Gudrun Steen
18/10/16 - 22u02

Marcel Rommelaere (88) en Bernadette Nuitten (83) uit Oostduinkerke zijn met twee dagen verschil overleden en worden donderdag samen begraven in de Sint-Niklaaskerk. Hij was de eeuwige ingenieur en zij de hartelijke moederkloek. "Na het onverwachte overlijden van ons pa is het hart van ons ma gebroken", duidt zoon Piet (57).
Op 13 oktober liet Marcel Rommelaere het leven na een longembolie gevolgd door een hartstilstand. "Onze ouders waren al 61 jaar getrouwd, een onafscheidelijk koppel dus", vertelt Piet. "Zij kon niet geloven dat haar geliefde overleden was maar toch oogde ze positief. "We moeten vooruit", zei ze. "We stopten haar nog in bed vrijdagavond maar de dag erop werd ze onwel. Ze kreeg een hartstilstand en uiteindelijk is ook zij overleden. "

"Uiteraard valt het ons zwaar", aldus Piet. "Maar we kunnen het ook relativeren. Ze hebben alle twee niet moeten afzien en zijn nu samen vertrokken na een leven waarin genieten voorop stond. Ze hebben hun tegenslagen samen aangepakt. Hun eerste kind is na een paar maanden overleden en achttien jaar terug moest het been van ons ma geamputeerd worden door een gezwel. Dat kon hen niet stoppen. Ze gingen vaak op stap met de elektrische rolstoel en mijn vader had in tuinieren een echte passie gevonden. Zoals het een echte ingenieur betaamt, maakte hij eerst een plan. Het resultaat was een tuin vol tulpen en rozen. Elke week gingen ze uit eten. Onze ouders waren twee handen op één buik hoewel hun karakters tegenpolen waren. 'Les extrèmes se touchent', hoor ik haar nog zeggen. Ze waren beide van Roeselare afkomstig, woonden later afwisselend in Nieuwpoort en Oostduinkerke maar verbleven sinds september in een thuiszorgcentrum in Westende."
Eeuwige ingenieur

"Ergens vinden we wel troost dat ze zelf niet lang om elkaar hoefden te rouwen."
Marcel Rommelaere was een bekend figuur in de ondernemerswereld. "Van 1955 tot 1986 werkte hij bij het Nieuwpoortse bedrijf Brusselle als technisch directeur en internationaal verkoopsdirecteur. Vaak was hij in het buitenland dus op het thuisfront was ons ma de baas. Ze was een moderne vrouw die ons, we zijn met vier kinderen, de vrijheid gaf om ons te ontplooien. Het talent om te tekenen en te ontwikkelen heb ik van mijn vader. Net zoals hij werd ook ik ingenieur. Hij moedigde me aan om voor mijn eindwerk een trekkrachtmeetsysteem te ontwikkelen om vissersvaartuigen beter te beschermen tegen het kantelen door netten die onder water vast komen te zitten. Uiteindelijk brachten we dat systeem met succes op de markt en zo is het Nieuwpoortse bedrijf Marelec 33 jaar geleden gestart. Vandaag zijn we een wereldspeler in de ontwikkeling en productie van weeg- , sorteer- en controlesystemen voor de verwerking in de vis- en voedingsindustrie. Als stille vennoot maakte papa de groei mee en toen hij 75 jaar was, vond hij de tijd rijp om zijn aandelen aan mijn zus Katrien (52) te verkopen."
Piet onthoudt ook nog een levensles van zijn ouders. "Genieten van elke dag en je bewust zijn dat het leven eindig is. Dat is iets wat ik niet zal vergeten. Onze ouders behielden hun glimlach en stonden voor iedereen klaar. We verliezen de twee fundamenten van onze familie en er zullen zeker nog moeilijke momenten komen. Ergens vinden we wel troost dat ze zelf niet lang om elkaar hoefden te rouwen."
Marcel en Bernadette hadden naast Piet en Katrien ook nog twee zonen Philippe (59) en Joost (52), de tweelingsbroer van Katrien.
De uitvaartplechtigheid is nu donderdag om 10.30 uur in de Sint-Niklaaskerk in Oostduinkerke.

Eigen mening : http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnen...-verschil.dhtml

Ik kan dit wel geloven dat als je 61 jaar getrouwd bent en waarschijnlijk nog jaren ongetrouwd samen geweest dat als één van de beide partners overlijdt dat de andere er wel heel hard van zal afzien. Je hebt wel heel je leven bij diezelfde persoon doorgebracht, samen dingen mee gedaan,..... Daardoor kan dit wel hard aankomen zoals in dit artikel staat. Zeker op oudere leeftijd kan dit een moeilijke zaak zijn omdat als je partner overlijdt waar je al die jaren hebt mee doorgebracht, dat je niet meer weet hoe je je leven terug moet oppakken en verder gaan. Ik zou het zelf nooit willen meemaken want ik denk dat ik hetzelfde zou meemaken als in dit artikel.