Realiteit: 10-jarigen van meer dan 100 kilo

Dat ouders hun kop te vaak in het zand steken als het op overgewicht bij kinderen aankomt, klagen gezondheidsexperten al langer aan. Het probleem wordt echter steeds dwingender, aangezien een groeiend percentage bijna gedoemd is om als zwaarlijvige door het leven te gaan, met hoge risico's op onder meer diabetes en hartaandoeningen.

We zijn bijna blind geworden voor overgewicht, gewoon omdat het zo alomtegenwoordig is in onze samenleving.
Hoewel het in België nog niet zo schrijnend is in vergelijking met bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk, kunnen we toch maar beter op onze hoede zijn. Nieuwe cijfers van de Britse National Health Service (NHS) wijzen uit dat 10-jarigen die meer dan 100 kilo wegen geen uitzondering meer zijn.

Een anoniem gebleven 10-jarige is met iets meer dan 120 kilo op de teller één van de zwaarlijvigste kinderen van heel Groot-Brittannië. In dezelfde klas zaten echter nog drie anderen die de mijlpaal van 100 kilo al waren gepasseerd.

Problematisch
"Het is echt een gruwelijk probleem waar we mee zitten. Dikke mensen worden steeds dikker en ouders zijn zich bij hun eigen kinderen vaak van geen kwaad bewust omdat ze zelf ook overgewicht hebben. We kunnen er niet meer rond: cijfers bevestigen hoe groot het probleem aan het worden is", stelt Tam Fry van het National Obesity Forum.

Aanpak
In plaats van te focussen op het gewicht zelf, moet er in eerste instantie gewerkt worden aan de attitudes van ouders, die blijven geloven dat ze niet moeten ingrijpen zolang hun kind gelukkig is en gezond lijkt. "We zijn bijna blind geworden voor overgewicht, gewoon omdat het zo alomtegenwoordig is in onze samenleving", klinkt het.

Nog belangrijker is het veranderen van het slechte eetpatroon van kinderen en het promoten van lichaamsbeweging. "Een gezond(er) gewicht volgt dan wel vanzelf", luidt het besluit.

Bron: http://www.hln.be zaterdag 15 maart 2014
Mening:
Ik denk dat dit echt wel de werkelijkheid van de laatste jaren is. Meer en meer zie je kinderen die te kampen hebben met overgewicht. Ga je naar de cinema: dan zie je vaak dat de dikkere kinderen (met vaak ook nog eens zwaarlijvige ouders) het meeste van snoep hebben: chips, ijs, popcorn, frisdrank,... Ik denk dat het zeer moeilijk is om als ouder toe te geven dat je kind zwaarlijvig is. Jij vindt je kind goed zoals het nu is, hij/zij is perfect gelukkig zo (soms ook totaal niet, maar zijn ouders er misschien blind voor),.. We mogen niet veralgemenen dat ouders het dikkere kind niet willen helpen, maar het is niet gemakkelijk voor hen. Ik denk dat het een goede stap in de juiste richting is als we starten met het veranderen van het eetpatroon van kinderen en lichaamsbeweging promoten. Ook op school kan men beweging aanraden en ook effectief meer sport doen: middagsport, ... Men zal ook moeten proberen om de attitude van de meeste ouders te doen veranderen. Het is noodzakelijk dat ook zij inzien dat hun kind gevaar oploopt. Want hoe je het ook bekijkt, zwaarlijvigheid is schadelijk op korte, maar ook op lange termijn. Als je nu al gewend bent om ongezond te eten en je blijft hetzelfde slechte eetpatroon toepassen, dan zal je in de eerste plaats al niet lang leven, maar je zal dit ook doorgeven aan je eigen kinderen. We moeten er iets aan proberen te veranderen. En hierbij wil ik niet zeggen dat iedereen mager moet zijn en dat men als een topmodel moet rondlopen, maar wil men een gezondere maatschappij, dan zal er effectief iets moeten veranderen.