoofdbrok, gevolgd door zo'n 22.200 gevallen van psychische mishandeling.

Economisch geweld

Economisch geweld klokte af op zo'n 5.200 geregistreerde feiten, terwijl volgens de cijfers van Milquet in 2011 nog 764 gevallen van seksueel geweld opgetekend zijn. In drie kwart van de gevallen ging het daarbij om kindermisbruik.

Datum: 10/04/2013

Bron: Gazet van Antwerpen http://www.gva.be/nieuws/binnenland...en-stijgen.aspx

Mening

Bij dit artikel heb ik een dubbel gevoel. Enerzijds vind ik het zeer verontrustend dat het aantal vaststellingen van kindermishandeling blijft stijgen. Dit wil volgens mij niet meteen zeggen dat kindermishandeling vaker voorkomt dan vroeger. Het feit dat het aantal vaststellingen stijgt, kan betekenen dat er meer feiten worden gemeld.
Anderzijds leven we in een maatschappij waar ouders veel druk kunnen ervaren: stress op het werk, financiële problemen, een ongewenste zwangerschap, drankproblemen,… Door deze problemen hebben ouders het soms moeilijk om het hoofd boven water te houden. Hiermee bedoel ik niet dat dit een reden is om je kinderen te mishandelen.

Bovendien is het goed dat er zoveel gevallen worden gemeld, hierdoor kan er meteen ingegrepen worden. In onze huidige samenleving is naar mijn mening het taboe rond kindermishandeling veel kleiner geworden. Mensen durven sneller hulp inroepen en de omgeving is vaak ook alerter. Toch is het belangrijk dat personen uit de directe leefomgeving van de kinderen waakzaam blijven. Ik denk dat de school hierbij ook een grote rol speelt. Als leerkracht is het niet gemakkelijk om dit aan te kaarten, maar het kan een grote hulp zijn voor de kinderen.

Het aantal gevallen van partnergeweld moet dringend dalen. Dit heeft niet alleen een grote impact op de partner, maar ook kan dit een destructieve invloed uitoefenen op het hele gezin.

Ik ga volledig akkoord met de mening van Charlotte. Het is positief dat mensen gevallen van mishandeling steeds meer durven te melden. Ik kan me inbeelden dat deze mensen geraakt zijn omwille van wat er gebeurd is, maar als ze willen ontsnappen aan die pijnlijke situatie is er slechts één enkele oplossing: hulp inroepen.
Toch vraag ik me af hoe het komt dat het aantal gevallen van kindermishandeling blijft stijgen. Wordt er wel consequent genoeg ingegrepen? Of worden aangiftes geseponeerd en blijven deze zonder gevolgen voor de dader? Toch vind ik kindermishandeling een gruwelijke misdaad die niet zonder gevolgen kan en mag blijven. Als je je kinderen -je eigen bloed- mishandelt, ben je naar mijn mening de naam ouder onwaardig.

Ik ben het eens met Hanne dat kindermishandeling niet kan. Het is goed dat er meer meldingen zijn dan vroeger zodat er actie kan ondernomen worden, maar waar wordt de grens getrokken? Tegenwoordig ben je al een slechte ouder als je je kind een tik op de (pamper)poep geeft. Psychologen zullen zeggen dat het niet kan en mag, maar ik begrijp wel dat je soms onder grote druk wegens stress op je werk én je gezin aandacht eist én je huishouden dat op je ligt te wachten, je veel minder geduld hebt en sneller geïrriteerd bent. Er wordt ook wel eens misbruik gemaakt van de term 'mishandeling' in vechtscheidingen waarbij één van de ouders het hoederecht over het kind wil krijgen. Dat neemt niet weg dat echte mishandeling moet aangepakt worden en het is goed dat onze maatschappij alerter geworden is. Jammer genoeg zullen er altijd gefrusteerde mensen zijn die zich afreageren op personen (of dieren) die zwakker zijn ...