Vader van Salah Abdeslam hoopt dat zijn zoon zal praten

Vader van Salah Abdeslam hoopt dat zijn zoon zal praten
De vader van Salah Abdeslam, hoofdverdachte van de aanslagen van 13 november in Parijs, heeft de stilte doorbroken. In een interview met de Franse radiozender Europe 1 drukte hij de hoop uit dat zijn zoon, en de andere verdachten, verklaringen zullen afleggen tegenover de speurders.

De vader van Abdeslam werd geïnterviewd bij het verlaten van de gevangenis in Brugge, waar zijn zoon is opgesloten. Het fragment werd zondagochtend uitgezonden.

“Hij zal berecht worden”, aldus de 67-jarige man. “Wie iets misdaan heeft, moet daarvoor boeten”, voegde hij toe. “Ik hoop dat iedereen gaat praten.”

De vader begrijpt niet wat Salah Abdeslam en zijn vriend Mohamed Abrini, ook een terreurverdachte, ertoe gebracht kan hebben om de aanslagen te plegen waarvan ze verdacht worden. “Ik begrijp niet hoe de kinderen zich zo in de nesten hebben kunnen werken. Ik snap echt niet wat er in hun hoofd omgaat”, zegt de vader. “Ikzelf ben al veertig jaar in België. We waren gelukkig, we gingen uit en we lachten, en nu kunnen we zelfs niet meer buitenkomen.”

Salah Abdeslam werd op 18 maart opgepakt in Brussel. Hij zal worden uitgeleverd aan Frankrijk, nadat hij is ondervraagd over zijn betrokkenheid bij een schietpartij in de Driesstraat in Vorst, op 15 maart. Mohamed Abrini werd vrijdag opgepakt in Anderlecht. Hij zou betrokken zijn geweest bij de aanslagen in Parijs en bekende volgens het federaal parket in België dat hij de derde man (”de man met het hoedje”) is die aanwezig was bij de aanslagen in de luchthaven Brussel Nationaal op 22 maart.

Bron: De standaard, 10/04/2016, http://www.standaard.be/cnt/dmf20160410_02228370

Eigen mening:

Ik wil niet weten hoe het is voor die vader om zo toe te zien op de feiten. Eerst en vooral staat hij volledig machteloos tegenover zijn eigen vlees en bloed. Ik zou zoiets niet aankunnen. Ik vind het zeker heel sterk dat hij zijn zoon ook nog gaat bezoeken. Dit na alles wat hij gedaan heeft.

Ik vraag mij af of hij zich onbewust schuldig voelt? Dat kan bijna niet anders. Hij moet toch met de vraag zitten: 'Waar is het misgelopen? Ligt het aan mijn opvoeding? Wat heb ik fout gedaan?' Natuurlijk heeft hij niets mis gedaan, maar die vraag komt automatisch in je op. Ze verteerd je langzaam.

Ik hoop dat hij zich sterk houdt en zijn hoofd niet laat zot maken door speculaties.