Belgische tieners heel veel gepest

Erger dan in meeste andere westerse landen
donderdag 11 april 2013, 03u00
Auteur: Van onze redactrice ,Veerle Beel

België doet het inzake pesten en geweld op school slechter dan tien jaar geleden.


BRUSSEL - België is de beste van de Europese klas wat onderwijs betreft: de meeste kleuters gaan naar school en veel jongeren volgen hoger onderwijs. Maar pesten vormt een groot probleem: alleen zes andere landen, waaronder vooral voormalige Oostbloklanden, doen nog slechter.


Bijna vier op de tien Belgische jongeren van 11, 13 en 15 jaar werden recent minstens één keer het slachtoffer van pesterijen. Bijna evenveel jongeren zeggen dat ze het afgelopen jaar betrokken waren bij fysiek geweld.

Met die beide cijfers scoort België bijzonder slecht in het rijtje van 29 Oeso-landen.

Slechts zes à zeven landen, waaronder vooral voormalige Oostbloklanden, doen nog slechter. En wat zo erg is: terwijl de meeste landen in het voorbije decennium vooruitgang hebben geboekt, doet België op dit vlak slechter dan tien jaar geleden.

Dat blijkt uit het elfde vergelijkende Unicef-rapport over het welbevinden van kinderen in 29 Europese landen en de Verenigde Staten. De cijfers slaan op de jaren 2009-'10.

Pesten halt toeroepen

Het verbaast experts niet. ‘Het is al vaker uit onderzoek gebleken dat pesten een groot probleem is in ons land', zegt Gie Deboutte, voorzitter van het Vlaams netwerk ‘Kies kleur tegen pesten', dat jaarlijks een sensibiliseringsweek tegen pesten organiseert.

‘Het probleem springt ook naar voren uit onderzoek dat de Wereldgezondheidsorganisatie vierjaarlijks bij schoolkinderen doet. De cijfers daar zijn niet helemaal dezelfde, het hangt er een beetje van af welke periode je bevraagt. Maar de vergelijking met andere landen loopt wel gelijk', zegt Deboutte,

Investeren is nodig

‘Andere landen slagen er namelijk beter in om de pestproblematiek een halt toe te roepen. Finland, Nederland en Ierland zetten zwaar in op pestpreventie. Overheden daar investeren ook fors in zulke preventie en kiezen voor een structurele aanpak, die vruchten afwerpt. Bij ons ontbreekt zo'n structurele aanpak.'

‘Er is wel preventiemateriaal op de markt: diverse organisaties bieden daartoe hulpmiddelen te koop aan. Maar we weten niet of die dingen werken, omdat ze niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Iedereen doet bij ons een beetje zijn eigen ding.'

Zelfdoding

‘Dat is erg jammer, want we weten dat de pestcijfers ook verband houden met het hoge suïcidecijfer onder jongeren in ons land.'

Nog uit het Unicef-rapport: geen enkel West-Europees land heeft een hoger sterftecijfer onder kinderen en jongeren dan België. Het bedraagt bijna 20 op 100.000. We laten hier alleen Griekenland en de voormalige Oostbloklanden achter ons. En het zijn niet de jonge kinderen, maar de tieners die er voor verantwoordelijk zijn: Belgische tieners sterven vaker ten gevolge van een ongeval of een zelfdoding.

Slecht behuisd

Globaal gezien doet België het op de Oeso-lijst met een negende plaats nochtans lang niet slecht. Vraag het aan de kinderen en jongeren zelf, hoe ze hun kwaliteit van leven inschatten, en we doen nog beter met een zesde plaats.

Maar achter die mooie gemiddelden verschuilen zich nog enkele probleemgebieden.

Zo is België samen met Luxemburg het enige West-Europese land waar meer dan vijf procent van de gezinnen slecht behuisd is. De huizen van deze gezinnen combineren minstens twee van deze mankementen: ze zijn te donker, het dak lekt of er staat vocht op de muren, ze hebben geen bad of douche, er is geen toilet binnen in het huis.

Ook leeft één op de tien Belgische kinderen in een huishouden dat moet rondkomen met liefst een kwart minder dan de helft van het mediaan gezinsinkomen.

Spreidstand

Op onderwijsvlak behalen we alsjeblieft de eerste plaats, dankzij het feit dat de meeste kleuters bij ons naar school gaan en jongeren vlot doorstromen naar het hoger onderwijs.

Maar de spreidstand met de achterblijvers is groot: liefst een op de twintig Belgische jongeren tussen 15 en 19 jaar gaat niet naar school, volgt geen opleiding en heeft geen werk. Ze hebben helemaal niets omhanden. Daarmee zitten we *ergens in de middenmoot in Europa.

Unicef roept overheden op om werk te maken van de specifieke pijnpunten in hun land. ‘Goed beleid kan echt het verschil maken', zegt de Belg Chris de Neubourg, die voor Unicef dit rapport schreef. Hij verwees daarbij naar het Verenigd Koninkrijk, dat in 2007 als laatste eindigde en nu een middenmoter is geworden.

BRON: De Standaard
http://www.standaard.be/artikel/det...130410_00536663

mening: Verbazingwekkend is het om te lezen dat België het op dit vlak slechter doet dan 10 jaar geleden. Ik denk het essentieel is dat de school voldoende aandacht aan dit onderwerp besteed en indien er zich zulke zaken voordoen het probleem niet uit de weg gaan, maar het probleem aanpakken. Als we dit pestprobleem aanpakken heeft dit hopelijk ook een gunstige invloed op de zelfmoordcijfers. Het is wel belangrijk dat men een methode hanteert die echt werkt en het probleem echt aanpakt, tot op vandaag doet iedereen nog zijn eigen ding.
Pesten kan ernstige gevolgen hebben, sommige mensen dragen dit hun hele leven mee, daarom is het belangrijk dat er voldoende aandacht wordt besteed aan deze problematiek.

Het verontrust mij om te horen dat België niet zo goed scoort bij de resultaten van tieners die gepest worden. Dat 4 van de 10 jongeren ook effectief gepest wordt, is een cijfer waar we ons toch zorgen moeten om maken. Het probleem ligt vooral in het feit dat men vaak niet goed weet hoe men dit probleem moet aanpakken, zo blijkt. Men biedt wel verschillende preventiemaatregelen aan, maar men weet niet of deze werken. Dit is toch zeker iets wat geweten moet zijn? Anders haalt het in mijn ogen ook niets uit als je aan preventie doet. Ik denk dan ook dat we best een voorbeeld kunnen nemen aan onze buurlanden, en eens moeten kijken hoe zij het doen.
Ik vermoed dat vooral door de grote sociale ongelijkheid die er in ons land heerst, het cijfer in ons land ook zo hoog ligt. Aangezien jongeren vaak gepest worden om dingen die ze hebben of niet hebben.
Ik denk wel dat we kunnen zeggen dat het dringend tijd wordt dat men een goede manier ontwikkelt om dit probleem aan te pakken. Zodat onze jongeren zich weer goed kunnen gaan voelen in hun vel!

Ik ben ook verbaasd dat de cijfers eigenlijk slechter zijn dan 10 jaar geleden. De cijfers zouden eigenlijk beter moeten geworden zijn, maar dit zijn ze niet en eigenlijk zijn hier verschillende redenen voor. Denk maar aan het probleem dat je van een ander land afkomstig bent of iemand van uw ouders van een ander land afkomstig is. Dit zorgt tegenwoordig vaak het probleem op scholen. Wat ook een groot probleem kan geven, is het feit dat sommige ouders het financieel moeilijk hebben in deze periode. Zo kunnen niet alle kinderen hebben wat ze wensen. Het grote probleem is, dat kinderen nu vaak, net alles moeten hebben om er bij te horen. Dit zouden we toch moeten aanpakken. Scholen zijn hier niet goed in, want ze gaan vaak het probleem uit de weg en durven vaak te zeggen, dat diegene die gepest wordt het probleem is. Ze moeten misschien wat aandachtiger zijn en zorgen dat iedereen zich thuis voelt. Dat is toch het belangrijkste wat je een kind naar later toe kunt meegeven? Wanneer iemand gepest wordt loopt het vaak verkeerd af zoals zelfmoord of trauma's voor het leven. Dit moet in alle oppervlakken tegengegaan worden. Het is misschien zo, dat wij niet de beste manieren kennen om dit tegen te gaan. Terwijl onze buurlanden wel goede manieren kennen. Is het dan misschien geen idee om samen te werken met andere landen en ideeën op te doen. We kunnen misschien veel leren uit de manier hoe zij dit oplossen. Zo kunnen we het voor kinderen beter maken in ons land en ook de cijfers beter maken.

__________________
Life is Just a Game

Persoonlijk vind ik het moeilijk om binnen deze problematiek tot een efficiënte en aanvaardbare oplossing te komen. 'Kinderen mogen niet gepest worden', maar wat doe je eraan indien het wel gebeurt? Of beter: hoe voorkom je pesten? Naar mijn mening zijn er toch al heel wat initiatieven vanuit het onderwijs.

Zijn het dan de ouders die er te weinig aan doen? Zijn er te veel slachtoffers van pesten die niet naar buiten durven komen met hun verhaal? Misschien zou een onderzoek naar deze vragen meer perspectief bieden. Ik vind het niet belangrijk om te weten op de hoeveelste plaats we staan als land inzake gepeste jongeren. Het erkennen van een probleem en hiervoor een gepaste oplossing zoeken des te meer.

Het fenomeen 'prestatie' is alomtegenwoordig. Je moet presteren of een bepaalt minimum berijken (lees wel: in de mate waarin we een 'minimum' als referentiepunt kunnen gebruiken). Je hoort er niet bij als je niet hebt voldaan aan de verwachtingen. Mensen zouden terug verdraagzamer moeten worden en verschillen met anderen (op vlak van interesse, subcultuur, huidskleur, etc.) leren appreciëren.