Koning vs. kunstenares

Mario Danneels


Delphine tegen Albert, de kunstenares versus de koning: het zou een vaudeville kunnen zijn, was het intussen niet zo’n diepmenselijke tragedie. En langs de kant van de vorst-op-rust, ook een erg onverkwikkelijke zaak. Zijn beslissing om naar Cassatie te trekken om toch maar geen DNA-staal te moeten afstaan, leert ons dat de man echt niet meer wakker ligt van zijn nalatenschap of zelfs gewoonweg van goed fatsoen. De koning die bij zijn troonsafstand geprezen werd als een baken tijdens de zaak-Dutroux, en als de soeverein die politieke koppen tegen elkaar sloeg na 541 dagen zonder regering, staat voortaan te boek als de vader die zijn eigen vlees en bloed hardvochtig miskent en zich tegen juridische beslissingen verweert. Schijnbaar beseft Albert dat, maar kan het verdict van het volkstribunaal hem weinig deren. Het is eerder aan een psycholoog om zich daarover uit te spreken.

Albert II wordt straks 85 jaar, nu al de langst levende koning in de Belgische geschiedenis. De procedure die hij voor het Hof van Cassatie laat aanspannen in de hoop geen DNA te moeten leveren, duurt gemiddeld vijftien maanden. Tegen dat de uitspraak valt, zal Delphine Boël zeven jaar voor erkenning aan het procederen zijn. Het koninklijke manoeuvre zet haar sterke vermoedens kracht bij: Albert wil de zaak zo lang rekken dat hij het zelf niet meer hoeft mee te maken als een rechtbank Delphine als zijn wettelijke dochter aanduidt.

Dat is niet zo netjes, maar het heeft enkele niet te versmaden voordelen voor de koninklijke familie: vier jaar geleden lieten Albert en Paola hun huwelijkscontract wijzigen naar het stelsel van gemeenschap van goederen. Als hij als eerste overlijdt, dan gaat zijn hele hebben en houden nu naar de koningin, en van Paola kan Delphine nooit erven. Als ze voor Alberts dood wordt erkend, heeft ze recht op een vierde van zijn nalatenschap, gedeeld met zijn drie andere kinderen. Ter herinnering: voor het geld hoeft ze het niet te doen. Ze is – officieel – het enige kind van Jacques Boël, de industrieel wiens fortuin op zo’n 700 miljoen euro wordt geschat. Daarmee vergeleken zijn ze in Laken aan de bedelstaf.

Het gaat Delphine om het principe. Ze wil niet dat zij of haar kinderen nog langer verloochend worden. Cassatie of niet, de morele strijd heeft ze allang gewonnen. Het is haar, nadat haar leven bijna twintig jaar werd beheerst door een principiële strijd voor erkenning, gegund dat haar vader nog bij leven is als ze ook haar juridische slag thuishaalt.


DS, 04-02-2019 (Mario Danneels)